Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, παραπάνω από το 50% των κατοίκων της πρώην Ανατολικής Γερμανίας εξυμνούν το κράτος που υπήρχε πριν από την πτώση του Τείχους. Τόσο ηλικιωμένοι όσο και νέοι δίχως άμεση εμπειρία υπερασπίζονται την Ανατολική Γερμανία, χωρίς να βρίσκουν διαφορές με τη ζωή στη σημερινή ενοποιημένη χώρα. Το 57% κάνει λόγο για περισσότερες «καλές πλευρές του κράτους από ό,τι κακές», ενώ το 49% αναγνωρίζει την ύπαρξη μικρών προβλημάτων στην τότε κοινωνία, χωρίς, όμως, να την απορρίπτει. Ένα 8% παρουσιάζεται φανατικός οπαδός των συνθηκών που επικρατούσαν, επισημαίνοντας πόσο πιο δυστυχισμένοι είναι σήμερα.

Ένας συμμετέχων στην έρευνα δέχθηκε να περάσει σε περισσότερες λεπτομέρειες. Πρόκειται για τον 30χρονο Birger. Ο Birger τελείωσε το σχολείο και σπούδασε στο Αμβούργο οικονομικά. Έχει ταξιδέψει πολύ και σήμερα δουλεύει σε μία γερμανική εταιρία. Δηλώνει ξεκάθαρα πως αυτό που έχει καταλάβει είναι ότι στην Ανατολική Γερμανία ζούσαν καλά. Σίγουρα όχι χειρότερα από ό,τι σήμερα. Ουσιαστικά θεωρεί πως «δικτατορία και σύγχρονη ελευθερία δεν διαφέρουν». Δήλωσε ότι γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνουν τα λόγια του, τη στιγμή που υπάρχουν τα αντεπιχειρήματα της καταπίεσης και κατασκοπείας, που χαρακτήριζαν την Ανατολική Γερμανία. Παρ’ όλα αυτά, δεν πείθεται ότι όλα είναι καλύτερα τώρα, που μιλάμε για «δικτατορία του κεφαλαίου» στη Γερμανία. Ο ίδιος και οι φίλοι του δεν πρόλαβαν να ζήσουν τον κομουνισμό, παρά μόνο μέχρι τα δέκα τους. Ομολογούν, όμως, ότι και η ενοποίηση να μην είχε συμβεί, πάλι καλή ζωή θα είχαν. Το μόνο που θα άλλαζε θα ήταν οι ταξιδιωτικοί τους προορισμοί. Αντί για Λονδίνο θα πήγαιναν Πράγα.

Ο Birger δηλώνει ότι δεν νιώθει αποστασιοποιημένος από τη Στάζι και την καταστολή που χρωματίζουν τα χρόνια μέχρι το ΄89. Είναι ένας μορφωμένος Γερμανός που υποστηρίζει πως «δεν μπορεί κανείς να εγκρίνει τα εγκλήματα που έγιναν στο Τείχος». Για αυτόν, όμως, ήταν αφελείς οι απόπειρες διαφυγής, τη στιγμή που υπήρχε απαγορευτική πινακίδα.

Πηγή: Spiegel