Δημοσκόπηση σε έξι αραβικά κράτη αναδεικνύει σε πρότυπο την Τουρκία, όπως αναφέρει ανταπόκριση του Ulrich Pick στην ιστοσελίδα του γερμανικού τηλεοπτικού δικτύου ARD. Συγκεκριμένα, τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων βλέπουν την Τουρκία ως «ένα μοντέλο για την περιοχή».

Ads

Ακολουθούν αποσπάσματα του άρθρου:

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση σε έξι αραβικά κράτη, η Τουρκία θεωρείται ως μια δυτική δημοκρατία με πληθυσμό ως επί το πλείστον μουσουλμανικό. Δεν πρόκειται για θαύμα: Η χώρα είναι σταθερή, η οικονομία ευδοκιμεί. Και ο πρωθυπουργός Ερντογάν έκανε πολλούς φίλους στον αραβικό κόσμο με τη στάση του απέναντι στο Ισραήλ.

Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε από το τουρκικό ίδρυμα οικονομικών και κοινωνικών ερευνών TESEV. Σύμφωνα με αυτήν τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων βλέπουν την Τουρκία ως «ένα μοντέλο για την περιοχή» και «έναν επιτυχημένο συνδυασμό του Ισλάμ και της δημοκρατίας».

Δεν πρόκειται για κάποιο θαύμα και αντιμετωπίζεται θετικά από τον πρωθυπουργό Ερντογάν, δήλωσε ο γνωστός δημοσιογράφος και σχολιαστής Fehmi Koru. «Η Τουρκία είναι μια μουσουλμανική χώρα, στην οποία όμως συνυπάρχουν ταυτόχρονα δυτικές, ευρωπαϊκές δομές. Ο Ερντογάν θα είναι σίγουρα πολύ ευτυχής, για το ενδιαφέρον με το οποίο τον βλέπει ο αραβικός κόσμος. Αυτό το ενδιαφέρον δεν είναι βέβαια αβάσιμο. Ο Ερντογάν και το κόμμα του το AKP διαγιγνώσκουν αυτό το φαινόμενο ως πολύ σωστό».

Το ότι η Τουρκία συζητείται ως μοντέλο μεταρρυθμίσεων για τα αραβικά κράτη έχει διαφορετικές αιτίες. Έτσι οι δύο πλευρές ήρθαν σημαντικά κοντά τα προηγούμενα χρόνια. Επειδή οι σχέσεις δεν διαμορφώνονται πλέον μέσω περιοριστικών σκέψεων για την ασφάλεια, αλλά μέσω κοινών οικονομικών επαφών, των οποίων ο αριθμός έχει αυξηθεί κατά πολύ, και σε πολλές περιπτώσεις μέσω της αμοιβαίας άρσης της διαδικασίας χορήγησης βίζας.

Επιπλέον επέρχεται ένα ακόμη σημείο, δήλωσε ο Ekrem Güzeldere, αναλυτής της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας για τη Σταθερότητα (ESI), ενός think tank με έδρα την Κωνσταντινούπολη. «Οι καθημερινές τουρκικές τηλεοπτικές σειρές έχουν μεγάλη τηλεθέαση στην αραβική τηλεόραση και είναι πολύ αγαπητές. Και αυτές οδήγησαν σε μια ραγδαία αύξηση του τουρισμού, καθώς οι περιοχές όπου γυρίστηκαν οι σειρές αποτελούν προορισμούς για τους άραβες ταξιδιώτες. Εκεί η Τουρκία αντιμετωπίζεται αναφορικά με την εικόνα της κοινωνίας και τις σχέσεις του άνδρα με τη γυναίκα ως μια μοντέρνα οικογενειακή ζωή, στην οποία μπορούν να προσανατολιστούν κυρίως τα αραβικά μεσαία κοινωνικά στρώματα».

Σημαντικό για τη συζήτηση στοιχείο αποτελεί και η ίδια η προσωπικότητα του Ερντογάν, του οποίου η χαρισματική αλλά και διχαστική παρουσία φαίνεται να ασκεί επιρροή. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη στάση του απέναντι στο Ισραήλ, υπογράμμισε ο δημοσιογράφος Koru. […] «Ο Ερντογάν ταρακούνησε το μύθο του πολιτικά ανίκητου Ισραήλ. Από την τουρκική πλευρά η παρούσα κατάσταση με το Ισραήλ αξιολογείται ως κρίση, με την οπτική του αραβικού κόσμου όμως γιορτάζεται ως μια μεγάλη νίκη της Τουρκίας».

Ο Ερντογάν υπήρξε ένας από τους πρώτους πολιτικούς, ο οποίος ζήτησε από τον αιγύπτιο πρόεδρο Χόσνι Μουμπάρακ «να σεβαστεί τη βούληση του αιγυπτιακού λαού». Τι εκείνος κατάλαβε βέβαια υπό την έννοια «βούληση του αιγυπτιακού λαού», παραμένει αναπάντητο. Προκειμένου να χαροποιήσει τους υποστηρικτές του γύρω από την ανατολική Μεσόγειο, αυτή η πρόταση ωστόσο επαρκούσε. […]

Πως οι Άραβες άρχισαν να ενδιαφέρονται για την Τουρκία…

«Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για τους οποίους μπορεί να θαυμάσει κανείς το τουρκικό μοντέλο, ωστόσο για μεγάλο χρονικό διάστημα, η Τουρκία δεν αποτελούσε ένα υπόδειγμα για τους Άραβες», αναφέρει σε συνέντευξη του που δημοσιεύεται στη «Le Monde» ο Ghassan Salamé, Λιβανέζος πολιτικός αναλυτής, που έχει διατελέσει υπουργός πολιτισμού στη χώρα του καθώς και σύμβουλος του πρώην Γ.Γ. του ΟΗΕ, Kofi Annan.

Ερωτηθείς για το λόγο που τους έκανε να αλλάξουν γνώμη, απαντά: «Εκτιμώ ότι ήταν η στάση του Τούρκου πρωθυπουργού κατά τη συνάντηση του Davos το 2009, όταν εκνευρισμένος εγκατέλειψε την αίθουσα κατά την ομιλία του προέδρου του Ισραήλ, Shimon Pérès, δείχνοντας έτσι ότι έχουν άδικο όσοι πιστεύουν ότι η υπόθεση της Παλαιστίνης έχει ξεπεραστεί. […] Με τον τρόπο αυτό, οι Άραβες άρχισαν να ενδιαφέρονται για την Τουρκία, για τις δημοκρατικές διαδικασίες που ακολουθεί, για την ανάπτυξή της, για τον ολοένα και πιο οριοθετημένο ρόλο του στρατού. Έτσι, η Τουρκία έγινε ένα κυρίαρχο μοντέλο και το Ιράν δεν είναι το μοναδικό πλέον στην περιοχή».