Συγκεκριμένα ο εργαζόμενος προσελήφθη στην επιχείρηση το 1994 ως ανειδίκευτος εργάτης και στη διάρκεια της θητείας του απασχολήθηκε σε διάφορες ειδικότητες.

Μέχρι το 2005 οι σχέσεις του με τους υπεύθυνους της επιχείρησης ήταν καλές, όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση. Τα προβλήματα ξεκίνησαν μετά το αίτημα του 63χρονου να ενταχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Η επιμονή του στο αίτημα του αυτό επέφερε τη δυσαρέσκεια της επιχείρησης.

Κατά συνέπειαν υποβιβάστηκε από χειριστή μύλου, που ήταν, σε βοηθό χειριστή πριονοκορδέλας, δηλαδή «σε εργασία αν όχι υποδεέστερη, τουλάχιστον πιο κοπιαστική από εκείνη του χειριστή μύλου».

Στις 18 Οκτωβρίου του 2005 η επιχείρηση κατήγγειλε την σύμβαση εργασίας, ενώ την προηγούμενη μέρα ο εργαζόμενος είχε δώσει ένορκη κατάθεση υπέρ συναδέλφου του ο οποίος είχε καταθέσει αγωγή σε βάρος της επιχείρησης για εργατικό ατύχημα που είχε υποστεί.

Η απόλυση του εργαζόμενου οφείλεται σε εκδικητικότητα και εχθρική διάθεση της επιχείρησης προς τον εργαζόμενο για τη συμμετοχή του στην ένορκη κατάθεση που έδωσε υπέρ του συναδέλφου του και την επιδίωξή του να ενταχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, έκρινε το Εφετείο.

Η απόλυση κρίθηκε καταχρηστική και εκτός από το ποσό των 1.000 ευρώ που επιδικάστηκε στον εργαζόμενο για ηθική βλάβη και επιδικάστηκε επίσης το ποσό των 17.066 ευρώ για μισθούς υπερημερίας.