Μια έκθεση του 2007, κατατάσσει τη Μεγάλη Βρετανία στην πρώτη πεντάδα, μαζί με τη Σιγκαπούρη, στις χώρες που ασκούν τη μεγαλύτερη επιτήρηση στους πολίτες τους. Πρόσφατα, σε μια πόλη της Αγγλίας, οι αρχές παρακολούθησαν μια τριμελής οικογένεια καθώς θεωρήθηκε ύποπτη ότι δήλωνε λάθος στοιχεία διεύθυνσης με σκοπό την εγγραφή ενός από τα παιδιά της σε κάποιο συγκεκριμένο σχολείο. Για μέρες ολόκληρες, τη μητέρα και τα δύο παιδιά, παρακολουθούσε ένας υπάλληλος του τοπικού γραφείου παιδείας. Τελικά αποδείχτηκε πως η οικογένεια Πάτον δεν είχε παραβεί κανέναν κανόνα.

Η περίπτωση αυτή πρόκειται να εξεταστεί από ένα ρυθμιστικό δικαστήριο αλλά το δημοτικό συμβούλιο του Poole, της πειοχής που μένει η οικογένεια, υποστηρίζει πως δεν εντοπίζει κάποιο λάθος σε ολόκληρη τη διαδικασία.

Κατά κάποιο τρόπο αυτό ισχύει: βάσει ενός νόμου που θεσπίστηκε το 2000 για να ρυθμίσει τις δυνάμεις επιτήρησης, είναι νόμιμο να παρακολουθούνται πολίτες για την εξακρίβωση της διεύθυνσης κατοικίας τους. Οι τοπικές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν συχνά αυτή την τακτική για αδικήματα όπως τα βιομηχανικά απόβλητα, τα δάνεια με ψευδή στοιχεία και αρκετές ακόμα περιπτώσεις.

Επίσης, οι τοπικοί ανώτεροι υπάλληλοι υποστηρίζουν ότι η συγκεκαλυμμένη επιτήρηση δικαιολογείται. Το δημοτικό συμβούλιο του Poole, παραδείγματος χάριν, χρησιμοποίησε τη μέθοδο αυτή για να ανιχνεύσει και να διώξει ποινικώς την παράνομη αλιεία στο λιμάνι της πόλης.

Αλλά τους χρησιμοποιούν επίσης για να ερευνήσουν μηνύσεις ηχορρύπανσης ακόμα και ανθρώπους που τους έχει γίνει επισήμανση για τα περιττώματα των κατοικίδιών τους. Περιπτώσεις που δεν χρήζουν τέτοιας προσοχής και μεταχείρισης με το αυστηρό γράμμα του νόμου.

Η κα Πάτον σε μια δήλωση αγανάκτησης είπε χαρακτηριστικά: «Σημαίνει κάτι πλέον η προσωπική μας ζωή; Δεν έχω πιει ποτέ μου και το σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω να το κάνω τώρα.»

Σε μια έκθεση του αυτό το καλοκαίρι ο κύριος Επίτροπος Επιτήρησης, Σερ Κρίστοφερ Ρόουζ, είπε ότι οι τοπικές διοικήσεις διεύθυναν σχεδόν μέχρι τα τέλη του χρόνου 5.000 «κατευθυνόμενες αποστολές επιτήρησης» και ότι άλλες δημόσιες αρχές πραγματοποίησαν κατά προσέγγιση άλλες τόσες.

Ολόκληρη η διαδικασία είναι μυστική και σχεδόν άγνωστη στον απλό κόσμο με αποτέλεσμα όποιος προσπάθησε να κάνει κάτι, παραιτήθηκε από την προσπάθεια γρήγορα. «Επειδή κανένας δεν ξέρει ότι έχει το δικαίωμα να γνωρίζει ότι βρίσκεται υπό επιτήρηση, κανένας δεν κάνει καμία καταγγελία» δήλωσε η κα Paton.

Η συγκεκριμένη περίπτωση, εκτός από τον επίμαχο νόμο, προστίθεται στο σκηνικό διαδεδομένης δημόσιας ανησυχίας που επικρατεί ενάντια σε ένα όλο και περισσότερο κράτος παρακολούθησης καθώς και για μια αυξανόμενη κυκλοφορία των προσωπικών δεδομένων στις απέραντες βάσεις δεδομένων που συντάσσονται από την κυβέρνηση και τις ιδιωτικές εταιρείες.

Η περίπτωση είναι τώρα πριν από το ανώτατο δικαστήριο, το οποίο εξετάζει τις καταγγελίες για το νόμο. Συνήθως οι συνεδριάσεις είναι μυστικές, έχει ήδη συμφωνηθεί όμως, η κα Paton να έχει μια ανοικτή ακρόαση στις αρχές Νοεμβρίου.

Πηγή: The New York Times