Η «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» ανέλαβε την ευθύνη για την έκρηξη στο Πρωτοδικείο Αθηνών δύο μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Η προκήρυξη, που δημοσιεύεται στο indymedia, φέρει την υπογραφή «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς-komanto Horst Fantazzini» . Με τη ίδια υπογραφή δημοσιεύεται ένα ακόμα κείμενο στο indymedia που καλεί τους αναρχικούς ανά τον κόσμο να συγκροτήσουν ένα «διεθνές δίκτυο αναρχικών ατομικοτήτων και ομάδων συντρόφων».

Ads

«Όποιος πέρασε μπροστά από δικαστικό μέγαρο ή φύλακες και δεν σκοτείνιασε το βλέμμα του, στη σκέψη, ότι μπορεί να βρεθεί εκεί ως ένοχος, τότε δεν έζησε με εντιμότητα και αξιοπρέπεια την εποχή του», τονίζουν οι «Πυρήνες της Φωτιάς», μεταξύ άλλων, στην προκήρυξη τους, με την οποία αναλαμβάνουν την ευθύνη για την επίθεση στο Πρωτοδικείο και αναφέρονται στην επικείμενη δίκη στις 17 Ιανουαρίου των κατηγορούμενων για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς».

«Σύγχρονοι ιεροεξεταστές-δικαστές, δεσμευόμαστε δημόσια πως για κάθε χρόνο φυλακής που θα ακούνε τα αδέρφια μας, θα τοποθετούμε από ένα κιλό εκρηκτικής ύλης στις αυλές των σπιτιών σας, στα αυτοκίνητά σας, στα γραφεία σας, ενώ δεν αποκλείουμε και τις προσωπικές συναντήσεις τετ α τετ μαζί σας ,εφαρμόζοντας τη στρατηγική του αιφνιδιαστικού πλησιάσματος», τονίζουν στην προκήρυξη.

Ολόκληρο το κείμενο:

Ι. « Έρχονται οι μέρες που δικάζουν…»

«Όποιος πέρασε μπροστά από δικαστικό μέγαρο ή φύλακες και δεν σκοτείνιασε το βλέμμα του, στη σκέψη, ότι μπορεί να βρεθεί εκεί ως ένοχος, τότε δεν έζησε με εντιμότητα και αξιοπρέπεια την εποχή του»

Ads

Την επίθεση στο διοικητικό πρωτοδικείο την αφιερώνουμε με όλη μας τη φωτιά στα αδέρφια μας (Γ. Τσάκαλο, Π. Αργυρού, Χ. Χατζημιχελάκη) του φυλακισμένου πυρήνα των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Οι σύντροφοι μας καθώς και η έντιμη μειοψηφία των αξιοπρεπών επαναστατημένων Ανθρώπων ποινικών και πολιτικών, δεν είναι μόνο ένα κομμάτι του αγώνα μας, δεν είναι μόνο μία παράμετρος της δράσης μας, αλλά οι επιλογές, η στάση και η αξιοπρέπεια τους, είναι ο ίδιος ο αγώνας στο σύνολό του, είναι η ουσία του.

H δικαιοσύνη είναι ο ιστός μιας αράχνης, που πιάνει μικρά θηράματα και τα καταβροχθίζει, ενώ αφήνει τα μεγάλα ερπετά να τον διαπερνούν και να διαφεντεύουν. Οποιοσδήποτε διαφωνεί μπορεί να επισκεφτεί τις φυλακές για να δει όλους αυτούς τους φτωχοδιαβόλους και τοξικομανείς που τις κατακλύζουν και να αναζητήσει εκεί μέσα κανένα μεγαλοεπιχειρηματία ή πολιτικό, που είναι υπεύθυνοι για τις μεγαλύτερες ληστείες και την πιο βάρβαρη υποβάθμιση της ζωής μας. Εν όψει λοιπόν του πολιτικού στρατοδικείου που ετοιμάζεται στις 17 Γενάρη για την Ε.Ο. ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ θα είμαστε αιχμηροί και αδυσώπητοι στις επιλογές και τις πράξεις μας. Αν κάποιοι θεωρούν ότι τα Αδέρφια μας, είναι τα εύκολα θηράματα και «μαγειρεύουν» τον τιμοκατάλογο με τις ποινές που επιθυμούν να τους βάλουν για να πληρώσουν ακριβά το λογαριασμό, θα τους ενημερώσουμε ότι είναι βαθιά νυχτωμένοι και ότι από εδώ και πέρα η προσωπική τους ασφάλεια βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Γι αυτό καλό θα ήταν το επερχόμενο δικαστήριο να γίνει με τους δικαστές να φοράνε μαύρες κουκούλες και να μη δημοσιοποιηθούν τα ονόματά τους ποτέ και πουθενά. Είναι «κρίμα» το σύστημα να αφήνει να στοχοποιούνται έτσι εύκολα απλές μαριονέτες του και το ίδιο να θεωρεί ότι τις σκαπουλάρει τόσο εύκολα… Είναι «κρίμα» αυτοί οι «άνθρωποι» να χρειάζονται 24ωρη αστυνομική παρουσία και να φοβούνται να ανοίξουν ένα γράμμα ή ένα φάκελο. Είναι «κρίμα» να θεωρούν ότι μπορούν να κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδησή τους τη στιγμή που οι αποφάσεις τους είναι καρμπόν τα διαβιβαστικά της Αντιτρομοκρατικής και της Ασφάλειας για να δικάσουν τη Συνωμοσία. Για να δικάσουν μία ιδέα, μία πρόταση, ένα σχέδιο που φτιάχνει κάτι πιο όμορφο ενάντια σε αυτόν τον κόσμο.

Σύγχρονοι ιεροεξεταστές-δικαστές, δεσμευόμαστε δημόσια πως για κάθε χρόνο φυλακής που θα ακούνε τα αδέρφια μας, θα τοποθετούμε από ένα κιλό εκρηκτικής ύλης στις αυλές των σπιτιών σας, στα αυτοκίνητά σας, στα γραφεία σας, ενώ δεν αποκλείουμε και τις προσωπικές συναντήσεις τετ α τετ μαζί σας ,εφαρμόζοντας τη στρατηγική του αιφνιδιαστικού πλησιάσματος. Εκτιμούμε ότι μικρός είναι ο κόσμος και αργά ή γρήγορα θα συναντηθούμε στο μέλλον ή και πιο σύντομα… Άλλωστε όπως πολύ εύστοχα ανακοίνωσε η Ένωση δικαστών και εισαγγελέων, με ύφος χιλίων καρδιναλίων, «…η στιγμή της κρίσης είναι βέβαιο ότι έρχεται κάποια στιγμή για όλους..». Μόνο που τώρα είναι η σειρά «των κριτών» να κριθούν για όσες ασχήμιες έχουν διαπράξει. Αφού δεν ντρέπεστε που αποτελείτε την αιχμή του δόρατος του συστήματος απέναντι στις εξεγέρσεις που έρχονται, θα φροντίσουμε να νιώσετε πάνω σας τη δυσαρέσκεια και την απέχθεια μας για το βρώμικο λειτούργημά σας… Αν κάποιοι δικάζοντας ιδέες και επαναστάτες θεωρούν ότι κάνουν απλά τη δουλειά τους, τότε θα μεταφέρουμε και εμείς τη «δική μας δουλειά» σπίτι τους…

Φυσικά η εμπόλεμη αντιπαράθεση που έχουμε με τη διεφθαρμένη δικαστική μαφία, δεν περιορίζεται μόνο στο πεδίο της εκδίκασης της υπόθεσής μας. Θα ήμασταν στενόμυαλοι και υποκριτές αν δεν θέταμε τα εγκλήματα της δικαιοσύνης συνολικά.

Αντιλαμβανόμαστε το Γολγοθά που αντιμετωπίζουν μέσα στα δικαστήρια χιλιάδες άνθρωποι και οι οικογένειες τους. Βλέπετε η «δικαιοσύνη» έχει μία ιδιαίτερη προτίμηση στις στολές, στα αξιώματα και στο χρήμα κι όχι στην αλήθεια… Δεν είναι όλοι οι «εγκληματίες» «ένοχοι», ούτε οι δικαστές «αθώοι». Ακόμα κι αν υπάρχει μία μικρή μειοψηφία δικαστών που δεν λαδώνεται ,δεν υποκλίνεται στους πολιτικούς προϊσταμένους της, δεν δέχεται τα διαβιβαστικά της Ασφάλειας ως προμελετημένες αποφάσεις, πρέπει να γνωρίζει… πως χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Ακόμα και οι ίδιοι μόνο και μόνο μέσα από τη θέση και το αξίωμά τους υπηρετούν ένα καταπιεστικό και ανελεύθερο σύστημα και για αυτό συγκαταλέγονται στους εχθρούς της ελευθερίας. Πόσες φορές οι «ενάρετοι τηρητές των νόμων» δικάζουν και καταδικάζουν χωρίς καν τα αυτονόητα στοιχεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρόσφατο δικαστήριο του επονομαζόμενου από τα Μ.Μ.Ε «συνδικάτου του εγκλήματος». Ήδη μήνες πριν οι τηλεδικαστές με τη «δημοκρατική» διαδικασία της δημοσίευσης τηλεφωνικών υποκλοπών είχαν βγάλει την ετυμηγορία τους… «ΈΝΟΧΟΙ»…

Την ίδια στιγμή ένας από τους κατηγορούμενους έχει αναλάβει ξεκάθαρα την ευθύνη για
την απαγωγή του μεγαλοεφοπλιστή απαλλάσσοντας τους περισσότερους, ενώ κάποιοι όταν έγινε η απαγωγή ήταν ήδη έγκλειστοι στις φυλακές. Αλλά το αποτέλεσμα της δίκης είναι κοινό μυστικό πως είναι ήδη στημένο και μαγειρεμένο στα κεντρικά της Ασφάλειας. Αν όμως θέλει κάποιος να ψάξει για το πραγματικό «συνδικάτο του εγκλήματος» και τις «γιάφκες» του ας κοιτάξει στη Βουλή, στη λεωφόρο Αλεξάνδρας στη ΓΑΔΑ, στις επαύλεις και τα κότερα των πλουσίων. Αυτούς όμως δεν τους αγγίζει η «δικαιοσύνη»

Όπως επίσης δεν ξεχνάμε πόσο μνησίκακοι είναι οι δικαστές. Δεν είναι τυχαία η εκδικητική καταδίκη ενός νέου ανθρώπου του Χρυσοβαλάντη Πουζιαρίτη στην εξοντωτική ποινή των 9 χρόνων και 3 μηνών για τη συμμετοχή του στις περσινές συγκρούσεις της 6 Δεκεμβρίου στη Θεσσαλονίκη. Μία καταδίκη που στηρίχτηκε αποκλειστικά στις φαιδρές μαρτυρίες των μπάτσων που τον συνέλαβαν.

Όμως ακόμα κι όταν «επιτελούν» το έργο τους, κάτω από την πίεση μίας διάχυτης οργής, όπως στην περίπτωση του μπάτσου Κορκονέα, ξέρουμε και πάλι ,πως είναι υποκριτές. Θυσιάζουν ένα ασήμαντο πιόνι για να καλύψουν την ηγεσία τους. Γιατί ακόμα και οι πιο «δίκαιες» τιμωρίες αναδύουν απαίσιες αναθυμιάσεις όταν έχουν επιβληθεί από μία νικήτρια και απάνθρωπη εξουσία. Άλλωστε όπως έχουμε ξαναπεί μετά το χτύπημα μας στις φυλακές του Κορυδαλλού και στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, είμαστε ενάντιοι στη φυλάκιση οποιουδήποτε ανθρώπου. Η στέρηση της ελευθερίας, είναι απλά ένα βασανιστήριο. Εμείς δεν είμαστε βασανιστές, όπως οι δημοκράτες. Η λύση σε αντιπαραθέσεις με τέτοια καθάρματα, όπως ο Κορκονέας, έρχεται μέσα από την αυτοδικία. Αυτοί που ένιωσαν πιο πολύ την απώλεια του συντρόφου τους Α.Γρηγορόπουλου θα πρέπει να αποφασίσουν την «τύχη» του δολοφόνου του. Πιστεύουμε πως ο ίδιος δρόμος, μέσω της αυτοδικίας, θα πρέπει να ακολουθείται για όλους τους βιαστές, τους παιδόφιλους, τους νταβατζήδες, τους φασίστες τους ρουφιάνους

«Ως επαναστάτες δεν αναγνωρίζουμε καμία ανακριτική αρχή. Έτσι ήταν επόμενο να αρνηθούμε να απολογηθούμε σε μπάτσους και ανακριτές, καθώς την επαναστατική μας θέση μονάχα δημόσια και ενώπιον των συντρόφων αισθανόμαστε ως χρέος να προβάλλουμε.» (Π. Αργυρού – Γ. Τσάκαλος μέλη του πυρήνα φυλακισμένων της Σ.Π.Φ.)

Τελειώνοντας με το ζήτημα της δικαστικής μαφίας, θεωρούμε πως κάθε αξιοπρεπής
φυλακισμένος Άνθρωπος ανεξάρτητα για ποιο λόγο βρίσκεται «μέσα» δεν πρέπει να κάνει το «χατίρι» στους δικαστές του και να τους αναγνωρίζει ως άξιους να τον κρίνουν. Γιατί αυτό είναι που θέλουν, τη «νομιμοποίησή τους», την αναγνώρισή τους ως μία ανώτερη κλίκα ανθρώπων που οι υπόλοιποι έχουν την υποχρέωση να λογοδοτούν απέναντί τους. Όμως κύριοι δικαστές να ξέρετε πως στα ακριβά σας ρούχα που πήρατε σήμερα το πρωί από το καθαριστήριο έχει στεγνώσει το αίμα χιλιάδων ανθρώπων που βασανίσατε και κλειδώσατε στις φυλακές χωρίς δεύτερη σκέψη. Κι αυτό το αίμα θα σας πνίξει… Γι’ αυτό καλούμε τους ποινικούς και πολιτικούς φίλους και συντρόφους που διαλέγουν να βαδίζουν με οδηγό την αξιοπρέπεια να αρνηθούν με κάθε μέσο την αναγνώριση των ιεροεξεταστών τους. Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος, αλλά πολλοί. Από την απόλυτη σιωπή απέναντι σε ανακριτές και δικαστές, από την άρνηση παρουσίας στο δικαστήριο, από την μετατροπή της δίκης σε δημόσιο βήμα για την διάδοση των επαναστατικών αξιών, μέχρι και την επίθεση μέσα στην αίθουσα ενάντια στους «αξιότιμους κριτές» με φτυσίματα, βρισιές, φωνές και ρίψη αντικειμένων, ποτήρια, καφέδες κ.α.

Να μπουν αυτοί σε προστατευτικό τζάμι, να κυκλοφορούν αυτοί με αλεξίσφαιρα και συνοδεία τους κουκουλοφόρους της αντιτρομοκρατικής.

Το πρώτο μας ραντεβού λοιπόν είναι στις 17 Γενάρη. Εμείς εκεί θα είμαστε ΔΙΠΛΑ στα αδέρφια μας του πυρήνα φυλακισμένων μελών της Σ.Π.Φ. και σε όσους είχαν την Αξιοπρέπεια σε αυτήν την περιπέτεια να κρατήσουν ψηλά το κεφάλι. Θα είμαστε εκεί με την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό μας. Γιατί κατά τα άλλα, ψάχνουμε εντατικά περάσματα για να πάρουμε πίσω τους συντρόφους μας και να είμαστε αύριο και πάλι μαζί στον αγώνα, στο ΝΕΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΠΟΛΗΣ.

Γιατί η μέρα μας θα έρθει…

ΙΙ. «Αυτό, όμως που ποτέ δεν θα καταφέρουν να φυλακίσουν είναι η ελεύθερη επαναστατική μου συνείδηση. Αυτό που δεν θα καταφέρουν να εμποδίσουν είναι η συνέχιση της παραγωγής του ριζοσπαστικού εξεγερσιακού μου λόγου, ακόμα και μέσα από τη συνθήκη του εγκλεισμού» (Χάρης Χατζημιχελάκης μέλος του πυρήνα φυλακισμένων της Σ.Π.Φ)

Πριν λίγο καιρό πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη κινητοποίηση μέσα στις φυλακές με συμμετοχή πολλών κρατουμένων σε αποχή συσσιτίου. Το γεγονός πέρασε στα «ψιλά» των ειδήσεων, κάποιες εσωτερικές έριδες μεταξύ κρατουμένων δεν άφησαν την κατάσταση να γενικευτεί και κέρασαν απογοήτευση αρκετούς, ενώ η ηγεσία του υπουργείου με μία έξυπνη κίνηση στρατηγικής έδωσε μερική αμνηστία σε πειθαρχικά ώστε «το συμβάν να θεωρηθεί λήξαν…»

Εμείς ως Ε.Ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς πάντα θα στηρίζουμε τον αγώνα των φυλακισμένων και τις κινητοποιήσεις τους. Αντιλαμβανόμαστε τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες βασανίζονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι. Δεν θα σχολιάσουμε τα αιτήματα των κρατουμένων θεωρώντας τα εκ των προτέρων αυτονόητα λογικά, γιατί βρίσκονται στην κατεύθυνση ενός αγώνα που είναι από τους πιο σημαντικούς για τον άνθρωπο, στον αγώνα για ελευθερία και αξιοπρέπεια. Όμως δεν ξεχνάμε πως «οποιαδήποτε βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, δεν θα αλλάξει ουσιαστικά την καθημερινότητα, γιατί μόνο και μόνο η στέρηση της ελευθερίας είναι μία διαρκής τιμωρία» (Β.Στεφανάκος κρατούμενος φυλακών). Εδώ ακόμα και αυτά τα καθάρματα, οι διευθυντές των φυλακών, παραπονιούνται ότι οι κλούβες γυρνάνε από τα δικαστήρια φορτωμένες με 300 και 400 χρόνια φυλακή. Αυτός λοιπόν είναι ο καθρέφτης της πολιτισμένης κοινωνίας μας, μία απέραντη αποθήκη ψυχών σε συνθήκες χοιροστασίου. Ως πότε θα ανεχόμαστε να αποφυλακίζονται άνθρωποι μέσα σε φέρετρα ( οι ελληνικές φυλακές έχουν από τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών). Ως πότε θα ανεχόμαστε μία δράκα υπανθρώπων να μας δικάζει με νόμους που έχουν γραφτεί από το χέρι των δημίων και των εκμεταλλευτών μας.

Όμως σε σχέση με τις κινητοποιήσεις στις φυλακές καλύτερα να πούμε δύο λόγια στη γλώσσα των κρατουμένων, χωρίς φτιασίδια και πολιτικαντισμούς. Το ξέρουμε ότι ο καθένας εκεί μέσα θεωρεί ότι βγάζει τσέτουλα τούφα και έχει αδικηθεί από την κοινωνία. Όμως αντί να κάνει πασαρέλα παρανομισμού, να σπαθολουριάζει και να ψάχνει για να βρει πως θα πιει κανένα καπάκι πρέζα, πως θα ρουφιανέψει το διπλανό του, πως θα διαιρεθεί η κοινότητα της πτέρυγας ή του θαλάμου, ας ρίξει μία ματιά γύρω του και θα δει ότι η φυλακή σε αυτόν στηρίζεται. Αυτός φτιάχνει τα υδραυλικά, τα ηλεκτρικά και γενικά όλες τις οικοδομικές εργασίες. Αυτός καθαρίζει, μαγειρεύει, για να παραμείνει η φυλακή ανοικτή. Αυτός είναι που με την υποτακτική του στάση δεσμεύει και τους υπόλοιπους γύρω του μετατρέποντας τον εαυτό του σε μπάτσο του συστήματος. Γνωρίζουμε καλά πως η μεγαλύτερη απειλή για την ελευθερία δεν είναι η βίαιη στέρηση της μέσω της αιχμαλωσίας, γιατί ο αιχμάλωτος μπορεί να αγωνιστεί για να την ξανακερδίσει, αλλά η πραγματική απειλή είναι απώλεια του πάθους και της εκτίμησης που έχεις για αυτήν. Στη φυλακή αυτό που σκοτώνει ακόμα πιο πολύ και από την πρέζα είναι η συνήθεια. Η συνήθεια να φοράς αόρατες χειροπέδες στο μυαλό σου, η συνήθεια του προαυλισμού, των αιφνιδιαστικών ελέγχων και μεταγωγών, των επισκεπτηρίων πίσω από πλεξιγκλάς, της μόνιμα ανοικτής τηλεόρασης…

Ο Κορυδαλλός για παράδειγμα, η μεγαλύτερη φυλακή της χώρας έχει περίπου 2500 κρατούμενους μπορεί και παραπάνω, ενώ οι δεσμοφύλακες σε υπηρεσία δεν ξεπερνούν ποτέ τα 50 άτομα ακόμα και με ανοικτή φυλακή. Εάν όλοι αυτοί οι έγκλειστοι αρνηθούν να συνεργαστούν με τα 50 άτομα, αρνηθούν να παίξουν το παιχνίδι με το καρότο και το μαστίγιο, τότε τη φυλακή θατην γκρεμίσουν με τα νύχια τους εν μία νυκτί. Άρνηση λοιπόν συνεργασίας και σαμποτάζ στις διαδικασίες τους. Εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει ήδη ένας αγώνας που έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό χωρίς εμάς. Από τη βόμβα στο διευθυντή των φυλακών Κέρκυρας έως τη βόμβα στο διευθυντή των φυλακών Αλικαρνασσού και από τον πυροβολισμό του σωφρονιστικού υπαλλήλου στον κορυδαλλό έως και τον ξυλοδαρμό του διευθυντή των φυλακών Αυλώνα, υπάρχει θυμός, υπάρχει οργή, υπάρχει μνήμη… Η φυλακή, είναι η πέτρα που ενώ ο κτίστης της νομιμότητας πετάει ως άχρηστη, αυτή μπορεί να γίνει ο ακρογωνιαίος λίθος για την οικοδόμηση ενός νέου κόσμου. Οι αξιοπρεπείς ποινικοί και πολιτικοί κρατούμενοι μπορούν να συνδυάσουν την εμπειρία τους και να μετατρέψουν τη φυλακή σε ένα εργαστήρι παραγωγής γνώσης και συνείδησης, να κάνουν το βίωμα της έλλειψης ελευθερίας πείσμα αγώνα, να γίνουν οι ίδιοι σπίθα στις πυριτιδαποθήκες των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Γνωρίζουμε ήδη πως ο αγώνας ενάντια στις φυλακές, είναι ένας αγώνας για ζωή που δεν γνωρίζει σύνορα και πατρίδες. Η παγκόσμια γλώσσα της βίας και της στέρησης ελευθερίας έχει γράψει τη δική της ιστορία πάνω στα κορμιά των φυλακισμένων. Πρόσφατα 83 φυλακισμένοι πέθαναν στις φυλακές της Χιλής. Σε αντίποινα η αναρχική ομάδα «κομάντος της εκδίκησης 8 Δεκέμβρη» επιτέθηκε στο τμήμα τεχνολογίας και πληροφορικής των μπάτσων για τους νεκρούς της φυλακής san Miguel στέλνοντας ένα σαφέστατο μήνυμα πως σε αυτόν τον αγώνα κανείς δεν είναι μόνος του.

«τα κλουβιά δεν γίνονται καλύτερα, καταστρέφονται. Για το τέλος αυτής και κάθε
άλλης κοινωνίας.» (Μόνικα Καμπαλιέρο αναρχική κρατούμενη στη Χιλή ).

ΙΙΙ. Από τη θεωρία στην Πράξη.

Θέλοντας να συντονίσουμε τη θεωρία με την πράξη, και για να στείλουμε το Σεβασμό, τη Πίστη και τη Φιλία μας στα αδέρφια μας Π. Αργυρού, Γ. Τσάκαλο και Χ. Χατζημιχελάκη, του πυρήνα φυλακισμένων της Σ.Π.Φ., στον αναρχικό επαναστάτη Π. Μασούρα, στην αναρχική Κ. Καρακατσάνη, στον αντιεξουσιαστή – εμπρηστή Γ. Σκουλούδη και στα 4 καταζητούμενα συντρόφια που διώκονται για την ίδια υπόθεση, στον έντιμο και αυθεντικό αναρχικό αγωνιστή Γ. Δημητράκη, στον αξιοπρεπή Π. Γιάννου και στη λαμπρή μειοψηφία των ποινικών που δεν σκύβουν το κεφάλι και βαδίζουν με οδηγό την αξιοπρέπεια, επιλέξαμε και αποφασίσαμε να χτυπήσουμε το Διοικητικό Πρωτοδικείο της δικαστικής μαφίας. Χαρτογραφήσαμε την περιοχή, υπολογίσαμε την απόσταση της Γενικής Κλινικής για να μην συμβεί το παραμικρό, παρακολουθήσαμε τις κινήσεις και τις βάρδιες των ειδικών φρουρών στο φυλάκιο ανάμεσα στο πρωτοδικείο και το εφετείο, χρονομετρήσαμε τη συσκότιση που επικρατεί στις 7:15 το πρωί όταν κλείνουν τα φώτα του δρόμου, τη συχνότητα του δρομολογίου των γουρουνιών της ΔΙ.ΑΣ. από το στόχο, απαλλοτριώσαμε τα οχήματα που χρειαζόμασταν και περάσαμε στην επίθεση. Σχηματίσαμε μία άρτια επιχειρησιακή ομάδα πανέτοιμη να επιτεθεί σε οποιαδήποτε εμπλοκή. Δύο συνοδευτικά οχήματα υποστήριξης επόπτευαν το πρωτοδικείο τόσο πριν την τοποθέτηση της μηχανής με τη βόμβα, όσο και κατά το τελικό στάδιο της στάθμευσης της, όπου το ένα από τα δύο παρέλαβε και τον σύντροφο που οδηγούσε την μηχανή. Η διάταξη της ομάδας υποστήριξης ήταν τέτοια ώστε να μπορεί να καθυποτάξει άμεσα τον ειδικό φρουρό στην σπάνια περίπτωση που αυτός αντιλαμβανόταν κάτι, αλλά και να αιφνιδιάσει οποιαδήποτε αστυνομική μεταβλητή δύναμη (π.χ. έλεγχος στον αναβάτη της μηχανής από τους ΔΙΑΣ ή από τυχαίο διερχόμενο περιπολικό). Τόσο η θέση μας, όσο και η οπλική μας υπεροχή θα ήταν ικανή να μας απεμπλέξει και εμείς να φύγουμε αλώβητοι.

Όπως έχουμε ξαναπεί όταν αναφερόμαστε σε επιχειρησιακές περιγραφές κάποιων χτυπημάτων μας, το κάνουμε για να απομυθοποιήσουμε το τεχνικό άβατο της εξουσίας. Πιστεύουμε ότι τα πάντα είναι εφικτά αρκεί να υπάρχει θέληση και οργάνωση. Είμαστε οι τελευταίοι που θα υποβιβάζαμε ένα επαναστατικό εγχείρημα σε μία στρατιωτική λογική επικράτησης του «ισχυρότερου». Το ζήτημα δεν μπαίνει για εμάς στο ποιος θα έχει τους πιο πειθαρχημένους στρατιώτες, τους πιο ικανούς αξιωματικούς, κάτι τέτοιο τραβάει την επανάσταση σε ένα θεαματικό παρασκήνιο, απομακρύνοντας την μακριά από την καθημερινή ζωή.

Εμείς απλά αυτό που λέμε στους εχθρούς της ελευθερίας είναι πως ό,τι και να κάνετε θα συνεχίσουμε να σας χτυπάμε, να ενοχλούμε τα συμφέροντά σας, να χαλάμε την ησυχία σας, να πλήττουμε τη σιγουριά και την ασφάλειά σας.

Τι πουλάμε; Τίποτα.
Τι θέλουμε; Τα πάντα.

ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ-ΚΟΜΑΝΤΟ HORST FANTAZZINI.
5/01/2011

Στο δεύτερο κείμενό τους, το οποίο επίσης δημοσιεύεται στο indymedia, τα μέλη της οργάνωσης «Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς» εκφράζουν την αλληλεγγύη τους «στους συντρόφους σε όλο τον κόσμο που πέρασαν το κατώφλι της φυλακής δίχως να σκύψουν το κεφάλι, δίχως να γονατίσουν, δίχως να μετανιώσουν ούτε μια στιγμή» και καλούν στην συγκρότηση «ενός διεθνούς δικτύου αναρχικών ατομικοτήτων και ομάδων συντρόφων». «Αυτό που προτείνουμε είναι να συγκροτηθεί ένα διεθνές δίκτυο από ομάδες συντρόφων, αντιεξουσιαστικό και χαοτικό, με οριζόντια δομή, ανοιχτό στον καθένα που θέλει να πράξει, είτε ατομικά είτε συλλογικά, χωρίς πολιτικαντισμούς για να μπορεί να ικανοποιεί την επιθυμία για ζωή εδώ και τώρα», τονίζεται στο κείμενο ενώ γίνεται αναφορά και στην ιταλική οργάνωση «FAI- Επαναστατικός Πυρήνας Λάμπρος Φούντας» που ανέλαβε την ευθύνη για τα παγιδευμένα δέματα σε πρεσβείες στην Ιταλία.

Ολόκληρο το κείμενο:

ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΑΤΥΠΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

“ Η αλληλεγγύη είναι μία διαρκής επίθεση ενάντια στο σύστημα και την κοινωνία, μία πράξη που οι λέξεις σκευωρία, αθώος, ένοχος δεν χωράνε. Γιατί σαν επαναστάτες είναι καθήκον μας να είμαστε πάντα ένοχοι για αυτό το σύστημα, πάντα επικίνδυνοι και πάντα περήφανοι για τις επιλογές μας. Δεν διωκόμαστε για τις ιδέες μας αλλά γιατί μας άνηκε φτωχό να μην τις μετουσιώνουμε σε πράξεις.” (Γεράσιμος Τσάκαλος μέλος του πυρήνα φυλακισμένων της Σ.Π.Φ)

Η πραγματική αλληλεγγύη ανάμεσα στις επαναστατημένες συνειδήσεις και τις ομάδες συντρόφων είναι αυτό που φοβούνται περισσότερο οι εξουσιαστές, είναι η ιδέα μιας προοπτικής που κάνει τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια των καθαρμάτων που μας αποκαλούν τρομοκράτες.

Σήμερα εκφράζουμε την απόλυτη αλληλεγγύη μας στους συντρόφους σε όλο τον κόσμο που πέρασαν το κατώφλι της φυλακής δίχως να σκύψουν το κεφάλι, δίχως να γονατίσουν, δίχως να μετανιώσουν ούτε μια στιγμή.

Αύριο θα είμαστε και πάλι μαζί τους στον αγώνα.

Αυτή η εποχή ταιριάζει στον Καίσαρα καθώς οι μάζες αναφωνούν… «Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν…» Όμως ενώ η πλειοψηφία της κοινωνίας των αποχαυνωμένων παρακολουθεί το θέαμα του ίδιου της του θανάτου, ψυχικού και σωματικού, εν τούτοις υπάρχουν ακόμα Άνθρωποι, υπάρχουν ακόμα καταστάσεις ανυπακοής και εξέγερσης.

Είναι απ΄ τις λιγοστές φορές που σχεδόν ταυτόχρονα στις περισσότερες μητροπόλεις της Ευρώπης κι όχι μόνο εκφράζεται μια διάχυτη ανταρσία, Λονδίνο, Παρίσι, Ρώμη, Αθήνα…

Μπροστά στις νέες προκλήσεις της εποχής μας με την κοινωνία να αποτελεί ένα ατελείωτο σωφρονιστικό κατάστημα και την Ευρώπη-φρούριο να θέτει τα θεμέλια της νέας ευρωπαϊκής τάξης που περιθωριοποιεί και αποβάλλει ως περιττούς όσους δεν απορροφούνται αρμονικά στην παραγωγική μηχανή (μεταναστευτικές μειονότητες, π.χ .Ρομά στη Γαλλία, άνεργοι, φτωχοί…), επιθυμούμε η ανυποταξία μας να ξεπεράσει τα στενά γεωγραφικά όρια της Ελλάδας για να συναντηθεί και να συμπράξει με ομάδες συντρόφων από όλη την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο για να ενώσουμε τις γροθιές μας ενάντια στους δεσμοφύλακες της ζωή μας.

Πριν λίγο καιρό είχαμε εκδώσει ένα διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης εν όψει της δίκης στις 17 Γενάρη μελών και συντρόφων της οργάνωσης μας καθώς και άλλων ατόμων. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα σινιάλα και χειρονομίες αλληλεγγύης κατέφταναν από όλες τις ζώνες της ανυποταξίας ενισχύοντας την άγρια χαρά του να ζεις και να ψηλαφίζεις την αυθεντική πλευρά της επανάστασης. Στην ελλάδα οι σύντροφοι της εμπρηστικής ομάδας «πολεμιστές επαναστατικής συνείδησης» πυρπόλησαν αντιπροσωπεία αυτοκινήτων καλώντας εκστρατεία αλληλεγγύης εν όψει της 17 Γενάρη και παραδίδοντας την σκυτάλη στους Θεσσαλονικείς συντρόφους που πραγματοποίησαν εμπρηστικό μπαράζ. Ταυτόχρονα οι σύντροφοι από το εξωτερικό ανταποκρίθηκαν άμεσα στο κάλεσμα, από την ανακοίνωση της ομάδας the autonomous cells of the immediate revolution-Praxedis G.Guerero, την τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού της ΕLF στην Renaut στο μεξικό εναντία στη σύνοδο για την κλιματική αλλαγή, την τοποθέτηση βόμβας καπνού στο Portland σε ιδιωτικό μπαρ μπάτσων, την βομβιστική επίθεση των αργεντινών συντρόφων στην ελληνική πρεσβεία, τον λιθοβολισμό αστυνομικού τμήματος στο Bristol, μέχρι και την απόλυτα στοχευμένη αποστολή εκρηκτικών δεμάτων από τα αδέρφια της ιταλικής FAI- Επαναστατικός Πυρήνας Λάμπρος Φούντας.

Για όλους τους λόγους του κόσμου και αυτούς που έχουν ήδη αναφερθεί, θεωρούμε πως σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, είναι επιθυμητό, αλλά και εφικτό να συγκροτηθεί ένα διεθνές δίκτυο αναρχικών ατομικοτήτων και ομάδων συντρόφων.

Δεν θέλουμε να μακρηγορήσουμε πάνω σε θεωρητικούς ακροβατισμούς και υποθετικές εκτιμήσεις. Πριν λίγα χρόνια στις 21/12/2003 οι σύντροφοι της FAI εξέδωσαν μια ανοιχτή επιστολή προς το αναρχικό αντιεξουσιαστικό κίνημα στην προοπτική της συγκρότησης μιας διεθνής Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας. Μετά από τόσα χρόνια εμείς ως Συνωμοσία Πυρήνων της φωτιάς θεωρούμε πως οι βασικές αρχές της «επιστολής» εξακολουθούν να αποτελούν ένα διαρκές στοίχημα σε ισχύ και είμαστε διατεθειμένοι με όλες μας τις δυνάμεις να συνεισφέρουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Χρησιμοποιώντας λοιπόν τα βασικά χαρακτηριστικά του κειμένου των συντρόφων της FAI θέτουμε και εμείς σε κίνηση την πρόταση για διεθνές αναρχικό δίκτυο.

Αυτό που προτείνουμε είναι να συγκροτηθεί ένα διεθνές δίκτυο από ομάδες συντρόφων, αντιεξουσιαστικό και χαοτικό, με οριζόντια δομή, ανοιχτό στον καθένα που θέλει να πράξει, είτε ατομικά είτε συλλογικά, χωρίς πολιτικαντισμούς για να μπορεί να ικανοποιεί την επιθυμία για ζωή εδώ και τώρα.

Ο καθένας μπορεί μαζί με τους συντρόφους και την παρέα του να συγκροτήσει έναν αυτόνομο πυρήνα δράσης, που στο εσωτερικό του να συνυπάρχουν αρμονικά οι θεωρητικές αναζητήσεις με την αντίστοιχη πρακτική εφαρμογή τους. Μέσα από την πραγματοποίηση ενεργειών, ανεξαρτήτως υλικών ζημιών (από αναγραφή συνθημάτων και σπασίματα τραπεζών και πολυτελών καταστημάτων μέχρι εμπρηστικές – εκρηκτικές επιθέσεις και εκτελέσεις εκπροσώπων του συστήματος) ο κάθε πυρήνας με την προκήρυξη του θα συμμετέχει σε έναν ανοικτό διάλογο μεταξύ του δικτύου αλλά και του ευρύτερου ριζοσπαστικού κύκλου. Η επικοινωνία θα βασίζεται μέσω της ανάληψης ευθύνης και της διάδοσης θεωριών από τα εργαλεία αντιπληροφόρησης που διαθέτει το αναρχικό ρεύμα (έντυπα, τρικάκια, διαδικτυακές ιστοσελίδες, αυτοκόλλητα, μπροσούρες, κ.α.). Έτσι θα καταργηθούν όλες εκείνες οι καταστάσεις (τα δήθεν συνωμοτικά πηγαδάκια στα αμφιθέατρα, οι ρητορείες στις συνελεύσεις, τα κουτσομπολιά στα καφενεία) που είναι «ευάλωτες» στην κυριαρχία άτυπων αρχηγών ή μπορούν να προσβληθούν από ένα χαφιέ της αστυνομίας ή έναν προδότη που μέσα από τις διαρροές του μπορεί να κάνει να πέσει σαν χάρτινο κάστρο ολόκληρη η οργάνωση ή έστω ένα μεγάλο μέρος της.

Μέσα από την κάθε ανάληψη ευθύνης είναι δυνατόν να ανοίγει μία θεματική για συζήτηση (π.χ για το μεταναστευτικό ζήτημα), να οργανωθεί μία εκστρατεία αλληλεγγύης (π.χ. για το δικαστήριο κάποιων συντρόφων) να δημοσιοποιηθεί μία κατάσταση (π.χ. οι συνθήκες κράτησης στις φυλακές ) ή ακόμα και να δηλωθεί απλά η ύπαρξη εστιών ανταρσίας απέναντι στο σύστημα. Όπως έχουν αναφέρει στο παρελθόν οι σύντροφοι της F.A.I. «όταν αρχίσει μία εκστρατεία αγώνα δια μέσω ενεργειών και των ακολούθων προκηρύξεων, θα ακολουθηθεί κι από τα υπόλοιπα άτομα ή ομάδες σύμφωνα με τους χρόνους και τους τρόπους τους». Οι ενέργειες κάθε ομάδας θα συνοδεύονται από την υπογραφή τους. Ιδιαίτερα στα διεθνή καλέσματα θα πρέπει να δίνεται το κατάλληλο χρονικό περιθώριο ώστε οι σύντροφοι από κάθε χώρα να μπορέσουν να συγκεντρώσουν εκείνα τα στοιχεία που θα τους βοηθήσουν να συμπράξουν στο σχέδιο. Ας μην ξεχνάμε πως η χιλιομετρική απόσταση θα καλύπτεται, πέρα από κάποιες προσωπικές επαφές όπου κι αν κρίνεται αναγκαίο, μέσα από τις αναλήψεις και τα κείμενα προβληματισμού, που θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικά και ενημερωτικά. Σε αυτόν τον τομέα βοηθούν σίγουρα οι άμεσες μεταφράσεις από τις ίδιες τις ομάδες και άλλους συντρόφους.

Επίσης για να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο στη συνεισφορά μας στην συγκρότηση – ενίσχυση της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας –Διεθνές Δίκτυο θέλουμε να τονίσουμε πως η πρόταση μας, στηρίζοντας και το σχέδιο των πυρήνων της F.A.I., είναι μία πρόταση πρακτικής θεωρίας. Μιλάμε για ένα δίκτυο άμεσης δράσης που όλες οι θέσεις μας και οι αξίες μας θα διαδίδονται και ταυτόχρονα θα κρίνονται μέσω των ενεργειών ευθείας επίθεσης στο καθεστώς. Έχοντας θέσει ως κεντρικό άξονα του Δικτύου – Ομοσπονδίας την επαναστατική αλληλεγγύη, εννοούμε όλες εκείνες τις επιθετικές μορφές δράσης (αφίσες, πορείες, συνθήματα, εκδηλώσεις ) καθώς και τις ένοπλες ενέργειες ενάντια σε δομές και πρόσωπα που είναι υπεύθυνα για την κράτηση των συντρόφων. Σίγουρα η αλληλεγγύη μας δεν έχει καμία σχέση με την τεχνική – νομική στήριξη. «Η αστική κοινωνία προσφέρει αρκετούς δικηγόρους, λειτουργούς, παπάδες έτσι ώστε οι επαναστάτες να έχουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο» (F.A.I – ανοικτή επιστολή στο αναρχικό – αντιεξουσιαστικό κίνημα)

Τέλος δεν ξεχνάμε ποτέ ποιος είναι ο εχθρός μας σε αυτόν τον πόλεμο. Γνωρίζουμε πως το επίσημο κράτος θα στρέψει όλες του τις δυνάμεις εναντίον του εσωτερικού εχθρού. Όπως επίσης ξέρουμε πως η πλειοψηφία της κοινωνίας συχνά κρύβει μέσα της ένα άτυπο κράτος, πιο συντηρητικό, πιο φασιστικό, πιο απάνθρωπο από το ίδιο το κράτος. Όμως επίσης είναι γεγονός πως κάποιες κοινωνικές μειοψηφίες είναι πιο αναρχικές από τους επίσημους αναρχικούς και πιο επαναστάτες από τους επαγγελματίες επαναστάτες.

Εμείς τον πόλεμο μας με την εξουσία τον κηρύσσουμε στο σήμερα καλώντας φίλους και εχθρούς να πάρουν θέση «κι ας γνωρίζουμε πως δεν θα είναι μία μειοψηφία αυτή που θα κάνει την επανάσταση, όσο καλά οπλισμένη κι αν είναι, αλλά από την άλλη, είμαστε αποφασισμένοι να μην μεταθέσουμε την εξέγερση μας στο όταν όλοι θα είναι έτοιμοι…»

Καλούμε λοιπόν εκ νέου τους συντρόφους, τους φίλους και τις ομάδες σε Ιταλία, Αργεντινή, Μεξικό, Η.Π.Α, Αγγλία, Χιλή, Βραζιλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο και οπουδήποτε ξεσπά η ανταρσία να συμβάλλουν με τις κινήσεις τους ώστε να μετατρέψουμε το δικαστήριο 17ης Ιανουαρίου για την υπόθεση της Ε.Ο Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς σε εφαλτήριο επίθεσης ενάντια στις δομές του συστήματος. Επειδή γνωρίζουμε πως η δίκη θα διαρκέσει αρκετό καιρό, ας θεωρηθεί πως όλο αυτό το διάστημα αποτελεί μία εμπόλεμη περίοδο για μία καλή ευκαιρία νέων επιθέσεων…

Παράλληλα στέλνουμε τους επαναστατικούς μας χαιρετισμούς προκαλώντας θόρυβο και χάος στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μητροπόλεων στους φυλακισμένους αιχμαλώτους σε όλον τον κόσμο.

Gabriel Pombo da Silva, Thomas Meyer Falk στη Γερμανία, Μarco Camenisch, Luca Bernasconi, Constantino Ragusa, και Silvia Guerini στην Ελβετία, Jock Palfreeman στη Βουλγαρία, Abraham Lopez, ,Adrian Magdaleno Gonzales, Braulio Arturo Duran Gonzales, στο Μεξικό, Marcelo Villaroel, Freddy Fuentevilla και στους φυλακισμένους για την «υπόθεση βόμβα» στη Χιλή, Jean Marc Rouillan στη Γαλλία…

Γνωρίζουμε πως πίσω από κάθε αιχμαλωσία του καθενός από τους συντρόφους μας χτυπιέται μία ξεκάθαρη επιλογή. Για αυτό θεωρούμε σημαντικό να οργανώνονται από ομάδες και άτομα καλέσματα και εκστρατείες αλληλεγγύης αναδεικνύοντας ξεχωριστά την κάθε υπόθεση. Είναι ανάγκη να αντισταθούμε στην πλαστογραφία των Μ.Μ.Ε που διαστρεβλώνουν τις υποθέσεις των φυλακισμένων συντρόφων, τις απομονώνουν και τελικά τις αποσιωπούν ώστε να τις περάσουν στη λήθη. Ο μοναδικός τρόπος να σπάσουμε το τείχος της σιωπής, είναι μέσα από τις πράξεις μας να δώσουμε το λόγο στους αιχμαλώτους που τους έχει αφαιρεθεί η δυνατότητα να είναι «ελεύθεροι». Θέλουμε να σαμποτάρουμε την απομόνωση, να διαδώσουμε την ξεχωριστή περίπτωση του καθενός, τη σκέψη του, τις επιλογές του, τους αγώνες του. Οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι ονόματα σε τηλεφωνικό κατάλογο, είναι ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ και δεν είναι μόνοι τους. Καλούμε τους ίδιους τους φυλακισμένους και τις κοντινές ομάδες δράσης να δώσουν το έναυσμα για νέες διεθνείς εχθροπραξίες μέσα από το λόγο και τις κινήσεις τους. Εμείς ως Συνωμοσία θα είμαστε δίπλα τους στην κοινή μάχη για να διακόψουμε οριστικά την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο . «ο αγώνας χρειάζεται συνέπεια, χρειάζεται αφοσίωση. Ο αγώνας για την ατομική ελευθερία πρέπει να θεωρείται ίσος με τον αγώνα για συλλογική ελευθερία. Αλλά το λάθος που κάνουν πολλοί είναι πως παρεξηγούν αυτές τις έννοιες μπερδεύοντας τη συνέπεια με την βαρεμάρα και την (αυτό)πειθαρχία με την εξουσία. Ο αγώνας όμως δεν χρειάζεται δογματικούς ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν για το «σκοπό» χωρίς να ζήσουν πολεμώντας, χωρίς να ζήσουν με πάθος…» (The autonomous Cells of the Immediate Revolution – Praxedis G. Guerrerro )

ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ – ΚΟΜΑΝΤΟ HORST FANTAZZINI

Υ.Γ. Ο Horst Fantazzini ήταν ένας ληστής στην Ιταλία που «πολιτικοποιήθηκε»μέσα στη φυλακή και έδωσε σκληρές μάχες για την ελευθερία του και για τους συλλογικούς αγώνες των κρατουμένων. Στη σεμνή προσωπικότητά του το πολιτικό και το ποινικό κατήργησαν το διαχωρισμό των λέξεων και μετουσιώθηκαν σε ουσία. Ο Ηorst ήταν ένας επαναστατημένος Άνθρωπος που πολεμούσε το σύστημα και τους δεσμοφύλακες του. Λήστευε τράπεζες, φλέρταρε με την ελευθερία ανάμεσα στις αποδράσεις του και δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι στους δήμιους του. Τον Ιούλη του 1973 σε μία απόπειρα απόδρασης «συνέλαβε» ως ομήρους δύο δεσμοφύλακες του και τραυμάτισε άλλον έναν πυροβολώντας τον με πιστόλι που είχε κατορθώσει να περάσει κρυφά στη φυλακή. Ζήτησε την ελευθερία του και οι ελεύθεροι σκοπευτές της αστυνομίας του έδωσαν σφαίρες, τραυματίζοντάς τον σοβαρά. Λίγο καιρό αργότερα ο απείθαρχος Horst ξαναδοκιμάζει το άλμα για την ελευθερία, αλλά η πτώση του τραυματίζοντάς τον στα πόδια, τον οδηγεί σε συνθήκες κράτησης υψίστης ασφαλείας. Ο Horst έγραφε και οι λέξεις του ήταν σφαίρες ενάντια στο σύστημα. Έγραφε για την ελευθερία, για το άδικο, για τον αγώνα, για την επανάσταση. Μετά από μία περίοδο ημιελευθερίας (δούλευε αποθηκάριος και γύρναγε στη φυλακή στις 22.00 ) συνελήφθη στις 19 Δεκέμβρη του 2001 μαζί με τον αναρχικό σύντροφο Carlo Tesseri έξω από μία τράπεζα με την κατηγορία της απόπειρας ληστείας. Στις 24 Δεκεμβρίου του 2001 Βρέθηκε νεκρός στα λουτρά της φυλακής από φυσικά αίτια. Τώρα το σύστημα δεν μπορεί να τον ξανασυλλάβει. Γιατί ο Horst Fantazzini βρίσκεται ζωντανός στη μνήμη μας, στις συνωμοσίες μας, στο δύσκολο μα όμορφο αγώνα που δίνουμε για να ξαναπάρουμε πίσω την αυθεντική πλευρά της ζωής… Ο Horst είναι ένας από εμάς. Τιμή για πάντα στον αναρχικό –ληστή Horst Fantazzini.