Η ΟΛΜΕ εισηγείται δυναμική απεργία μέσα στις πανελλαδικές εξετάσεις. Η κυβέρνηση την επιστρατεύει προληπτικά. ΑΔΕΔΥ και ΟΛΜΕ έρχονται σε ολική ρήξη. Οι ΕΛΜΕ επικυρώνουν την απόφαση της ΟΛΜΕ για απεργία με ένα «διαστημικό» 92%. Η ΟΛΜΕ επανέρχεται και ζητά την αναστολή της κινητοποίησης. Ακολουθεί προγραμματισμένο συλλαλητήριο των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ υπέρ των εκπαιδευτικών με μηδενική συμμετοχή. Το χρονικό μιας απεργίας που δεν έγινε ποτέ και κατέληξε σε βατερλό. Της Αγγελικής Δημοπούλου

Ads

 
Στις 10 Μαΐου το ΔΣ της ΟΛΜΕ αποφάσιζε με συντριπτική πλειοψηφία να προτείνει στις ΕΛΜΕ τη διεξαγωγή 24 απεργίας στις 17 Μαΐου, ημέρα έναρξης των πανελλαδικών εξετάσεων, και πενθήμερης απεργίας από τις 20 του μηνός. Ήδη ήταν γνωστό πως η κυβέρνηση προετοίμαζε την πολιτική επιστράτευσή τους με την ανακοίνωσή της να έρχεται μόλις μια ημέρα αργότερα. Διαφορετική πρόταση κατέθεσε το ΠΑΜΕ που πρότεινε 48ωρη απεργία στις 16 και 17 Μάη η οποία μειοψήφισε.

^{Επιστράτευση υπεράνω Συντάγματος}

Παρά την επίδοση των φύλλων πορείας από την κυβέρνηση και παρά την κριτική περί «απεργίας που βρίσκει ενάντια την κοινωνία» οι καθηγητές στήριξαν την εισήγηση του ΔΣ της ΟΛΜΕ. Μάλιστα, σύμφωνα με συνδικαλιστές για πρώτη φορά όλες οι ΕΛΜΕ πανελλαδικά, εκτός από δυο, ψήφισαν με τόσο μεγάλη συμμετοχή υπέρ της πραγματοποίησης απεργίας.
 
Οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ, εξουσιοδοτημένοι πια από τους συναδέλφους τους να ταχθούν υπέρ της απεργίας, παρέστησαν την Τετάρτη στη Συνέλευση των Προέδρων. Στην πρώτη ψηφοφορία επί της εισήγησης της ΟΛΜΕ για πραγματοποίηση απεργίας το 92% τάσσεται υπέρ. Ωστόσο, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και Συνεργαζόμενες Eκπαιδευτικές Kινήσεις) κατεβάζουν αιφνιδιαστικά κοινή πρόταση ουσιαστικά για αναστολή της απεργίας στη βάση ερωτήματος αν υπάρχουν ή όχι οι προϋποθέσεις για την πραγματοποίησή της. Το 24% ψηφίζει ότι υπάρχουν, το 8% ότι δεν υπάρχουν και το 69% ψηφίζει λευκό. Το προεδρείο, υποστηρίζοντας ότι απαιτείται ποσοστό 66% υπέρ της απεργίας, αποφασίζει την αναστολή.
 
Συνδικαλιστικές πηγές κάνουν λόγο για «πολιτικό πραξικόπημα» και «αντικαταστατική τακτική». Σημειώνουν μάλιστα ότι οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ, παρότι εξουσιοδοτημένοι υπέρ της απεργίας, ψήφισαν αρνητικά ή λευκό στη δεύτερη ψηφοφορία είτε «για πολιτικούς λόγους» είτε «γιατί μπερδεύτηκαν από τις επιπρόσθετες παραμέτρους».
 
Σύμφωνα πάντως με τα όσα υποστηρίζει στο tvxs.gr, ο γγ της ΟΛΜΕ, Θέμης Κοτσυφάκης, «σε αρκετές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ αναπτύχθηκε ένας προβληματισμός για το πώς θα υλοποιηθεί ένα ενδεχόμενο σπάσιμο της επιστράτευσης. Ο προβληματισμός αυτός μπήκε και στη χθεσινή συνέλευση. Αντικειμενικά, αφού υπερψηφίστηκε η εισήγηση της ΟΛΜΕ, έμπαινε το ερώτημα αν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις για να γίνει η απεργία. Από την ψηφοφορία φάνηκε ότι ήταν μικρό το ποσοστό αυτών που ήταν βέβαιοι ότι υπάρχουν».
 
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΟΛΜΕ, Νίκος Παπαχρήστος, απέδωσε την εξέλιξη στη στάση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που δεν παρείχαν κάλυψη στην απεργία των καθηγητών. «Υπήρξαν προσπάθειες από το προεδρείο της ΟΛΜΕ για να αναπτυχθούν οι όροι πραγματοποίησης της απεργίας. Απευθύναμε κάλεσμα στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να στηρίξουν τον αγώνα μας προκηρύσσοντας απεργία την Παρασκευή για να μπει φραγμός στις βλέψεις της κυβέρνησης για απολύσεις πράγμα που δεν έγινε. Οι κινητοποιήσεις που προκήρυξαν οι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν ήταν παρά αντιπερισπασμός» προσθέτει ο κ. Κοτσυφάκης.
 
Ωστόσο, η κ. Ντίνα Γκαρανέ, εκπαιδευτικός της Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας (Αγωνιστικές Παρεμβάσεις), χαρακτηρίζει στο tvxs.gr «ψεύτικη δικαιολογία» το επιχείρημα ότι δεν υπήρχαν οι όροι για την πραγματοποίηση της απεργίας επειδή δεν υπήρξε στήριξη από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. «Οι καθηγητές γνώριζαν το γεγονός αυτό κατά τη διάρκεια των ψηφοφοριών». Σημείωσε πάντως ότι η στάση της ΑΔΕΔΥ εκτιμήθηκε ως προβοκατόρικη γιατί «η 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ προκηρύχθηκε την Τρίτη, ημέρα συνελεύσεων των ΕΛΜΕ, ώστε να υπονομευτούν».
 
Η κ. Γκαρανέ δεν δέχεται την εκτίμηση ότι η αναστολή της απεργίας αποτελεί ήττα των εκπαιδευτικών. «Δεν είναι ήττα των καθηγητών. Είναι ξεπούλημα όχι από την κυβέρνηση αλλά από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ. Δεν είναι νίκη της κυβέρνησης αλλά τρικλοποδιά στο κίνημα από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Αποδείχτηκε καθαρά πόσο φοβάται και η κυβέρνηση και αυτή η συνδικαλιστική γραφειοκρατία όταν οι εργαζόμενοι παίρνουν τον αγώνα στα χέρια τους. Γιατί αυτό έγινε στις συνελεύσεις των εκπαιδευτικών. Φοβούνται γιατί έτσι το κίνημα αποκτά δυναμική και παίρνει χαρακτηριστικά τέτοια που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Ήταν φανερό ότι πηγαίναμε να σπάσουμε την επιστράτευση. Αυτό δεν θα ήταν νίκη μόνο των καθηγητών αλλά όλων των εργαζομένων. Θα υπήρχε προοπτική ανατροπής της επιβαλλόμενης πολιτικής αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης».