Μία ανάσα από την Ομόνοια και τον χώρο «διπλής ανάπλασης», στα όρια των Δήμων Αθηναίων και Ταύρου, λειτουργεί εδώ και 20 χρόνια ένας καταυλισμός Ρομά, με προέλευση κυρίως από την Αλβανία. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», πρόκειται για μία παραγκούπολη στην οποία ζουν πάνω από 500 άτομα, τα περισσότερα παιδιά, χωρίς φως και νερό και κάτω από απαράδεκτες συνθήκες.

Ads

Ένας καταυλισμός με τεράστιους όγκους από χρησιμοποιημένα λάστιχα και ανταλλακτικά αυτοκινήτων, σκουπίδια, σκουριασμένα σιδερικά και μπάζα. Πολλά παραπήγματα, αρκετά διώροφα, με τους αρουραίους να σουλατσάρουν ανενόχλητοι. Η πιο συχνή ασχολία των Ρομά –από την οποία καταφέρνουν να βγάζουν κάποια χρήματα- είναι το κάψιμο καλωδίων και άλλων μεταλλικών στοιχείων, που βρίσκουν στα σκουπίδια. Με την καύση εξασφαλίζουν περίπου 5 ευρώ το κιλό, την ώρα που άκαυτα δεν αξίζουν ούτε 50 λεπτά.

Οι κάτοικοι μιλούν για μία περιοχή – «χημική βόμβα». Παρά τους ελέγχους που γίνονται τα τελευταία χρόνια από τους επιθεωρητές υγείας και περιβάλλοντος, συνεχίζουν να λειτουργούν αυτοσχέδια καμίνια στα οποία καίγονται καλώδια και μέταλλα. Πρόκειται για μία ασχολία που απαγορεύεται ακόμη και σε βιοτεχνικά πάρκα. Αυτά καταλήγουν με τη σειρά τους στα γειτονικά σκραπατζίδικα. Το σημαντικότερο, όμως, πρόβλημα εντοπίζεται στους κινδύνους για τη Δημόσια Υγεία. Επιθεωρητές που εξέτασαν τον καταυλισμό, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και σε ένα πολυσέλιδο πόρισμα προειδοποιούν για σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Εμφάνιση λεπτοσπείρωσης, διασπορά υδατογενών νοσημάτων -λόγω της πλήρους απουσίας πόσιμου νερού- ακόμα και πανώλης από τα τρωκτικά που ζουν στον καταυλισμό.

Παράλληλα, οι μεταλλικοί κάδοι που χρησιμοποιούνται την ημέρα για μαγείρεμα, το βράδυ μετατρέπονται σε αυτοσχέδιους κλιβάνους όπου καίγονται καλώδια για να απαλλαγούν από το πλαστικό περίβλημα και να εξασφαλίσουν καθαρό μέταλλο που πουλιέται στα σκραπατζίδικα σε πολύ καλύτερη τιμή, αναφέρει το ρεπορτάζ. Πρόκειται μία για άκρως επιβλαβής διαδικασία, με τον καπνό να εκτείνεται σε μεγάλη απόσταση. «Εμείς δεν καίμε. Έρχονται άλλοι τις νύχτες και δεν μπορούμε να τους διώξουμε», διαμηνύουν ωστόσο κάτοικοι του καταυλισμού. Δύο από αυτούς, μιλώντας στην «Ελευθεροτυπία», ζήτησαν από τον Ανδρέα Ευθυμίου, δήμαρχο του καλλικρατικού δήμου Μοσχάτου-Ταύρου και τους εκπροσώπους της επιτροπής κατοίκων να τους φέρουν νερό, ως πρώτο βήμα καλής θέλησης στο διάλογο που ξεκινά.

Καταστηματάρχες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, κάνουν λόγο για επιθέσεις που δέχονται από τους Ρομά. Συγκεκριμένα, όπως ανέφερε στην εφημερίδα ένας καταστηματάρχης, «σπάνε τα αυτοκίνητα των πελατών μας».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι κάτοικοι ζητούν τόσο τη δικιά τους προστασία, όσο και των ίδιων των Ρομά. Θεωρούν ότι ο λόγος που υπάρχει ο συγκεκριμένος καταυλισμός, είναι ότι αρκετοί επαγγελματίες, προμηθεύονται μέταλλο από τα παράνομα αυτά καμίνια. Όπως ανέφερε ο Γιώργος Λινάρδος, κάτοικος της περιοχής και «πρόεδρος» -όπως τον αποκαλούν, εξαιτίας της πολύχρονης ενασχόλησής του με το πρόβλημα- «αγωνιζόμαστε για ρεαλιστική και ανθρώπινη λύση. Να προστατευθεί η υγεία όλων μας και να εξασφαλιστεί για τους Ρομά κάποιο εισόδημα που θα βάζει τέρμα στη σημερινή εικόνα παρανομίας. Σεβόμαστε την διαφορετικότητα, αλλά καταδικάζουμε την παραβατικότητα. Δεν μας ταιριάζει η αναίτια βία και δεν θέλουμε λύσεις από τα ΜΑΤ. Αν είναι να γίνουμε Άγιος Παντελεήμονας, προτιμούμε τη σημερινή κατάσταση».

Όπως εκτιμούν, τέλος, οι κάτοικοι, η λύση θα δοθεί αν ενταχθεί η δραστηριότητα σε σύστημα ανακύκλωσης. Κάτι τέτοιο βέβαια, δεν είναι καθόλου εύκολο, καθώς τα προγράμματα ανακύκλωσης δεν κάνουν δεκτά υλικά που προέρχονται από παράνομες δραστηριότητες. Συνεχίζουν όμως την προσπάθεια ώστε να βρεθεί νόμιμη διέξοδος, και ταυτόχρονα, να πάψει να αποτελεί κίνητρο για τους Ρομά, η καύση των καλωδίων.