Τους λόγους για τους οποίους η διχοτομημένη Κύπρος δεν δύναται να αποτελέσει μοντέλο επίλυσης της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης αναλύει σε άρθρο της στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz η Avirama Golan, απορρίπτοντας κατηγορηματικά κάθε προσπάθεια παρουσίασης του νησιού ως προτύπου διαχείρισης εθνοτικών συγκρούσεων για τη Μέση Ανατολή.

Ads

Στο δημοσίευμα με τίτλο «Εδώ δεν είναι Κύπρος», αναφέρεται πως όπως και σε άλλες περιπτώσεις, που οι πάντες ασχολούνται με τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, παραδείγματα από όλο τον κόσμο επιστρατεύονται ως μοντέλα για την επίλυση της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης.

Η Κύπρος αποτελεί ένα από τα πιο προσφιλή μοντέλα σύγκρισης στις τάξεις των νομικών και των πολιτικών επιστημόνων. Οι υπέρμαχοι του «εμείς εδώ, αυτοί εκεί» ως μοντέλου επίλυσης της ισραηλινο-παλαιστινιακής διένεξης, γοητεύονται από τον πλήρη διαχωρισμό του νησιού μεταξύ αντιπάλων πληθυσμιακών ομάδων.

Σύμφωνα με την Golan, o υπουργός Εξωτερικών Άβιγκντορ Λίμπερμαν φθάνει στο σημείο να «πουλάει» τη δική του στρεβλή εκδοχή της κυπριακής ιστορίας, που συνοψίζεται στο ακόλουθο: «Υπήρχε μία σύγκρουση, υπήρξε μια απόφαση διχοτόμησης του νησιού και έκτοτε, όλα είναι ήσυχα».

Από την άλλη πλευρά, οι υπέρμαχοι ενός διεθνικού ισραηλινο-παλαιστινιακού κράτους αυταπατώνται ότι αρμονία επικρατεί μεταξύ ελληνικού και τουρκικού πληθυσμού, καθώς λησμονούν ότι ακόμα και πριν την εισβολή του τουρκικού στρατού το 1974, που οδήγησε στην διχοτόμηση του νησιού, η Κύπρος ήταν κράτος με εθνοτική πλειοψηφία, στο οποίο η τουρκική μειονότητα απολάμβανε αστικά δικαιώματα.

«Ίσως τώρα που χιλιάδες Ισραηλινοί καταφθάνουν στο αεροδρόμιο της Λάρνακας και κατευθύνονται στην Αγία Νάπα ή περνούν το σύνορο που διασχίζει την πρωτεύουσα Λευκωσία για να παίξουν σε κάποιο καζίνο στην τουρκική πλευρά του νησιού, μπορούμε να σταθούμε και να ρίξουμε μία αντικειμενική ματιά σε αυτό το όμορφο νησί και να καταλάβουμε ότι, όπως συμβαίνει και στις δυσλειτουργικές οικογένειες, οι εθνικές διαμάχες έχουν τα δικά τους μοναδικά και σύνθετα χαρακτηριστικά».

Οι περισσότεροι εξ αυτών που διασχίζουν την Πράσινη Γραμμή στην Λευκωσία είναι ελληνόφωνοι που κατευθύνονται στην τουρκική πλευρά – ή, κατά την ελληνική ορολογία, στα «κατεχόμενα εδάφη». Η αντίστροφη διαδρομή, δηλαδή από την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, μία «πολιτεία» που αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία, προς την Κυπριακή Δημοκρατία είναι σπάνια, συνεχίζει το δημοσίευμα.

Οι Ισραηλινοί τζογαδόροι δεν είναι οι μόνοι που χρησιμοποιούν το πέρασμα για να πάνε στους «κουλοχέρηδες». Πλήθος Ελληνοκυπρίων με πορτοφόλια που ξεχειλίζουν από ευρώ κατευθύνονται στο βορρά για να αγοράσουν φθηνές απομιμήσεις επώνυμων προϊόντων. Κατά την επιστροφή τους, οι ελληνόφωνοι περνούν ανεμπόδιστα, ενώ οι ελάχιστοι τουρκόφωνοι υποβάλλονται σε λεπτομερή έλεγχο, σημειώνει η συντάκτης.

Εδώ δεν υπάρχει ιντιφάντα, αλλά υπάρχουν εποικισμοί. Από το 1983 και εντεύθεν, η τουρκική κυβέρνηση, παραβιάζοντας τη Συνθήκη της Γενεύης, έστειλε χιλιάδες μετανάστες από την ορεινή ύπαιθρο της Ανατολίας στη βόρεια Κύπρο. Τους υποσχέθηκε δωρεάν σπίτια και δουλειές, παραλείποντας, βολικά, το γεγονός ότι τα σπίτια αποτελούσαν «εγκαταλελειμμένη περιουσία» ιδιοκτητών που τράπηκαν σε φυγή ή εκδιώχθηκαν (περίπου 200.000 Ελληνόφωνοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους το 1974).

Η Golan αναφέρει ότι πολλοί αυτόχθονες Τουρκοκύπριοι θα ήθελαν να μεταναστεύσουν στο νότιο τμήμα του νησιού, ενώ η «βόρεια κυβέρνηση» αγωνίζεται για την ανάπτυξη της οικονομίας της, επιδιδόμενη σε τουριστικά και κτηματομεσιτικά εγχειρήματα σε εκτάσεις γης, που δεν της ανήκουν.

Οι περισσότεροι αγοραστές συμπτωματικά είναι Βρετανοί, πεπεισμένοι όπως φαίνεται, ότι η αποικιοκρατία καλά κρατεί καθώς και Ισραηλινοί, οι οποίοι θεωρούν κάτι τετριμμένο, την οικοδόμηση σε κατεχόμενο έδαφος. Αντιθέτως, στο νότο, η ανθούσα οικονομία ελκύει ετησίως χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες από τα Βαλκάνια.

Αμφότερες οι πλευρές διαθέτουν στρατόπεδα που υποστηρίζουν την επανένωση, στο πνεύμα της πρότασης των Η.Ε. Της εκστρατείας στην ελληνική πλευρά ηγείται ο πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφιας που γεννήθηκε στο βόρειο τμήμα. Όμως στην τουρκική πλευρά, που εξελίσσεται σε πιο ακραία, το αντίστοιχο στρατόπεδο λογοκρίνεται.

Το δημοσίευμα συνεχίζει: Μπερδευτήκατε; Αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που ονομάζεται Κύπρος. Όσοι επιζητούν να παρουσιάσουν το νησί ως μοντέλο για την Μέση Ανατολή σφάλλουν και καθοδηγούν στην λάθος κατεύθυνση. Όμως το κύριο σφάλμα που διαπράττουν όσοι ευνοούν την Κύπρο ως μοντέλο για την δική μας σύγκρουση είναι ότι σε αντίθεση με τους Ισραηλινούς και τους Παλαιστινίους, οι Έλληνες και οι Τούρκοι έχουν τα δικά τους έθνη-κράτη εκτός της νήσου.

«Εδώ δεν είναι Κύπρος. Εδώ στη Μέση Ανατολή πρέπει να κάνουμε ενδοσκόπηση για να δούμε την πραγματική εικόνα» καταλήγει η Golan.