Η νόσος του Αλτσχάιμερ πλήττει σήμερα περίπου 26 εκατομμύρια ασθενείς σε όλο τον κόσμο και αποτελεί ένα από τα μεγάλα «στοιχήματα» της ιατρικής επιστήμης, αφού μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί κάποια αποτελεσματική θεραπεία. Θεωρείται πολύ πιθανό, η πηγή της νευροεκφυλιστικής αυτής νόσου να είναι η υπερβολική συσσώρευση βήτα-αμυλοειδούς πρωτεΐνης στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Ωστόσο, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσίευσαν στο περιοδικό Science oι ερευνητές του τμήματος νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον του Σεν Λιούις, υπό τον δρα Ράνταλ Μπέιτμαν, η συσσώρευση δεν οφείλεται στην υπερβολική παραγωγή της συγκεκριμένης πρωτεΐνης, αλλά στην αφύσικα αργή διαδικασία διάλυσής της, που συμβαίνει με ρυθμό 30% βραδύτερο σε σχέση με τους υγιείς ανθρώπους.

Παρά το γεγονός πως η έρευνα ήταν μικρής κλίμακας, τα αποτελέσματα μπορούν να θεωρηθούν ζωτικής σημασίας, καθώς ανοίγουν το δρόμο για την έγκαιρη πρόληψη της νόσου, μιας και τα πρώτα συμπτώματα βραδύτερης αποβολής της πρωτεΐνης εμφανίζονται πολύ νωρίτερα από τα συμπτώματα του Αλτσχάιμερ.

Βέβαια, το γεγονός πως οι πάσχοντες από Αλτσχάιμερ έχουν 100 έως 1.000 μεγαλύτερη ποσότητα βήτα-αμυλοειδούς στον εγκέφαλό τους σε σχέση με τους υγιείς ανθρώπους, δεν αποτελεί απαραίτητα απόδειξη πως η πρωτεΐνη ευθύνεται για τη νόσο που θεωρείται η πιο συνηθισμένη και οδυνηρή μορφή άνοιας, καθώς καταστρέφει σταδιακά την μνήμη και επηρεάζει καταλυτικά την ικανότητα σκέψης και αυτοεξυπηρέτησης του ασθενούς.