Η πολύκροτη δήλωση Μέργου σε συνδυασμό με την έμμεση επιβεβαίωση της Κομισιόν «άνοιξαν» εκ νέου το ζήτημα του κατώτατου μισθού στην Ελλάδα. Η συρρίκνωση του κόστους εργασίας αποτελεί εμμονή των τεχνοκρατών σε ΔΝΤ και ΕΕ ως θεμελιακό στοιχείο του αναπτυξιακού σχεδιασμού τους με κεντρικό στόχο την αύξηση των εξαγωγών. Ωστόσο, μια σειρά από απόψεις οικονομολόγων και ευρήματα μελετών καταδεικνύουν ότι το ύψος των μισθών δεν καθορίζει την ανταγωνιστικότητα μιας οικονομίας και δη της ελληνικής, η οποία υστερεί καταρχήν σε παραγωγικές δομές και εξαγωγικό προσανατολισμό. Ας θυμηθούμε.

Ads

Δημήτρης Μάρδας

Η παράμετρος των χαμηλών μισθών έχει τη σημασία της για έναν επίδοξο επενδυτή αλλά μόνο ευκαιριακά, καθώς δεν επαρκεί ως παράγοντας μακροπρόθεσμης προοπτικής, επισημαίνει ο καθηγητής Οικονομικών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Δημήτρης Μάρδας, ο οποίος επικαλείται τις αναλύσεις του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για να καταδείξει ότι το κόστος εργασίας δεν θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στο πλαίσιο των διαρθρωτικών αλλαγών. Οι παράγοντες οι οποίοι καθιστούν ένα επιχειρηματικό περιβάλλον αφιλόξενο έχουν ως εξής: 1. Αναποτελεσματικότητα των κυβερνώντων 2. Έλλειψη χρηματοδότησης 3. Διαφθορά. 4. Συχνή αλλαγή του φορολογικού καθεστώτος 5. Πολιτική αστάθεια 6. Υψηλός φορολογικός συντελεστής 7. Ανελαστικές μορφές απασχόλησης. (Δες εδώ)
 
Γιώργος Αργείτης

Την πεποίθηση ότι η έμφαση της τρόικας στις εξαγωγές μέσω παρεμβάσεων στο μισθολογικό κόστος είναι ούτως ή άλλως μάταιη χωρίς την προηγούμενη παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας εκφράζει ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συνεργάτης του Ινστιτούτου Εργασίας ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, Γιώργος Αργείτης. (Δες εδώ)
 
ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ

Άλλωστε, έκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ επισημαίνει ότι στα 3 χρόνια Μνημονίου αποδεικνύεται άνθρακας ο χρυσός των εξαγωγών: «Ο στόχος μεταξύ των άλλων, της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης να καταστεί ο εξωτερικός τομέας κινητήρια δύναμη της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας δεν επιτεύχθηκε, δεδομένου ότι κατά το 2010-2011 η συμβολή των καθαρών εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών ανήλθε σε 0,74 μονάδες του ΑΕΠ (μικρότερη του μέσου όρου της αντίστοιχης συμβολής των ετών 1995-2009) παρά το ευνοϊκό περιβάλλον των αγορών προορισμού των ελληνικών εξαγωγών. Επομένως,  η θετική συμβολή του εξωτερικού εμπορίου της Ελλάδας στη διαμόρφωση του ΑΕΠ οφείλεται κατά τα 4/5 περίπου στην μείωση των εισαγωγών, η οποία με την σειρά της οφείλεται στην δραστική περιστολή της εσωτερικής ζήτησης.» (Δες εδώ)
 
ΙΟΒΕ – Άγγελος Τσακανίκας

Άλλωστε, όπως τονίζει και ο Άγγελος Τσακανίκας, συνεργάτης του σημερινού υπουργού Οικονομικών στο ΙΟΒΕ, το εργατικό κόστος είναι πράγματι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανταγωνιστικότητα μιας χώρας, δεν είναι όμως ο μόνος. «Για παράδειγμα ο ανταγωνισμός που δέχεται ο Έλληνας παραγωγός ενός τυποποιημένου μεταποιητικού προϊόντος της μεταποίησης έντασης εργασίας προέρχεται από την Κίνα, την Ινδία, αλλά ακόμα και από γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Τουρκία). Όσο και να βελτιώσει ο παραγωγός αυτός το μοναδιαίο κόστος εργασίας του δεν θα μπορέσει να ανταγωνιστεί τις χώρες αυτές στο συγκεκριμένο προϊόν. Αν όμως τα προϊόντα που θέλουμε να εμπορευτούμε είναι υψηλότερου τεχνολογικού περιεχομένου, υψηλότερης προστιθέμενης αξίας, τότε εκεί το κόστος εργασίας, αλλά και το κόστος των λοιπών παραγωγικών συντελεστών, το δίκτυο διανομής, το τεχνολογικό περιεχόμενο, η ποιότητα, η διαφοροποίηση προϊόντος και το ποσοστό κέρδους προσδιορίζουν από κοινού την ανταγωνιστικότητα. Δεν θέλουμε να πουλάμε το φθηνότερο κρασί στον κόσμο, αλλά ένα καλό κρασί σε προσιτή τιμή», τονίζει. (Δες εδώ)
 
Τρόικα

Αξίζει να σημειωθεί εξάλλου ότι, σύμφωνα με διαπιστώσεις τεχνοκρατών της Κομισιόν, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, τα περιθώρια κερδών των επιχειρήσεων δεν έχουν συμπιεστεί αναλόγως με τη μείωση του εργατικού κόστους, γεγονός που εν μέρει εξηγεί και την απτόητη ακρίβεια. (Δες εδώ)
 
Σταύρος Γαβρόγλου

Για μία μονομερή πολιτική η οποία δίνει έμφαση στη συμπίεση των μισθών, χωρίς ταυτόχρονα να λαμβάνει υπόψη την παράμετρο της παραγωγικότητας, κάνει λόγο ο υπεύθυνος του τμήματος μελετών στο Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού Σταύρος Γαβρόγλου, ο οποίος παρατηρεί: «Σε ένα πρώτο επίπεδο κρύβεται η αγωνία τους να εξασφαλίσουν όσο περισσότερα χρήματα μπορούν, όσο πιο γρήγορα. Ούτε εκείνοι πιστεύουν ότι μακροπρόθεσμα πρόκειται να πάρουν πίσω όλα τα χρήματα που δάνεισαν. Αυτό όμως που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν κάποια χρήματα που μπορούν όσο το δυνατό πιο σύντομα. Αυτή είναι μία εξήγηση της εμμονής τους να αφαιμάξουν την ελληνική οικονομία σε βαθμό βεβαίως που τη στραγγαλίζουν. Προφανώς, δεν τους απασχολεί τόσο το μακροπρόθεσμο όσο το βραχυπρόθεσμο». (Δες εδώ)
 
Γιώργος Ρωμανιάς

Περισσότεροι από 50 παράγοντες οι οποίοι επιβαρύνουν το κόστος λειτουργίας μιας επιχείρησης έχουν καταγραφεί πέραν των μισθών και των ασφαλιστικών εισφορών, τονίζει από την πλευρά του ο οικονομολόγος, εξειδικευμένος επί των εργασιακών θεμάτων, Γιώργος Ρωμανιάς, ο οποίος προτρέπει την τρόικα να δώσει προτεραιότητα σε άλλες μορφές κόστους. (Δες εδώ)
 
ΕΕ

Ενδιαφέρον παρουσιάζει πώς διαμορφώνεται γενικότερα ο βασικός μισθός ανά την ευρωπαϊκή επικράτεια. (Δες εδώ)