Ένα άρθρο από την εφημερίδα « Εμπρός » της Λέσβου

Το 2004 γράφαμε για το Σπύρο Δάπη, μαθητή του Λυκείου της Καλλονής, που στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ήρθε στη Λέσβο με τους γονείς του και την αδελφή του, από τους Άγιους Σαράντα της Αλβανίας απ’ όπου κατάγονταν, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Μάλιστα, ήταν πολλές φορές που παρέλασε ως παραστάτης στη σημαία του σχολείου του, αφού ήταν ανάμεσα στους αριστούχους της τάξης του.

Μπαίνοντας στην Γ΄ λυκείου με βαθμό 19,3, ο Σπύρος ονειρευόταν τότε να πετύχει στη Νομική Σχολή. Στην επιθυμία του αυτή τον βοήθησε ο καθηγητής πανεπιστημίου της Ρώμης Δημήτρης Τσερνόγλου, ο οποίος αποφάσισε να στηρίξει τόσο τον ίδιο, όσο και την αδελφή του Σπύρου, Έλλη, στις σπουδές τους, στη μνήμη του αδελφού του Θανάση, αφού την ημέρα της αναγγελίας του θανάτου του, στην ίδια σελίδα της εφημερίδας μας διάβασε την είδηση της πρωτιάς των δύο παιδιών από την Καλλονή στα σχολεία τους.

Από χθες πτυχιούχος Νομικής

Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, το όνειρο για σπουδές των δύο παιδιών Αλβανών μεταναστών όχι μόνο έγινε πραγματικότητα, αλλά οι ίδιοι κατάφεραν να το μετατρέψουν και σε «άθλο», αφού έχοντας περάσει στη Νομική Αθηνών ο Σπύρος και στο Πολιτικό Τμήμα της Νομικής η Έλλη κατάφεραν και οι δύο να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους μέσα σε τέσσερα χρόνια, κάτι που λίγοι καταφέρνουν. Η Έλλη πήρε το πτυχίο της τον περασμένο Σεπτέμβριο, ενώ χθες που επικοινωνήσαμε με το Σπύρο Δάπη, μάθαμε πως κατέβαινε τα σκαλοπάτια του κτηρίου της Νομικής Σχολής έχοντας μόλις πάρει στα χέρια του και το δικό του πτυχίο. «Τόσο οι σπουδές, όσο και το αντικείμενο της Νομικής ήταν αρκετά ενδιαφέροντα, εγώ κάθισα και διάβασα πολύ, αφού ήθελα να τελειώσω για να ξεκινήσω να εργάζομαι», μας είπε. Και συμπλήρωσε: «Χρωστάμε πολλά στον κ. Τσερνόγλου, με τον οποίο διατηρούμε συχνή επικοινωνία και είμαστε πλέον σαν οικογένεια».

Εμπόδιο η ιθαγένεια

Ωστόσο, παρ’ όλο που αρίστευσε για άλλη μια φορά, τόσο ο ίδιος όσο και η αδελφή του, μένουν ουσιαστικά «ξεκρέμαστοι», όπως μας λέει, αφού λόγω του ότι δεν έχουν ελληνική ιθαγένεια, δεν τους επιτρέπεται να εγγραφούν σε Δικηγορικό Σύλλογο.

«Το ζήτημα υπήρχε και το ήξερα από τότε που αποφάσισα να σπουδάσω, ωστόσο ήλπιζα πως μέχρι να τελειώσω τη Σχολή μου θα είχε λήξει», εξηγεί ο Σπύρος. «Αυτήν τη στιγμή δεν μπορώ να εγγραφώ στο Δικηγορικό Σύλλογο, αφού δεν έχω ελληνική ιθαγένεια. Η αδελφή μου δεν αντιμετωπίζει άμεσα ανάλογο πρόβλημα, καθώς δεν την ενδιαφέρει να ασκήσει το επάγγελμα. Ωστόσο, εάν στο μέλλον αλλάξει γνώμη, θα έχει κι αυτή το ίδιο πρόβλημα».

Αυτήν τη στιγμή, η Έλλη Δάπη παρακολουθεί διάφορα σεμινάρια σχετικά με τις σπουδές της, ενώ κάνει την πρακτική της στο φορέα των Ηνωμένων Εθνών στην Αθήνα πάνω σε θέματα προσφύγων.

Όσο για τα σχέδια και τα όνειρα του ίδιου του Σπύρου από εδώ και πέρα; «Αφού προς το παρόν δεν μπορώ να δουλέψω ως δικηγόρος, θα ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου παρακολουθώντας κάποιο μεταπτυχιακό πρόγραμμα, κατά προτίμηση στο εξωτερικό και εάν δεν είναι αυτό δυνατό, στην Ελλάδα», απαντά.

Για άλλη μια φορά, ωστόσο, τίθεται το ζήτημα της ιθαγένειάς του, παρά τις επιτυχίες που συνεχίζει να σημειώνει. Μετά από αιτήσεις του έγινε δεκτός σε πανεπιστήμια της Αμερικής και της Αγγλίας. Δεν μπορεί όμως να εξασφαλίσει κάποια υποτροφία από ελληνικό ίδρυμα, προκειμένου να συνεχίσει τις σπουδές του…