«Ο κίνδυνος πτώχευσης στην Ευρώπη είναι υπερεκτιμημένος αυτή τη στιγμή», ανέφερε ο οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Πάολο Μάουρο, σημειώνοντας ότι οι επενδυτές έχουν υπερεκτιμήσει τον κίνδυνο χρεοκοπίας ανεπτυγμένων οικονομιών που επιβαρύνονται με χρέη.

Ads

Η Ελλάδα ακόμη και αν δηλώσει χρεοκοπία, αυτή δε θα έχει νόημα αφού δεν απευθύνεται στις αγορές για το δανεισμό της, υποστηρίζει ο Μάουρο στην 3σέλιδη ανακοίνωση Τύπου που δημοσιεύθηκε χθες, με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Default in Today’s Advanced Economies: Unnecessary, Undesirable, and Unlikely». Η ανακοίνωση εκδόθηκε με αφορμή τη δημοσίευση έκθεσης μελετητών του ΔΝΤ, η οποία ασκεί σφοδρή κριτική σε όσους υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, θα πρέπει είτε να κηρύξουν στάση πληρωμών, είτε να ζητήσουν αναδιάρθρωση του χρέους τους.

Παράλληλα, ο οικονομολόγος του ΔΝΤ αφήνει σαφείς αιχμές έναντι των αναλυτών της Citigroup οι οποίοι το Μάιο θεωρούσαν βέβαιη ή τη στάση πληρωμών της Ελλάδας ή την αναδιάρθρωση και επιμήκυνση του χρέους της κατά 5 χρόνια. Μάλιστα, χωρίς να παραλείπει τις εκτιμήσεις που θέλουν το ελληνικό χρέος να αγγίζει το 150% του ΑΕΠ της χώρας, αναφέρει ότι τα τελευταία 30 χρόνια όσες χώρες εφάρμοσαν ανάλογα προγράμματα δημοσιονομικής εξυγίανσης με αυτό της Ελλάδας τα κατάφεραν χωρίς τη «δήλωση» της χρεοκοπίας και προσθέτει ότι ακόμα κι αν δηλώσει η Ελλάδα χρεοκοπία αυτό δε θα σημαίνει τίποτα αφού δεν θα βγει στις αγορές για τρία χρόνια, έχοντας αρκετό χρόνο ώστε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών.

Ο Πάολο Μάουρο θίγει το ζήτημα των επιτοκίων που καταβάλλει η Ελλάδα, αναφέροντας ότι αν και το επιτόκιο του νέου δανεισμού είναι υψηλό, ο μέσος όρος τους κόστους δανεισμού είναι χαμηλότερος από το κόστος δανεισμού των αναπτυσσόμενων χωρών που είχαν δηλώσει στο παρελθόν χρεοκοπία.

Στην έκθεση γίνεται εκτενής αναφορά και σε άλλες 23 χώρες, επισημαίνοντας ότι ο κίνδυνος χρεοκοπίας στην Ευρώπη έχει υπερεκτιμηθεί από τις αγορές. Ωστόσο θεωρεί ότι κοντά στα όρια τους για το ύψος του χρέους βρίσκονται η Ισλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ιαπωνία, ενώ η Ιρλανδία, οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία και η Ισπανία κινούνται προς επικίνδυνα «εδάφη». Παρόλα αυτά θεωρεί ότι η προσέγγιση των ορίων τους χρέους από μια χώρα δε σημαίνει ότι θα έχει και αρνητική επίπτωση στις αγορές. Για παράδειγμα αναφέρει την Ιαπωνία, η οποία εξυπηρετεί το χρέος της από την εγχώρια ζήτηση, εκμεταλλευόμενη την τεράστια «δεξαμενή» των αποταμιεύσεων των πολιτών της.

Ο οικονομολόγος του ΔΝΤ αποδίδει την αύξηση του χρέους των ανεπτυγμένων χωρών στις δημόσιες δαπάνες, και ιδιαίτερα στα κεφάλαια που προωθούνταν στα συστήματα υγείας. Η πρόσφατη κρίση αν και επιδείνωσε την κατάσταση, ο Μάουρο θεωρεί ότι τα προγράμματα στήριξης συγκεκριμένων κλάδων της οικονομίας που έπασχαν λίγο επηρέασαν τα συνολικά χρέη. Σκοπός πλέον πρέπει να είναι η μείωση του χρέους σε διαχειρίσιμα επίπεδα, ενώ θα πρέπει να δοθεί μεγάλο βάρος στις αναπτυξιακές επενδύσεις. Τέλος, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας ενός παγκόσμιου οργανισμού φορολογίας, ο οποίος θα συντονίζει τις φορολογικές πολιτικές ώστε να μην υπάρχει το φαινόμενο των «φορολογικών παραδείσων» που απορροφούν μεγάλο μέρος των επενδύσεων.