Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποίησε σήμερα, η επιτροπή αγώνα του Κέντρου Εκπαιδεύσεως και Αποκαταστάσεως Τυφλών (ΚΕΑΤ), στο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, διαμαρτυρόμενη για τον μαρασμό στον οποίο οδηγίται το κέντρο. Ήδη από τις 16 Απριλίου, το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών τελεί υπό κατάληψη από τους μαθητές, ενώ στο πλευρό τους βρίσκονται ο Σύλλογος Εργαζομένων του κέντρου, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων.

Το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, το μοναδικό κρατικό κέντρο ειδικευμένο στην τυφλότητα, οδηγείται σε μαρασμό. Η χρηματοδότησή του καλύπτει μόνο τη μισθοδοσία ενός μέρους του προσωπικού του, ενώ δεν προβλέπεται χρηματοδότηση για τα λειτουργικά του έξοδα.

Το ΚΕΑΤ είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και αποτελεί το μοναδικό δημόσιο ειδικό κέντρο για τυφλά παιδιά στην Ελλάδα. Τελεί υπό την εποπτεία του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Ωστόσο, το υπουργείο χρηματοδοτεί το κέντρο μόνο ως προς τους μισθούς του μόνιμου προσωπικού που απασχολούνται σε αυτό – κι αυτό μόλις από το 2009 και μετά από τις περσινές κινητοποιήσεις των εργαζομένων – ενώ ως τώρα τα λειτουργικά έξοδα του κέντρου χρηματοδοτούσε η Νομαρχία.

Σύμφωνα με τη γραμματέα του Συλλόγου Εργαζομένων του κέντρου, Ελένη Μηλιαρονικολάκη, το ποσό που κατέβαλε η Νομαρχία για το ΚΕΑΤ ήταν μικρότερο ακόμη και από αυτό που κατέβαλε το υπουργείο Υγείας για τη μισθοδοσία του μόνιμου προσωπικού. Έτσι οι εκάστοτε διοικήσεις του ΚΕΑΤ, πουλούσαν σταδιακά περιουσιακά στοιχεία του κέντρου προκειμένου να πληρώσουν τα λειτουργικά έξοδα και τους το μη μόνιμο προσωπικό, το οποίο καλύπτει, ωστόσο, πάγιες και διαρκείς ανάγκες. «Αυτή τη στιγμή δεν φροντίζει κανείς για τα λειτουργικά έξοδα του ΚΕΑΤ. Το υπουργείο υποστηρίζει ότι δεν έχει κωδικό ενώ η Νομαρχία διατείνεται πως εφόσον το κέντρο αποτελεί πρόσωπο δημοσίου δικαίου πρέπει να χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό» εξηγεί στο tvxs η κ. Μηλιαρονικολάκη.

Την ίδια στιγμή, οι μόνιμοι υπάλληλοι του κέντρου, μειώνονται σταδιακά. Όλο και περισσότεροι συνταξιοδοτούνται ενώ οι θέσεις στη συνέχεια δεν καλύπτονται. Οι προσλήψεις αυτές γίνονται μέσω ΑΣΕΠ, ωστόσο τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια δεν έχει γίνει καμία πρόσληψη. Μείωση όμως παρατηρείται και στους μαθητές.

«Ένα επιπλέον σημαντικό πρόβλημα που δημιουργείται είναι ότι τα διάφορα διαγνωστικά κέντρα στα οποία απευθύνονται οι γονείς παιδιών με τυφλότητα τους προτρέπουν να στείλουν τα παιδιά τους σε κοινά σχολεία. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά, όμως, που είτε δεν έχουν μορφωμένους γονείς για τους βοηθούν στα μαθήματα, είτε δεν έχουν εύπορους γονείς για τους στέλνουν σε φροντιστήρια, δεν μπορούν να παρακολουθήσουν το κοινό σχολείο που στερείται κάθε υποδομής για να δεχτεί παιδιά με τόσο σοβαρές αναπηρίες, όπως είναι η τυφλότητα» τονίζει η κ. Μηλιαρονικολάκη. «Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τη μεγάλη μείωση των μαθητών του ΚΕΑΤ. Οι μαθητές που συνεχίζουν στο γυμνάσιο και το λύκειο είναι πλέον λιγότεροι απ’ ότι ήταν πριν από 20 χρόνια». Αυτή τη στιγμή το ΚΕΑΤ έχει 57 μαθητές σε νήπιο και δημοτικό και περίπου 20 μαθητές σε γυμνάσιο και λύκειο. Επιπρόσθετα, το ιστορικό διατηρητέο κτίριο της σχολής, που σώζεται από το 1905 όταν ο Δημήτριος Βικέλας και ο Γεώργιος Δροσίνης, ίδρυσαν τον Οίκο Τυφλών, στοιχειώνει μετά το σεισμό που έπληξε την Αθήνα το 1999. «Η επισκευή του δεν χρηματοδοτήθηκε. Το ΚΕΑΤ βρήκε μόνο του τρόπους να κάνει κάποιες επισκευές αλλά η ανακαίνιση δεν έχει ολοκληρωθεί με αποτέλεσμα τα παιδιά να μην έχουν αίθουσες για να κάνουν μάθημα» υπογραμμίζει η κ. Μηλιαρονικολάκη.

Παρά τους λίγους μαθητές, το ΚΕΑΤ, καλύπτει όλους τους μαθητές και φοιτητές της Ελλάδας με τυφλότητα με ειδικά βιβλία σε σύστημα Μπρέιγ. «Έχουμε ένα τυπογραφείο που τυπώνει ειδικά βιβλία για μαθητές και φοιτητές με τυφλότητα. Μετατρέπει δηλαδή όλα τα βιβλία του Οργανισμού Διδακτικών Βιβλίων σε βιβλία με σύστημα Μπρέιγ ή σε ομιλούντα βιβλία, δηλαδή σε κασέτες και CD. Τα έξοδα αυτά βαρύνουν το κέντρο ενώ θα έπρεπε να τα αναλαμβάνει το υπουργείο παιδείας» εξηγεί η κ. Μηλιαρονικολάκη. «Λόγω των οικονομικών δυσκολιών δεν μπορούμε να καλύψουμε όλη την Ελλάδα. Γι’ αυτό ζητάμε την αναβάθμιση του τυπογραφείου σε εθνικό τυπογραφείο ειδικών βιβλίων για τυφλούς» προσθέτει.

Την ανησυχία για την ήδη άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το ΚΕΑΤ ενισχύουν οι φόβοι που δημιουργούνται για τη βιωσιμότητα του κέντρου εν όψει του σχεδίου «Καλλικράτης», το οποίο προβλέπει την υπαγωγή των προνοιακών δομών στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ο Σύλλογος των εργαζομένων φοβάται πως μία τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να φέρει το τέλος του ΚΕΑΤ. «Αν και μέχρι στιγμής το κέντρο έχει “ξεφύγει” από τις πρώτες συγχωνεύσεις, η πολιτική αυτή που οδηγεί σε συρρίκνωση των δημόσιων δαπανών και των κοινωνικών φορέων πιστεύουμε ότι θα μπορούσε πολύ γρήγορα να καταλήξει στη συγχώνευση του ΚΕΑΤ και την ένταξή του στην τοπική αυτοδιοίκηση» τονίζει η κ. Μηλιαρονικολάκη. «Ζητούμε το ΚΕΑΤ να γίνει πανελλαδικής εμβέλειας. Να ενισχυθεί και να παίξει το ρόλο για τον οποίο δημιουργήθηκε. Αυτή τη στιγμή, κινδυνεύει με λουκέτο το αντίστοιχο κέντρο «Ήλιος» στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, όμως αυτό δεν έχει σημασία. Αντί να κλείσει θα μπορούσε να συγχωνευτεί με το ΚΕΑΤ και να αποτελέσουν ένα ενιαίο μεγάλο κέντρο που να καλύπτει όλη την Ελλάδα» αντιπροτείνει.

Σήμερα είναι οι τρίτη φορά που εκπρόσωποι του ΚΕΑΤ θα επισκεφτούν το υπουργείο υγείας μέσα στο 2010. «Έχουμε συζητήσει με την ηγεσία του υπουργείου. Το ζήτημα είναι τι απαντήσεις πήραμε. Κάθε φορά γίνεται η ίδια συζήτηση που ξεκινά με την ερώτηση “Είστε πρόσωπο ιδιωτικού ή δημοσίου δικαίου”. Λες και δεν μας ξέρουν. Στην αρχή υποστηρίζουν ότι μας έχουν χρηματοδοτήσει και μετά ανακαλύπτουν ότι δεν υπάρχει κωδικός για χρηματοδότηση. Γενικά, η συμπεριφορά του υπουργείου είναι τρομερά απαξιωτική απέναντί μας» υποστηρίζει η κ. Μηλιαρονικολάκη, ενώ διευκρινίζει ότι αναφορικά με το θέμα των απολύσεων που προμηνύονται για τους συμβασιούχους του κέντρου – οι συμβάσεις τους λήγουν τον ερχόμενο Ιούνιο – δεν υπάρχει καμία απάντηση.

«Υπάρχει γενικά μία τακτική που οδηγεί σε συρρίκνωση των δραστηριοτήτων του ΚΕΑΤ. Η κατάσταση είναι φοβερή. Είναι δυνατόν στον 21ο αιώνα τα τυφλά παιδιά να μην έχουν σχολείο;» καταλήγει.