Με αφορμή την «αλλαγή φρουράς» στο ΠΑΜΑΚ, η ομάδα του tvxs στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε να εισχωρήσει στα άδυτά του και να αναζητήσει τα μυστικά και τα… ψέματά του.

Ads

Οι φετινές πρυτανικές εκλογές χαρακτηρίστηκαν από ενστάσεις και κατηγορίες για παρατυπίες. Οι καταγγελίες ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ανομία, αδιαφάνεια, σύστημα διαπλοκής πρυτανικών αρχών και παρατάξεων -κάποιος θα μπορούσε να πει συγκεκριμένων προσώπων μέσα σ’ αυτές- τρομοκρατία και διώξεις, νεποτισμός, ευνοιοκρατία, οικονομικά συμφέροντα δημιουργούν ένα κλίμα παντελώς άσχετο με ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα.

Έρευνα-Συνεντεύξεις: Ηλίας Παπαδόπουλος, Ομάδα tvxs Θεσσαλονίκης

Θα πρέπει να τονιστεί ότι το tvxs προσπάθησε επανειλημμένα να επικοινωνήσει με τον απερχόμενο πρύτανη του ΠΑΜΑΚ, κ. Ηλία Κουσκουβέλη για να ακούσει και τη δική του άποψη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Ένα από τα πρώτα πράγματα που διαπιστώνει κανείς όταν αρχίζει να ασχολείται με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας είναι ένας υφέρπων φόβος από την πλευρά των συνομιλητών του. Οι περισσότεροι διστάζουν να ονομάσουν πρόσωπα και να μιλήσουν ανοιχτά για πράγματα που βλέπουν και βιώνουν, φοβούμενοι «συνέπειες». Νιώθει πως όλοι βρίσκονται ανά πάσα στιγμή επί ποδός πολέμου, προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν προς όφελός τους το πρώτο ολίσθημα κάποιου συναδέλφου, ενώ δημιουργούν «αμυντικές» συμμαχίες, φατρίες, για την προστασία τους. Εδώ, ο «ψυχρός» πόλεμος κατά περιόδους γίνεται θερμός.

Λίγη ιστορία

Μέσα στον Εμφύλιο γεννήθηκε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Ιδρύθηκε ως «Εν Θεσσαλονίκη Ανωτέρα Σχολή Βιομηχανικών Σπουδών» το 1948 και άρχισε να λειτουργεί κατά το ακαδημαϊκό έτος 1957-58. Το 1966 μετονομάζεται σε «Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Θεσσαλονίκης» (ΑΒΣΘ). Το 1990 μετονομάζεται σε «Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών».

Αρχικά στεγαζόταν στον αριθμό 3 της οδού Αγ. Σοφίας σε κτίριο που ανήκε στη Μητρόπολη. Μετά το σεισμό του 1978 το κτίριο υπέστη φθορές και η ΑΒΣΘ σκόρπισε. Μαθήματα γίνονταν στον κινηματογράφο IDEAL και σε διάφορα ΚΑΤΕΕ, ενώ τα γραφεία των καθηγητών στεγάζονταν στην Τσιμισκή 55. Βρισκόταν όμως πάντα υπό τη σκιά της ΑΣΟΕΕ. Αν και δεν μπορεί να συγκριθεί ως μέγεθος με το ΑΠΘ, εντούτοις ό,τι συνέβαινε στο εσωτερικό του είχε αντίκτυπο λόγω της θέσης του στο κέντρο της πόλης.

Αν και ξεκίνησε με έναν συντηρητικό προσανατολισμό, ανάλογο των υπόλοιπων πανεπιστημίων (με το γνωστό σύστημα της έδρας), σταδιακά, μετά τη χούντα, και κυρίως προς τα τέλη της δεκαετίας του ’70 και τις αρχές ’80 αναπτύσσεται ισχυρό φοιτητικό κίνημα με κυρίαρχες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Την ίδια περίοδο έρχονται και καθηγητές από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη και ανοίγει ο δρόμος προς το εξωτερικό σε φοιτητές. Τότε εκσυγχρονίζεται σε μεγάλο βαθμό και το πρόγραμμα και το περιεχόμενο σπουδών.

Το κτίριο όπου στεγάζεται σήμερα θεμελιώθηκε το 1985, επί πρυτανείας της κας. Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη και ολοκληρώθηκε το 1991. Η έκταση διεκδικήθηκε από το φοιτητικό κίνημα της ΑΒΣΘ με καταλήψεις και εντέλει παραχωρήθηκε για τη δημιουργία της νέας στέγης της.

Η αυτοκρατορία της ΔΑΠ…

Φέτος αποτέλεσε είδηση ότι στις πρυτανικές εκλογές του ΠΑΜΑΚ υπήρξε δεύτερο υποψήφιο σχήμα, κάτι που είχε να συμβεί για 12-14 χρόνια. Τι άλλαξε όμως ειδικά φέτος;

«Στο ΠΑΜΑΚ υπήρχε μέχρι τώρα κάθε φορά ένα υποψήφιο πρυτανικό σχήμα, το οποίο οριζόταν από την προηγούμενη πρυτανεία, ή, εν πάσει περιπτώσει, προέκυπτε κατόπιν συμφωνίας με την προηγούμενη πρυτανεία. Πέρα απ’ αυτό, έπρεπε να είσαι αρεστός σε συγκεκριμένες παρατάξεις για να έχεις ελπίδες να διεκδικήσεις την πρυτανεία», αναφέρει η κ. Παρούλα Περράκη, καθηγήτρια στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών και υποψήφια πρύτανης στις φετινές εκλογές.

…η συμμαχία με την ΠΑΣΠ….

«Το ΠΑΜΑΚ έχει την ιδιομορφία να ελέγχεται εδώ και πολλά χρόνια από μια φοιτητική παράταξη πλειοψηφικά. Αυτή είναι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η οποία αυτά τα χρόνια ήλεγξε και την ψήφο της ΠΑΣΠ», παρατηρεί ο κ. Δημήτρης Καιρίδης, αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών και υποψήφιος αντιπρύτανης με το σχήμα της κας. Περράκη.

…και η αποχή των Αριστερών σχημάτων

Με τα Αριστερά σχήματα να απέχουν από τις πρυτανικές εκλογές για λόγους αρχής και τους εκλέκτορες της πρυτανείας να προέρχονται από εκπροσώπους των παρατάξεων, ουσιαστικά όλη η ψήφος των φοιτητών ελεγχόταν μέχρι φέτος από τις δύο παρατάξεις, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, με τη δεύτερη να ακολουθεί την πρώτη στις επιλογές της. Με την ψήφο τους να συμμετέχει με ποσοστό 40% στην εκλογή του πρύτανη δεν ήταν δύσκολο για το εκάστοτε «εκλεκτό» σχήμα να συγκεντρώσει την απαραίτητη πλειοψηφία, κάτι που απέτρεπε πιθανούς ανταγωνιστές. Φέτος τα πράγματα άλλαξαν, καθώς για πρώτη φορά οι φοιτητές ψήφιζαν καθολικά και όχι μέσω αντιπροσώπων, οπότε δημιουργήθηκε η ελπίδα ότι ο έλεγχος των παρατάξεων θα σπάσει. Αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος που συνετέλεσε στην εμφάνιση και δεύτερου υποψήφιου πρυτανικού σχήματος.

Παρά το ευνοϊκό κλίμα που δημιουργούσε η καθολική φοιτητική ψήφος, τα μέλη του σχήματος «ΠΑΜΑΚ-Δύναμη Δημιουργίας», με επικεφαλής την κ. Περράκη, κατήγγειλαν συντονισμένη προσπάθεια εκ μέρους της πρυτανείας με σκοπό την κατάργηση της για πρώτη φορά εφαρμοζόμενης καθολικής ψηφοφορίας στην πράξη. «Δεν υπήρξε ενημέρωση των φοιτητών ότι ψηφίζουν και ούτε έγινε προσπάθεια ενημέρωσής τους», δηλώνει ο κ. Καιρίδης, ενώ η κ. Περράκη συμπληρώνει ότι «Ζητήσαμε να μπει στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου ότι όλοι οι φοιτητές ψηφίζουν. Αυτό έγινε πολύ αργότερα και για πολύ μικρό χρονικό διάστημα». Οι πρυτανικές εκλογές στο ΠΑΜΑΚ χαρακτηρίστηκαν και από άλλες ενστάσεις για παρατυπίες, αλλά όλα αυτά αποτελούν μόνο την τελευταία πράξη σε μια κατάσταση που έχει πολύ βαθύτερες ρίζες και βρίθει φαινομένων διαπλοκής στο εσωτερικό του ιδρύματος. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η εκλογή του κ. Ιωάννη Χατζηδημητρίου στη θέση του πρύτανη με 57,33%, έναντι 39,77% που συγκέντρωσε το σχήμα της κας Περράκη.

Κλειστό μπλοκ εξουσίας, «στρατηγοί» και «στρατοί», ανίερες συμμαχίες

Στη βάση όλων των προβλημάτων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας φαίνεται πως βρίσκεται ένα κλειστό μπλοκ εξουσίας αποτελούμενο από μια μικρή ομάδα ανθρώπων. Ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών και φετινός υποψήφιος αντιπρύτανης, Λόης Λαμπριανίδης έχει αναφέρει σε ομιλία του το 2008 ότι για τα ζητήματα του ΠΑΜΑΚ «Υπαίτια είναι μια ολιγομελής ομάδα που ελέγχει τώρα το πανεπιστήμιο σε αγαστή συνεργασία με κάποιους άλλους ελάχιστους (…) και κυρίως με μια ακόμα πιο ολιγομελή ομάδα που ελέγχει τις δύο μεγάλες φοιτητικές παρατάξεις».

Καθηγητές του ΠΑΜΑΚ που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους τοποθετούν ως επικεφαλής αυτής της ολιγομελούς ομάδας τον απερχόμενο Πρύτανη του ΠΑΜΑΚ, κ. Ηλία Κουσκουβέλη, τον σημερινό πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ, κ. Ανδρέα Παπαμιμίκο και τον κ. Αντώνη Σαουλίδη, αρχηγό της ΠΑΣΠ και διδακτορικό φοιτητή στο ΠΑΜΑΚ (μεταξύ άλλων ιδιοτήτων). Γύρω και κάτω από αυτούς βρίσκονται διάφοροι «στρατηγοί», αντιπρυτάνεις και μέλη φοιτητικών παρατάξεων (με μόνιμο πόστο στα τραπεζάκια των παρατάξεων), οι οποίοι ωφελούνται με διάφορους τρόπους από τη θέση τους. Ο Ανδρέας Παπαμιμίκος θεωρείται ο αρχιτέκτονας της παντοδυναμίας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, οργανώνοντας τα μέλη της κατά τα πρότυπα «στρατού» και έχοντας τη δυνατότητα να τα κινητοποιεί όποτε χρειάζεται. Ο ίδιος, σε μια κίνηση που φανερώνει, αν μη τι άλλο, στρατηγική σκέψη σε βάθος χρόνου, φαίνεται ότι προώθησε το 2004 τον κ. Κουσκουβέλη για αντιπρύτανη με στόχο να διεκδικήσει το 2006 την πρυτανεία. Το σύστημα αυτό και οι ρόλοι των κύριων πρωταγωνιστών του έχουν αναλυθεί σε άρθρο της εφημερίδας Μακεδονία.

Αξιοσημείωτο είναι ότι πρόκειται για ένα σύστημα που δεν γνωρίζει ιδεολογίες και λειτουργεί με αντικειμενικό σκοπό την κατάληψη της εξουσίας και ό,τι αυτή συνεπάγεται (στην περίπτωση του ΠΑΜΑΚ, το οποίο είναι ένα ιδιαίτερα πλούσιο πανεπιστήμιο, σημαντικά οικονομικά οφέλη). Ο εντελώς απολιτικός χαρακτήρας φαίνεται, μεταξύ άλλων από την σύμπλευση ΔΑΠ και ΠΑΣΠ σε όλα τα σημαντικά ζητήματα. «Αυτό που είναι φανερό και μπορούν να το πουν όλοι είναι ότι, για ανεξήγητους λόγους, μέσα στο ΠΑΜΑΚ η ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ πάνε μαζί. Ψηφίζουν τον ίδιο για πρύτανη, ψηφίζουν τον ίδιο για πρόεδρο τμήματος, ανεξάρτητα από ποιον χώρο προέρχεται», επισημαίνει ο κ. Κωνσταντίνος Βελέντζας, καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών και πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας από το 2004 έως το 2006. Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί εύλογα για τους λόγους που το σχήμα της κας. Περράκη, αποτελούμενο από υποψήφιους γνωστούς για τις σχέσεις τους τόσο με το χώρο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Αριστεράς, δεν έτυχε της υποστήριξης φοιτητικών παρατάξεων.

Ακόμα και το γεγονός ότι στο ΠΑΜΑΚ λειτουργεί παρανόμως Ενιαίος Σύλλογος Φοιτητών και όχι σύλλογος ανά τμήμα, όπως προβλέπει νόμος του 2007 (νόμος Γιαννάκου), θεωρείται ότι γίνεται μόνο εν μέρει λόγω του φόβου απώλειας κυριαρχίας της ΔΑΠ πάνω στο Πανεπιστήμιο. Μεγαλύτερο ζήτημα φαίνεται πως είναι η διάσπαση της εξουσίας σε περισσότερες ομάδες και άρα η αποδυνάμωση του συστήματος, όπως αυτό λειτουργεί σήμερα, μια αποδυνάμωση που θα διευκολύνει και τον έλεγχο των πεπραγμένων ανά τμήμα.

Το παράδειγμα του τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής είναι ενδεικτικό. Στο τμήμα αυτό έχει ιδρυθεί Σύλλογος Φοιτητών από τον Σεπτέμβριο του 2005 με σκοπό όμως να κρατηθεί ανενεργός. Ο Σύλλογος φέρεται να είναι πλήρως ελεγχόμενος από την παράταξη της ΔΑΠ και η ύπαρξή του (στα χαρτιά τουλάχιστον) χρησιμοποιείται για την παρεμπόδιση δημιουργίας ενεργού συλλόγου. Γιατί όμως έγινε αυτό στο συγκεκριμένο τμήμα; «Ήταν περισσότερο θέμα συσχετισμού δυνάμεων μέσα στη ΔΑΠ. Κάποιοι φοιτητές ήθελαν να γίνει σύλλογος και κάποιοι δεν ήθελαν. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι κάποιοι φοιτητές ήθελαν να κάνουν σύλλογο και κάποιοι άλλοι τους πρόλαβαν με σκοπό να τον κρατήσουν ανενεργό», εξηγεί στο tvxs ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Εφαρμοσμένης Πληροφορικής κ. Γιώργος Στεφανίδης.

«Πρυτανεία Κλειστή, αδιαφανής και εσωστρεφής»

Από συζητήσεις με διοικητικούς υπαλλήλους του Πανεπιστημίου, προκύπτει το στιλ διοίκησης της απερχόμενης πρυτανείας. «Το προσωπικό του ΠΑΜΑΚ πάντα βρισκόταν υπό αυστηρή επιτήρηση και πάντα υπήρχαν προβλήματα. Αυτό που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια με την συγκεκριμένη πρυτανεία δεν έχει ξαναγίνει ποτέ. Με τους προηγούμενους πρυτάνεις υπήρχε μια σχέση επικοινωνίας για να λυθούν τα όποια προβλήματα», αναφέρει ο κ. Γαβριήλ Κοροξενίδης, πρόεδρος των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου, προερχόμενος από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. «Παίρναμε θέσεις και αυτό δεν άρεσε. Ζητούσαμε να συναντηθούμε μαζί του και έκανε 9-10 μήνες να μας δει», συμπληρώνει. Το αποκορύφωμα όμως ήρθε όταν το σωματείο υπαλλήλων πήρε θέση για τη μη τήρηση της σύμβασης που είχε υπογράψει η εταιρία καθαρισμού του Πανεπιστημίου. Πέρα από λασπολογίες και συκοφαντίες ο κ. Κοροξενίδης έφτασε να βρει πάνω στο αυτοκίνητό του σημειώματα που έγραφαν: «Πρόσεχε!».

Η κα. Αντωνία Ψάλτου, Γενική Γραμματέας του σωματείου εργαζομένων του ΠΑΜΑΚ και μέλος στο δευτεροβάθμιο όργανο των διοικητικών υπαλλήλων ΑΕΙ-ΤΕΙ συμπληρώνει: «Ο κ. Κουσκουβέλης έκανε για το προσωπικό ένα πολύ μεγάλο λάθος: έβαλε ισχυρό κομματικό κριτήριο στο Πανεπιστήμιο». Η ίδια μας πληροφορεί ότι στις φετινές πρυτανικές εκλογές ο πρύτανης καλούσε υπαλλήλους στο γραφείο του με σκοπό την άσκηση άμεσων και έμμεσων πιέσεων όσον αφορά τις επιλογές τους. «Είχαμε ίσως την πιο εσωστρεφή πρυτανεία των ΑΕΙ της χώρας. Εσωστρέφεια, απομόνωση, απουσία ενημέρωσης. Έγινε προσπάθεια να μεταφερθεί ο έλεγχος προς τα πάνω», καταλήγει.

Stick and carrot

Το σύστημα εξουσίας που λυμαίνεται το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας τιμωρεί και επιβραβεύει. Και στις δύο περιπτώσεις, οι τρόποι ποικίλουν. «Υπάρχει το stick and carrot. Το carrot είναι το να μπεις σε επιτροπές, να πάρεις προγράμματα, να γίνεις πρόεδρος τμήματος και να προχωρήσει η καριέρα σου γρήγορα. Και, αν είσαι πλέον πολύ ισχυρός και χρήσιμος, θα έρθουν στο πανεπιστήμιο η κόρη, ο γιος, η γυναίκα, ακόμα και ο γαμπρός σου…», μας εκμυστηρεύεται ο κ. Καιρίδης.

Οι τιμωρίες επίσης είναι διαφόρων ειδών και σοβαρότητας. «Ξεκινώντας από την ελαφρότερης βαρύτητας, είναι ο αποκλεισμός από τη διοίκηση του Πανεπιστημίου», προσθέτει ο κ. Καιρίδης. Πέρα από την Πρυτανεία, τη διοίκηση του Πανεπιστημίου αποτελούν και διάφορες επιτροπές (Ερευνών, Αναπτυξιακά, Σίτιση κ.τ.λ.), από τις οποίες οι «δυσάρεστοι» αποκλείονται. «Δευτερευόντως, υπάρχουν και βαρύτερες συνέπειες, που είναι οι διώξεις και καταδιώξεις μελών ΔΕΠ στις εξελίξεις τους. Εκεί τα πράγματα αγριεύουν. Για κάποιους ανθρώπους, το βιος τους εξαρτάται από τις εκλογές και τις εξελίξεις, διότι μην ξεχνάμε ότι οι λέκτορες και οι επίκουροι είναι μη μόνιμοι, άρα μια αρνητική κρίση σημαίνει και αποχώρηση από το πανεπιστήμιο», συμπληρώνει ο κ. Καιρίδης. Και ενδιάμεσα στα δύο αυτά άκρα, υπάρχουν πειθαρχικά, ΕΔΕ, περικοπές στις αποδοχές κ.α… Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά στο ΠΑΜΑΚ.

Όλα αυτά φυσικά γίνονται με την επίφαση της νομιμότητας. Η διαδικασία εκλογής και εξέλιξης ενός μέλους ΔΕΠ είναι μια τρομερά γραφειοκρατική και νομικά περίπλοκη διαδικασία και είναι πολύ εύκολο για έναν πρύτανη, ο οποίος ασκεί τον έλεγχο νομιμότητας, να βρει κάποια μικρή παρατυπία για να καθυστερήσει ή και να ακυρώσει την εξέλιξη κάποιου υποψήφιου, όπως φανερώνουν και τα ακόλουθα περιστατικά.

«Το μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι έκανα τη δουλειά μου»

Το tvxs μίλησε με καθηγητές του ΠΑΜΑΚ που δηλώνουν ότι έχουν υποστεί διώξεις. Οι περιπτώσεις ποικίλουν και σίγουρα δεν εξαντλούνται από την έρευνα αυτή. Κοινός παρονομαστής όλων φαίνεται να είναι η επιλεκτική ερμηνεία των νομικών διατάξεων, αλλά και μια «δυστοκία» στην εφαρμογή δικαστικών αποφάσεων.

Η περίπτωση της Αννίτας Φλώρου, λέκτορα στο τμήμα Λογιστικής-Χρηματοοικονομικής (Λ-Χ) είναι ίσως ενδεικτική. Εν συντομία, η κ. Φλώρου κρίθηκε για την εξέλιξη στη βαθμίδα της επίκουρης το 2007. Έλαβε μόνο μία θετική ψήφο από το εκλεκτορικό σώμα, με τη δικαιολογία ότι το διδακτορικό της δεν είχε συνάφεια με το αντικείμενο της Λογιστικής, το οποίο όμως δίδασκε ήδη από το 2002. Η ίδια αναφέρει χαρακτηριστικά «Στην εκλογή του λέκτορα με ψήφισαν ομόφωνα και αναφέρεται στα πρακτικά, ότι το διδακτορικό έχει απόλυτη συνάφεια με τη λογιστική. Δεν μπορεί 5 άνθρωποι το 2002 να λένε ότι το διδακτορικό είναι συναφές και μετά από 5 χρόνια ότι δεν είναι. Βγάζει μάτι ότι κάτι άλλο έχει συμβεί». Το αποτέλεσμα ήταν να της αφαιρεθούν εν μέσω εξαμήνου τα μαθήματα που δίδασκε. Προσωρινή δικαστική απόφαση έλεγε ότι πρέπει να συνεχίσει τα μαθήματα, αλλά το τμήμα σε συνέλευσή του αποφάσισε να μη συμμορφωθεί. Παράλληλα, δημιουργήθηκαν 2 μαθήματα άνευ περιεχομένου, τα οποία της ανέθεσαν να διδάξει, ουσιαστικά ως βοηθός, χωρίς όμως να ενημερώσουν για τις ώρες και την αίθουσα διδασκαλίας. «Προσπάθησαν να μου τη στήσουν, προσπάθησαν να με πάνε πειθαρχικό με το αιτιολογικό ότι δεν πηγαίνω στα μαθήματα, ώστε να έχουν κάποιο διαπραγματευτικό χαρτί», εξηγεί η κ. Φλώρου.

Από τότε έχουν βγει τέσσερις αποφάσεις από το Διοικητικό Εφετείο που τη δικαιώνουν για το θέμα της αφαίρεσης και μη ανάθεσης μαθημάτων, ενώ έχουν υποβληθεί αγωγές και μηνύσεις ακόμα και προσωπικά εναντίον μελών του τμήματος για παράβαση καθήκοντος κατ’ εξακολούθηση. Παράλληλα, το Σώμα Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, μετά από καταγγελία, έχει βγάλει πόρισμα με το οποίο ζητά από τον τότε πρύτανη κ. Ηλία Κουσκουβέλη την παραπομπή σε πειθαρχικό των μελών του τμήματος που δεν συμμορφώθηκαν με τη δικαστική απόφαση. Ο ίδιος όμως, παρά τη διορία των 2 μηνών, δεν έχει κινηθεί σχετικά. Η υπόθεση έφτασε μέχρι και το σημείο προσωπικών επιθέσεων.

Γιατί όμως τέτοιο μένος; Η κ. Φλώρου εξηγεί: «Το μεγάλο λάθος που έκανα ήταν ότι έκανα τη δουλειά μου. Κατ’ αρχήν, πήγαινα στα μαθήματα. Είχα ώρες γραφείου. Και έβγαζα βαθμούς στην ώρα τους. Δεν ψήφιζα στις συνελεύσεις αυτό που με είχαν πιέσει να ψηφίσω. Μεγάλο λάθος. Και το είπε κάποιος: όποιος έχει τη συμπεριφορά της Φλώρου, θα έχει και την κατάντια της Φλώρου. Αυτό δεν γράφτηκε στα πρακτικά όμως. Αρνούνται να μαγνητοφωνούνται οι συνελεύσεις για να μπορούν μετά να αλλοιώνουν τα πρακτικά».

Οι αποφάσεις υπάρχουν αλλά δράση… πουθενά

Η αδιαφορία της διοίκησης του ΠΑΜΑΚ για τις αποφάσεις του Υπουργείου και των δικαστηρίων είναι εμφανής και στην περίπτωση της κας Κατερίνας Λυρούδη. Επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Λ-Χ, υπέβαλε αίτηση μονιμοποίησης τον Απρίλιο του 2004. Μετά από δύο αναβολές λόγω έλλειψης απαρτίας, κρίθηκε εντέλει τον Σεπτέμβριο του 2006 (ο νόμος ορίζει ότι η διαδικασία πρέπει να ολοκληρωθεί εντός 12 μηνών από την πρώτη). Σε εκείνη τη συνέλευση λοιπόν, οι ψήφοι ήταν 6 υπέρ και 4 «κατ’ οικονομία υπέρ». Ο ασκών τον έλεγχο νομιμότητας πρύτανης, κ. Κουσκουβέλης αναπέμπει την εκλογή, καθώς ο νόμος δεν προβλέπει ψήφο «κατ’ οικονομία υπέρ». Το θέμα είναι ότι αρκεί η απόλυτη πλειοψηφία για να γίνει δεκτό το αποτέλεσμα. Εντούτοις, έγινε νέα, παράνομη ψηφοφορία τον Οκτώβριο του 2007, όπου υπήρξαν δύο θετικές ψήφοι, 5 αρνητικές και 2 λευκά. Από τον Μάρτιο του 2008 η κα. Λυρούδη βρίσκεται εκτός του Πανεπιστημίου.

Εντούτοις, το θέμα δεν έμεινε εκεί: Με απόφαση του 2008 του τότε Υπουργού Παιδείας, κ. Ευριππίδη Στυλιανίδη, η αρχική ψηφοφορία είναι έγκυρη και η κ. Λυρούδη πρέπει να επαναπροσληφθεί στο τμήμα και να μονιμοποιηθεί. Προσβολή της απόφασης από μέλη ΔΕΠ του τμήματος στο Συμβούλιο της Επικρατείας απορρίφθηκε το 2009 και η κα. Λυρούδη δικαιώθηκε εκ νέου. Ο κ. Κουσκουβέλης, όπως μας λέει η κ. Λυρούδη, έχει προσφύγει ο ίδιος στο ΣτΕ κατά της απόφασης μέσα στο 2010, πράγμα όμως που δεν αποτρέπει τον διορισμό. Παρ’ όλες τις αποφάσεις υπέρ της, ο πρώην πρύτανης αρνήθηκε να την διορίσει και η κα. Λυρούδη παραμένει εκτός Πανεπιστημίου, εδώ και περίπου δυόμιση χρόνια. Το tvxs διαθέτει αντίγραφα όλων των σχετικών εγγράφων που αποδεικνύουν τα γεγονότα. Στα ίδια έγγραφα παρουσιάζονται δύο αντίγραφα πρακτικών της ίδιας συνέλευσης με διαφορετική αιτιολόγηση όσον αφορά τον λόγο αναβολής. Πρόκειται για εσκεμμένη (;) αλλοίωση.

«Ενοχλούμε κάποιους που θεωρούν ότι θα κλονιστεί το σύστημα εξουσίας»

Προσκόμματα με την επίκληση «νομικιστικών» δικαιολογιών που υποκρύπτουν πολιτικές διαφορές καταγγέλλει και ο αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Οικονομικών Επιστημών (ΟΕ) κ. Σταύρος Μαυρουδέας. Συγκεκριμένα, τον Δεκέμβριο του 2006 ξεκίνησε η διαδικασία εκλογής του, όπως και του συναδέλφου του κ. Λευτέρη Τσουλφίδη, στη βαθμίδα του Καθηγητή. Από το στάδιο ακόμα της συγκρότησης του εκλεκτορικού σώματος, ο τότε αντιπρύτανης κ. Στέλιος Κατρανίδης έθετε ζητήματα όσον αφορά τον τρόπο συγκρότησης και τον αριθμό των αναπληρωτών εκλεκτόρων, ενώ η πρακτική που ακολουθήθηκε ήταν η συνηθισμένη σε πλήθος τέτοιων περιπτώσεων, χωρίς ποτέ να έχει δημιουργηθεί πρόβλημα. Στο θέμα ενεπλάκη και ο κ. Κουσκουβέλης, ο οποίος ασκεί μεν τον έλεγχο νομιμότητας, αλλά μόνο μετά το πέρας της διαδικασίας και συνεπώς δεν παρεμβαίνει σε τέτοιο στάδιο. Εντέλει, η εκλογή έλαβε χώρα και οι δύο υποψήφιοι εξελέγησαν. Ακολούθησαν καθυστερήσεις πέραν των προβλεπόμενων στην καθαρογραφή των πρακτικών των σχετικών συνελεύσεων, οι οποίες έληξαν μόνο όταν οι κ. Μαυρουδέας και Τσουλφίδης κινήθηκαν δικαστικά με μήνυση για παράβαση καθήκοντος από δόλο. Τα πρακτικά περιείχαν λάθη, εσκεμμένα, κατά τον κ. Μαυρουδέα, με σκοπό την καθυστέρηση της διαδικασίας. Τελικά, ο κ. Κουσκουβέλης ανέπεμψε τις εκλογές τον Οκτώβριο του 2007 με το αιτιολογικό της μη σύννομης συγκρότησης εκλεκτορικών σωμάτων.

Ο κ. Μαυρουδέας υποστηρίζει ότι όλα αυτά έγιναν «Επειδή ενοχλούμε κάποιους που θεωρούν ότι θα κλονιστεί το σύστημα εξουσίας. Όταν δεν είσαι άνθρωπος του συστήματος θα κυνηγηθείς». Σε ερώτηση που απηύθυναν βουλευτές του ΚΚΕ στις 23/07/2007 στην τότε Υπουργό Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου για το θέμα αναφέρεται ότι «Οι προσπάθειές τους αυτές (σημ.: της πρυτανείας) εντάσσονται σε μια μακρά σειρά ενεργειών τους που στόχο έχουν τον εξοβελισμό κάθε διαφορετικής από τα κυρίαρχα θέσφατα επιστημονικής άποψης και κάθε κριτικής στα πεπραγμένα της εν λόγω πρυτανείας φωνής».

Καθρέφτης της κοινωνίας μας;

Το χειρότερο, το πλέον απογοητευτικό στην όλη αυτή ιστορία, είναι ότι η κατάσταση στο ΠΑΜΑΚ δεν είναι μοναδική περίπτωση. Όλοι σχεδόν οι συνομιλητές μας ανέφεραν ότι τα ίδια γίνονται, λίγο ή πολύ, και στα άλλα πανεπιστήμια της χώρας. Μπαίνοντας κάποιος στα άδυτα της ανώτερης εκπαίδευσης, βγαίνει αηδιασμένος και απογοητευμένος. Αν τα Πανεπιστήμια είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας, τότε το είδωλό που δημιουργείται είναι τερατώδες… Υπάρχει άραγε ελπίδα να αλλάξει κάτι με την ανάληψη καθηκόντων των νέων πρυτάνεων, και μάλιστα εν μέσω οικονομικών περικοπών; Οψόμεθα.