Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ανθρώπινα σήματα ειρήνης και μηβίας θα φυτρώσουν σε εκατοντάδες πόλεις του κόσμου, όπου άνθρωποι κάθε ηλικίας θα ενώσουν τις φωνές τους με τις φωνές εκατομμυρίων ανθρώπων από όλον τον πλανήτη, στέλνοντας το μήνυμα της ενότητας, της συμφιλίωσης και της χαράς και ζητώντας παράλληλα τον τερματισμό των πολέμων και της βίας. Το ελληνικό ραντεβού δόθηκε σήμερα στην πλατεία Μοναστηρακίου.

Το ανθρώπινο σήμα ειρήνης και μηβίας, είναι μια γιορτή ειρήνης και ενότητας των ανθρώπων και των λαών γενικότερα, αποτελεί όμως και μια ηχηρή διαμαρτυρία ενάντια σε ένα σύστημα που θυσιάζει ανθρώπους, επενδύει φυσικούς πόρους στα όπλα, βασίζει την οικονομία του σε αυτά, ενώ την ίδια στιγμή αφήνει τραγικά ακάλυπτες βασικές ανάγκες των ανθρώπων, όπως η πρόσβαση σε τροφή, η στέγαση, η παιδεία, η υγεία και η ενέργεια.

«Το Ανθρώπινο σήμα ειρήνης ξεκίνησε διεθνώς το 2003 σαν διαμαρτυρία στο πόλεμο του Ιράκ. Έκτοτε πραγματοποιείται κάθε χρόνο σε εκατοντάδες πόλεις σε όλο το κόσμο. Στην Ελλάδα ξεκίνησε το 2007 και φέτος είναι η 4η φορά που διοργανώνεται πάντα κοντά στις 17 Μαρτίου. Φέτος στην Ελλάδα, πέρα από την ένωση με το διεθνές ειρηνικό και μηβίαιο κίνημα που διαμαρτύρεται για το Ιράκ και το Αφγανιστάν θέλουμε βασικά να αντιδράσουμε σε αυτά τα άδικα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης και να συνδέσουμε τη διαμαρτυρία μας με τις αμυντικές δαπάνες ζητώντας τη δραστική μείωση τους. Ο βασικός στόχος του σήματος είναι να παρουσιαστεί μια νέα πρόταση κοινωνικής δράσης, που αντιστοιχεί στους καιρούς μας, που έχει δυναμισμό αλλά και χρώμα, φρεσκάδα και τελικά να δώσει μια νότα αισιοδοξίας που προκύπτει από την ένωση των ανθρώπων όταν ενώνουν τις φωνές και τις καρδιές τους» λέει στο tvxs.gr o Νίκος Στεργίου, εκπρόσωπος του κινήματος «Κόσμος Χωρίς Πολέμους & Χωρίς Βία», που διοργανώνει τη δράση.

Αναφορικά με το κατά πόσο ακτιβιστικές κινήσεις όπως αυτή του ανθρωπίνου Σήματος Ειρήνης φτάνουν στα αφτιά αυτών που πρέπει να ακούσουν, ο κ. Στεργίου μας λέει: «Θα ήμουν αφελής αν πίστευα ότι το σήμα της ειρήνης από μόνο του θα ιδρώσει τα αφτιά αυτών που μας θεωρούν αόρατους και παίρνουν αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς. Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο απλός καθημερινός άνθρωπος έχει χάσει τη πίστη του στις κοινωνικές διεκδικήσεις. Οι παλιές μορφές αγώνα έχουν παρακμάσει στη συνείδηση του καθημερινού ανθρώπου. Χρειαζόμαστε νέες μορφές που θα αφυπνίσουν την πίστη μας και θα μας ξαναδώσουν τη δύναμη να αντιδράσουμε όπως πρέπει. Όχι με βία αλλά με πολιτική ανυπακοή, με ενεργή μη-βία στα πρότυπα του Γκάντι, του Μαρτιν Λούθερ Κίνγκ και του Silo. Όχι με θλιμμένα συνθήματα αλλά με χαρά και ελπίδα ξανά για το μέλλον». «Στην πραγματικότητα αυτές οι ακτιβιστικές κινήσεις δεν απευθύνονται στους πολιτικούς αλλά στον καθένα από εμάς. Οι πολιτικοί θα μας ακούσουν λίγο αργότερα, μόλις αρχίσουμε να εφαρμόζουμε μαζικά τις πρακτικές της πολιτικής ανυπακοής», υπογραμμίζει.

Η πολεμική απειλή και η βιομηχανία των όπλων

Με πολεμικά μέτωπα να παραμένουν ακόμα ανοιχτές πληγές για την παγκόσμια ειρήνη, και πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτό του Αφγανιστάν, ο πυρηνικός ανταγωνισμός θέτει σε τεράστιο κίνδυνο τα θεμέλια όχι μόνο της ειρήνης αλλά και της παγκόσμιας επιβίωσης. Αυτή τη στιγμή, ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ηνωμένο Βασίλειο και Γαλλία διαθέτουν με τη βούλα του νόμου πυρηνικό οπλοστάσιο, αν και στα λόγια διατείνονται κατά των πυρηνικών. Στην προσπάθεια τους να μην βρουν αντίπαλο δέος ως υπερδυνάμεις μάλιστα, έχουν υπογράψει τη συνθήκη μη διάδοσης και μη εξάπλωσής τους. Πυρηνικά όπλα όμως διαθέτει και η Ινδία και το Πακιστάν, των οποίων η αντιπαλότητά, αλλά και η άρνηση τους να υπογράψουν την προαναφερθείσα συνθήκη, προκαλούν τεράστια ανησυχία. Βέβαιο επίσης θεωρείται ότι το Ισραήλ και η Β. Κορέα, διαθέτουν πυρηνικό εξοπλισμό αν και δεν έχει γίνει επισήμως γνωστό, ενώ πιθανολογειται πως το Ιράν, η Ουκρανιά αλλά και οι μεγάλες τρομοκρατικές οργανώσεις με παγκόσμια δράση, μπορεί να έχουν στην κατοχή τους πυρηνικά όπλα.

Με τα δεδομένα αυτά, το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα παράγει σήμερα το μεγαλύτερο τζίρο πωλήσεων στον πλανήτη, και φαίνεται να μην επηρεάζεται από τίποτα, καθώς αν και η παγκόσμια οικονομική κρίση άγγιξε τις περισσότερες χώρες του πλανήτη, αυξάνοντας κατά πολύ τους δείκτες φτώχειας ανά τον κόσμο το 2008, οι παγκόσμιες εξοπλιστικές δαπάνες την ίδια χρονιά εκτινάχθηκαν στο αστρονομικό ποσό του 1,5 τρις δολάριων. Η δε Ελλάδα αναλογικά με το μέγεθος της οικονομίας της και του πληθυσμού της είναι από τις πιο δυσανάλογες χώρες στο τομέα του εξοπλιστικών δαπανών.

«Οι ελληνικές κυβερνήσεις την τελευταία 20ετία εκτίναξαν το ύψος των αμυντικών δαπανών από 1,4 δισ. το 1988 στα 9 δισ. το 2009. Είμαστε 13η χώρα στο κόσμο σε ποσοστό ΑΕΠ στις αμυντικές δαπάνες και 83η σε δαπάνες για την παιδεία. Είμαστε 3η χώρα σε απόλυτους αριθμούς σε εισαγωγές όπλων παγκοσμίως μετά τη Κίνα και την Ινδία», τονίζει ο κ. Στεργίου. «Το χειρότερο από όλα όμως, είναι πως έχουν υπογραφεί συμβάσεις που υποθηκεύουν το μέλλον μας μέχρι τουλάχιστον το 2020. Η μεταφορά των πληρωμών π.χ από το 2010 στο 2012 ή 2013 δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση επίλυση του προβλήματος παρότι μπορεί να στηρίξει επιφανειακά τις εξαγγελίες για μείωση των δαπανών. Δηλαδή, αν έρθουν και μας πουν ότι ρίξαμε το ποσοστό του ΑΕΠ που δίνεται στις αμυντικές δαπάνες για το 2010 είναι πάλι ένα μαγείρεμα αριθμών. Η λύση μπορεί να έρθει μόνο με την κατάργηση των συμβάσεων και βέβαια με τη μη ανανέωση και μη υπογραφή καινούριων. Ένα τεράστιο βήμα στη σωστή κατεύθυνση θα ήταν η άμεση ψήφιση νόμου που καταργεί το «άβατο» του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας καθώς σήμερα στο όνομα του εθνικού απόρρητου η πρόσβαση και κατά συνέπεια ο έλεγχος στις αμυντικές συμβάσεις είναι απαγορευτικές ακόμα για ένα βουλευτή», προσθέτει.

Όλα αυτά τη στιγμή που το έλλειμμα της Ελλάδας είχε εκτιναχθεί πάνω από το 12%, και οι Ευρωπαίοι κατασκευαστές οπλικών συστημάτων που μας τα πούλησαν, μας πίεζαν και μας πιέζουν – με «διάφορους» τρόπους και για «διάφορους» λόγους – για να το περιορίσουμε.

«Θεωρώ πως η Ελλάδα έχει βολέψει πολύ τους Ευρωπαίους ηγέτες. Οι κερδοσκόποι που τους ακούμε συνέχεια τελευταία έχουν βρει στην Ελλάδα έναν παράδεισο εξοπλιστικών προγραμμάτων. Η Ελλάδα δίνει το «καλό» παράδειγμα για κοινωνική αδικία με περικοπή μισθών ανοίγοντας το δρόμο και για την υπόλοιπη Ευρώπη ενώ παράλληλα συνεχίζει να υποθηκεύει το μέλλον της», σχολιάζει χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του «Κόσμου Χωρίς Πολέμους & Χωρίς Βία».

Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα κρατάει τα πρωτεία στα όπλα, επενδύει μόλις το 3,5% των εξόδων της στην Παιδεία, με 1 δις ευρώ να σπαταλιέται κάθε χρόνο στην παραπαιδεία. Επίσης χαρακτηριστικό είναι και το γεγονός ότι μόλις το 6% των δαπανών της χώρας μας επενδύεται στην Υγεία και την Πρόληψη, την ίδια στιγμή που οι Έλληνες αναγκάζονται να ξοδέψουν 2,5 δις. ευρώ το χρόνο στην ιδιωτική Υγεία. Στην «Ελλάδα του ήλιου, των ανέμων και της θάλασσας» ανύπαρκτη είναι όμως και η επένδυση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με τη χώρα να βρίσκεται στη θέση να εισαγάγει αυτή τη στιγμή το 70% της συνολικής της ενέργειας και να είναι έρμαιο της ενεργειακής της ανασφάλειας.

Παρήγορο ωστόσο είναι το γεγονός ότι το αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα, κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος τα τελευταία χρόνια, αντιτιθέμενο στα παραπάνω. Η Ελλάδα μάλιστα έχει να επιδείξει μια διεθνή κατάκτηση, αφού το 2001 έγινε η πρώτη χώρα που κατάφερε να εκδιώξει τις πυρηνικές κεφαλές από τις ΝΑΤΟικές της βάσεις. Ο δρόμος είναι όμως ακόμα μακρύς… «Η ελληνική κοινωνία έχει δείξει ότι είναι εξαιρετικά ευαισθητοποιημένη στα θέματα των πολέμων. Δε νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε πολλούς Έλληνες που να συμφωνούν στην εμπλοκή μας στον πόλεμο του Αφγανιστάν. Δυστυχώς, όμως, το αντιπολεμικό κίνημα είναι αποδυναμωμένο και αναζητά και αυτό νέους τρόπους για να εκφραστεί. Πιστεύω, όμως πως αρχίζει να βρίσκει αυτούς τους νέους δρόμους και μάλιστα ότι η Ελλάδα σύντομα θα διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο διεθνώς στην αναγέννηση του αντιπολεμικού κινήματος», λέει στο tvxs.gr ο Νίκος Στεργίου.

Οι αόρατοι θα γίνουν μια μέρα… ορατοί!

Δυναμικό παρόν στο ανθρώπινο Σήμα της Ειρήνης έδωσαν και οι «Αόρατοι», μια νέα ομάδα ακτιβιστών που έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη μαζική πανελλαδική απεργία της Πέμπτης και συνέχισε τη δράση της την Παρασκευή διαμαρτυρόμενη έξω από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, για τους υπέρογκους εξοπλισμούς της Ελλάδας. Οι «Αόρατοι» αντιπροσωπεύουν όλους εμάς που αισθανόμαστε ότι δεν φαινόμαστε, δεν ακουγόμαστε και δε λαμβανόμαστε υπ’ όψην. Είναι η πλειοψηφία των Ελλήνων που επιθυμούν μείωση των αμυντικών δαπανών, αύξηση των δημοσίων δαπανών για την Παιδεία και την Υγεία και απεξάρτηση από το πετρέλαιο και τον εισαγόμενο ηλεκτρισμό, με παράλληλη επένδυση στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ)

«Οι ‘Αόρατοι’ είναι η σιωπηλή πλειοψηφία του Ελληνικού πληθυσμού που διαφωνεί αλλά δεν ξέρει πως να αντιδράσει. Άγγιξαν αμέσως την καρδιά του κόσμου. Ήταν συγκλονιστική η ανταπόκριση, η χαρά του κόσμου, τα χειροκροτήματα… Είμαστε στην αρχή της πορείας τους και σίγουρα θα έχουν συνέχεια, θα έχουν άποψη όλο και πιο συχνά. Νομίζω πως οι ΑΟΡΑΤΟΙ θα μπουν στη ζωή μας, θα γίνουν ΟΡΑΤΟΙ…», σημειώνει ο κ. Στεργίου.

Το σήμα της ειρήνης και της μηβίας

Το σήμα της ειρήνης σχεδιάστηκε στις 21 Φεβρουαρίου 1958 από τον Βρετανό αντιρρησία συνείδησης Gerald Holtom για την Επιτροπή άμεσης Δράσης Ενάντια στον Πυρηνικό Πόλεμο (DAC) και την Καμπάνια για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό (CND). Είναι εμπνευσμένο από την αγγλική σηματοφορική γλώσσα, από τα αρχικά των λέξεων Nuclear Disarmament, και αρχικά συμβόλιζε τον πυρηνικό αφοπλισμό. Έχει πλέον καθιερωθεί σαν το διεθνές σύμβολο της ειρήνης. Το δε σήμα της ενεργής μηβίας σχεδιάστηκε το 2006 από την Ογγαρέζα Attila Steve Kopiás για το Ανθρωπιστικό Κίνημα. Ο εσωτερικός κύκλος συμβολίζει το άτομο και την εσωτερική του ενότητα, ενώ ο εξωτερικός το περιβάλλον του (Ανθρωπότητα, Γη, Σύμπαν) και την ενότητά του με αυτό. Τα δύο ημικύκλια συμβολίζουν τη σύνδεση του ατόμου με το περιβάλλον του και την αλληλεξάρτηση της εσωτερικής και της εξωτερικής ενότητας-ειρήνης.

Link: https://www.kosmosxorispolemous.gr/
Φωτογραφίες: Andreas Dizis