Μίζες εκατομμυρίων ευρώ είχαν δοθεί για συμβάσεις ανάμεσα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και μια σειρά εταιρειών του ομίλου Krauss Maffei Wegmann και αφορούσαν άρματα μάχης, σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει η «Καθημερινή». Μάλιστα, πολλές από τις πληρωμές αυτές έγιναν πριν από τον Σεπτέμβριο του 1998, οπότε στη Γερμανία κηρύχτηκαν παράνομες οι «χρήσιμες πληρωμές» στο εξωτερικό. Έτσι, για τον Γερμανό νομοθέτη, αυτές οι πληρωμές όχι μόνο ήταν νόμιμες, αλλά εξέπιπταν και από την Εφορία.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, σειρά από «μίζες» για προμήθειες της Wegmann από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας είχαν καταγγελθεί ήδη από το 2005 στην Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων, χωρίς να υπάρξει έρευνα που να οδηγήσει σε απτά αποτελέσματα, παρά το γεγονός ότι είχαν κατονομαστεί δικαιούχοι, αλλά και αριθμοί λογαριασμών στην Κύπρο, την Ελβετία και τη Γερμανία.

Στοιχεία που διαθέτει η εφημερίδα δείχνουν ότι μεταξύ των δικαιούχων περιλαμβάνονται ένα πρώην στέλεχος της Γενικής Διεύθυνσης Εξοπλισμών με λογαριασμό στην τράπεζα Bank Leumi της Ζυρίχης, ένας Ελληνας μεσάζων, με λογαριασμό (στο όνομα ιδρύματος που έχει ιδρύσει) σε τράπεζα του Λιχτενστάιν και επτά τραπεζικοί λογαριασμοί που έχουν ανοίξει για λογαριασμό δύο υπεράκτιων εταιρειών της Κύπρου, την εποχή που ακόμα επιτρεπόταν η λειτουργία τους.

Οι προμήθειες δόθηκαν για έργα που αφορούσαν από συντηρήσεις εξομοιωτών για άρματα (προμήθεια 10%) και συνολικά «πακέτα» έργων άνω των 10 εκατ. ευρώ, έως τον μετασχηματισμό των αρμάτων LEO -1 ύψους 27 εκατ. ευρώ (προμήθεια 3%) και τη σύμβαση 017α1/01 ύψους 237 εκατ. ευρώ (προμήθεια 2%).

Οι συμβάσεις των αντισταθμιστικών ωφελημάτων προσέγγισαν για τις ίδιες «δουλειές» τα 50 εκατ. ευρώ και μοιράστηκαν σε 10 ελληνικές, γερμανικές και γαλλικές εταιρείες, με τις προμήθειες να κυμαίνονται στο 5%, δηλαδή περίπου 2,5 εκατ. ευρώ. Συνολικά, για τις 16 συμβάσεις ανάμεσα στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και μια σειρά γερμανικών και ελληνικών εταιρειών του ομίλου Wegman, που προσέγγιζαν ένα ποσό 324 εκατ. ευρώ, οι προμήθειες ξεπέρασαν τα 10 εκατ.. Κεντρικό ρόλο στη διακίνηση των «μιζών» φαίνεται ότι έχει η λιβεριανή εταιρεία GRAMONT Services LTD, που ιδρύθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1998 σε ένα δικηγορικό γραφείο της Αθήνας.

Συγκεκριμένα, η κάθε μία από της εταιρείες του ομίλου πλήρωνε ξεχωριστά τις προμήθειες στον αντιπρόσωπο στην Αθήνα, ενώ η πρακτική αυτή φαίνεται πως συνεχίστηκε και με την προμήθεια του άρματος «νέας γενιάς» Leopard-2 HEL. Οι προμήθειες πληρώνονταν δύο φορές τον χρόνο σε μια κυπριακή εταιρεία, που διατηρούσε δύο λογαριασμούς στη Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου, στο υποκατάστημα της Λευκωσίας. Mια θυγατρική εταιρεία της Krauss Maffei Wegmann, η GLS, προσφέρει στις 14 Ιανουαρίου 2002 ερπύστριες 5% πάνω από τη σύμβαση.

Σημαντικότερη πάντως από αυτές τις συμβάσεις είναι εκείνη που αφορά τα πυροβόλα ΠΗΖ – 2000, ύψους 237 εκατ. ευρώ. Από την προμήθεια του 2% περίπου 1% λάμβανε ένα πρώην στέλεχος της γενικής διεύθυνσης εξοπλισμών, ο οποίος είχε εμπλακεί και στα Tor MI-1. Ο συγκεκριμένος Ελληνας υπήκοος φέρεται να λαμβάνει χρήματα και στο πλαίσιο πληρωμών από λογαριασμούς της Dresdner Bank, αλλά και στο πλαίσιο εξαγωγής συναλλάγματος, που διενεργούσε το δίκτυο που διακινούσε τους λογαριασμούς της Siemens.