Κατά 20% εμφανίζεται αυξημένη, σε σχέση με πέρσι, η παραβατικότητα των αστυνομικών της ΕΛ.ΑΣ., ενώ έχει διαταχθεί ένορκη διοικητική εξέταση εις βάρος αστυνομικών σε 242 περιπτώσεις. Οι περισσότερες παραβάσεις αφορούν διάφορες πειθαρχικές και ποινικές παραβάσεις και φθάνουν ως την πλαστογραφία, την κατοχή ή χρήση ναρκωτικών και άλλα αδικήματα του ποινικού κώδικα.

Από τον Οκτώβριο του 2009 έως σήμερα έχει διαταχθεί η διεξαγωγή ένορκης διοικητικής εξέτασης κατά 242 αστυνομικών, ορισμένοι από τους οποίου τέθηκαν σε διαθεσιμότητα. Τα στοιχεία αυτά έδωσε στη δημοσιότητα ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη Σπύρος Βούγιας, κατόπιν σχετικής ερώτησης του βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, Κώστα Αϊβαλιώτη. Οι 242 αυτές περιπτώσεις παραβατικότητας αντιστοιχούν σε 8 αστυνομικά τμήματα, αφού ο μέσος όρος υπηρετούντων αστυνομικών στα Α.Τ είναι 30.

Με την ολοκλήρωση κάθε ΕΔΕ, σε όσους αστυνομικούς κριθούν ένοχοι, θα επιβληθεί αργία από 15 ημέρες ως 2 μήνες σε περίπτωση ελαφρού παραπτώματος, αργία από 2 μήνες ως 6 μήνες σε περίπτωση μεγαλύτερου παραπτώματος και οριστική απόλυση σε βαριές περιπτώσεις πειθαρχικών ή ποινικών αδικημάτων.

«Δεν πρόκειται να χαριστούμε σε κανέναν» δήλωσε στην εφημερίδα «Το Βήμα» ο κ. Βούγιας, ο οποίος σημείωσε ότι οι δύο ειδικοί φρουροί οι οποίοι βιαιοπράγησαν εναντίον μιας Αρμένισσας μητέρας μπροστά στο παιδί της, στις 19 Νοεμβρίου 2009 στην Κυψέλη, παραπέμφθηκαν στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο με το ερώτημα της απόλυσης.

Ορισμένα περιστατικά

Η περίπτωση του Μάριου Ζ., του «τρομοκράτη με τα σαμπουάν»: Ο 27χρονος Μάριος, απόφοιτος ΤΕΦΑΑ που εργαζόταν στο ΟΑΚΑ ως δάσκαλος κολύμβησης σε νήπια, βρέθηκε στη διαδήλωση της 11ης Μαρτίου, όπου και συνελήφθη – στην τσάντα του εντοπίστηκαν ένα σαμπουάν, μπουρνούζι και αφρόλουτρο. Ο νεαρός προφυλακίστηκε στον Κορυδαλλό, όπου και εξακολουθεί να βρίσκεται έως σήμερα, με μόνο στοιχείο τις κατηγορίες των αστυνομικών που τον συνέλαβαν, και χωρίς να ληφθούν υπόψιν οι φωτογραφίες της σύλληψής του που καταρρίπτουν τους ισχυρισμούς των αστυνομικών.

Ο τρομοκράτης με τις πιτζάμες: Ο 24χρονος φοιτητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είχε βγει για λίγο με τις πιτζάμες από το σπίτι του, στις 6/12/2009, ξυλοφορτώθηκε και τελικά συνελήφθη από άνδρες της Αμέσου Δράσεως, οι οποίοι, όπως δείχνουν τα φωτογραφικά ντοκουμέντα της σύλληψής του, του φόρτωσαν μια τσάντα με βόμβες μολότοφ.

Η περίπτωση ζαρντινιέρα…χωρίς τέλος: Ο Κύπριος φοιτητής Αυγουστίνος Δημητρίου, ο οποίος υπέστη βάρβαρο και αναίτιο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς της Θεσσαλονίκης το βράδυ της 17/11/2006, αν και πέτυχε να του επιδικαστεί αποζημίωση ύψους 300.000 ευρώ για την ψυχική και σωματική βλάβη την οποία υπέστη, καλείται ωστόσο αυτές τις μέρες να βρεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Ο λόγος; Η μήνυση που κατάθεσε εναντίον του ο πρωτοστάτης του άγριου ξυλοδαρμού του, Απόστολος Αποστολίδης, για αντίσταση κατά της αρχής(!) και συμμετοχή σε επεισόδια.

Ο ξυλοδαρμός της νεαρής Αρμένισσας μητέρας: Η 35χρονη μητέρα ενός νηπίου 2 ετών, ξυλοκοπήθηκε από αστυνομικούς με πολιτική περιβολή, στις 19/11/2009 στην Κυψέλη. Ο ξυλοδαρμός εις βάρος της Αρμένισσας συζύγου Έλληνα πολίτη έγινε μάλιστα μπροστά στα μάτια του 2χρονου παιδιού της, το οποίο μάλιστα μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα και παρέμεινε «υπό κράτηση» μαζί με τη μητέρα του για μερικές ώρες.

Νεκρός από βασανιστήρια στο Α.Τ. Νίκαιας 25χρονος μετανάστης: ο 25χρονος Πακιστανός Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ συνελήφθη στις 28/9/2009, και ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς του Α.Τ. Νίκαιας, οι οποίοι συνέχισαν τον απάνθρωπο βασανισμό του στο Αστυνομικό Τμήμα, με ρόπαλα, γροθιές, κλωτσιές και ηλεκτροσόκ, με αποτέλεσμα το θάνατό του.

Κακοποίηση 30χρονου Χιλιανού στο ΑΤ Ακρόπολης: Ο 30χρονος είχε συλληφθεί την 23/12/2009 και υπέστη ξυλοδαρμό από τρεις τουλάχιστον Αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση. Για βασανιστήρια και κατάχρηση εξουσίας συνελήφθησαν δύο αστυνομικοί και τρεις ειδικοί φρουροί, ενώ άλλοι δυο αστυνομικοί κατηγορούνται για ξυλοδαρμό και ακόμα τρεις για παράληψη καθήκοντος.

Αποζημίωση για τα αστυνομικά λάθη αποφάσισε ΣτΕ

Αποζημίωση για τα αστυνομικά λάθη, τους πλημμελείς ελέγχους και τις παραλείψεις των διωκτικών αρχών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, οφείλει σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας το Δημόσιο, το οποίο καλείται να αποκαταστήσει την όποια ζημιά (υλική ή ηθική) υπέστη ο πολίτης.

Με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, θα μπορεί να αποζημιώνεται όποιος υφίσταται προσωπικά κάποια βλάβη εξαιτίας μιας λανθασμένης ενέργειας αστυνομικού οργάνου, καθώς γίνεται δεκτό ότι το νομοθετικό πλαίσιο για τα αστυνομικά καθήκοντα και αρμοδιότητες έχει τεθεί προς προστασία όχι μόνο του γενικού δημοσίου συμφέροντος, αλλά και των ατομικών δικαιωμάτων κάθε προσώπου ξεχωριστά, διότι τα καθήκοντα αυτά αποβλέπουν όχι μόνο στην τήρηση της δημόσιας τάξης, αλλά παράλληλα στην απρόσκοπτη κοινωνική συμβίωση των πολιτών και στην προστασία των ατομικών ελευθεριών τους.

Κατά το ανώτατο δικαστήριο, ο πλημμελής αστυνομικός έλεγχος κατά την είσοδο και έξοδο από τη χώρα (στα αεροδρόμια κ.λπ.) μπορεί να «γεννήσει» δικαίωμα αποζημίωσης, εφόσον διαφύγει πρόσωπο για το οποίο είχε δοθεί σήμα απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.

Συγκεκριμένα, από το ΣτΕ έγινε δεκτό ότι πρέπει να αποζημιωθεί μία μητέρα για τον πόνο και την οδύνη που υπέστη, όταν ο αλλοδαπός σύζυγός της με τον οποίο βρισκόταν σε διάσταση έφυγε στο εξωτερικό παίρνοντας μαζί του τα τρία ανήλικα παιδιά τους, παρ’ όλο που η Κρατική Ασφάλεια είχε εκδώσει σήμα για απαγόρευση εξόδου τους από την Ελλάδα. Ο αρμόδιος αστυνομικός στο αεροδρόμιο, όμως, παρέλειψε να πληκτρολογήσει τα ονόματά τους στον ηλεκτρονικό υπολογιστή αντιπαραβάλλοντας τις φωτογραφίες των διαβατηρίων, με αποτέλεσμα να μη δει το σήμα απαγόρευσης εξόδου τους. Η μητέρα υπέβαλε αγωγή κατά του Δημοσίου αξιώνοντας αποζημίωση περίπου 300.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που προκάλεσε η πλημμελής εκτέλεση των καθηκόντων του αστυνομικού.

Το ΣτΕ δικαίωσε τη μητέρα, κρίνοντας ότι ευθύνεται ο αστυνομικός και επιδικάζοντας τη μισή αποζημίωση (146.735 ευρώ συν τόκους σχεδόν 10ετίας), αφού απέκρουσε ως αβάσιμους τους ισχυρισμούς του Δημοσίου, ότι δεν πρέπει να καταλογιστούν σε αυτό ευθύνες και τα αστυνομικά καθήκοντα λειτουργούν μόνο υπέρ του δημοσίου συμφέροντος για την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα.