Η διεύρυνση του σχήματος, η αλλαγή στη δομή του συντονιστικού οργάνου αλλά και η επιστράτευση παλαιών στελεχών σε θέσεις ευθύνης χαρακτηρίζουν τον… μεταμεσονύκτιο ανασχηματισμό της κυβέρνησης. Σε μια προσπάθεια να διερευνηθούν οι μετατροπές, καθαρά σε λειτουργικό και διαχειριστικό επίπεδο μια και τον πρώτο λόγο δεν έχουν τα πρόσωπα αλλά οι στρατηγικές πολιτικές επιλογές του κυβερνώντος κόμματος, το tvxs.gr ζήτησε τη συνδρομή του πολιτικού αναλυτή, Δημήτρη Μαύρου (MRB). Ακολουθεί η σχετική ανάλυση.

Ads

Μεταμεσονύκτιες ανακοινώσεις

Οι συνθήκες υπό τις οποίες ανακοινώθηκε το νέο κυβερνητικό σχήμα δεν αφορούν την ουσία, η οποία θα φανεί σε λίγο καιρό, ανάλογα με το αποτέλεσμα. Μπορεί πραγματικοί διαδικαστικοί παράγοντες να επηρέασαν τον όλο συντονισμό. Δεν θα πρέπει κανείς να στέκεται εκεί, αλλά να την έχει «στημένη» επικοινωνιακά, ανάλογα με το αποτέλεσμα.

Ανασχηματισμός – «υπερπαραγωγή»

Δίνει την εντύπωση, από τη μία μεριά, ενός ανασχηματισμού – «υπερπαραγωγής», διότι περιέλαβε μεγάλο αριθμό ατόμων (48 μέλη). Από την άλλη μεριά, πολλές από τις κινήσεις ήταν αναμενόμενες. Είχαν συζητηθεί τόσο πολύ πια, ώστε δεν αποτέλεσαν εκπλήξεις. Για παράδειγμα, η υπόθεση του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση (αναβαθμίστηκε επωμιζόμενος ρόλο συντονιστή) που αποτελεί κομβικό σημείο, είχε ήδη συζητηθεί και εξαργυρωθεί. Η μετακίνηση του κ. Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στο υπουργείο Ανάπτυξης, επίσης.

Ads

Στη συνέχεια είχαμε τις αναμενόμενες «καραμπόλες», όπως η μετακίνηση του κ. Ανδρέα Λοβέρδου: Με τα αποτελέσματα που είχε στο υπουργείο Εργασίας, ήταν πιο κοντά σε εκείνον το υπουργείο Υγείας για τη συνέχεια, καθώς η προηγούμενη πολιτική δύναμη δεν «περπατούσε» όπως φαινόταν και στις δημοσκοπήσεις. Βέβαια, υπάρχει ο κίνδυνος να «καεί» το σύστημα Λοβέρδου, γιατί δεν ξέρω αν ένας υπουργός έχει τη δύναμη και το κουράγιο να πετυχαίνει επανειλλημένα την ίδια -ουσιαστική ή επικοινωνιακή- αποτελεσματικότητα.

Όσον αφορά την κριτική την οποία δέχεται το μέγεθος του νέου κυβερνητικού σχήματος, ότι δεν θα είναι ευέλικτο και γρήγορο, πρέπει να επισημανθεί ότι για τη διεκπεραίωση των αποστολών χρειάζονται εργαλεία και προσωπικό. Τώρα, στην αρχή, αυτό μοιάζει ορθολογικό και απολύτως εκμεταλλεύσιμο. Μακροπρόθεσμα, όμως, ανάγεται σε πηγή «μικροβίων», με την έννοια ότι υπάρχουν πλέον 3 «κεφάλια» τα οποία εφάπτονται του συντονισμού του κυβερνητικού έργου (Γ.Ραγκούσης – Χ.Παμπούκης – Θ.Πάγκαλος). Επιπλέον, έχουν τοποθετηθεί «σφήνα» σε υπουργεία αναπληρωτές υπουργοί, γεγονός που εγκυμονεί προστριβές.

Από τη Δημόσια Τάξη στην Ανάπτυξη

Σε αυτή τη ζωή, ένας από τους παράγοντες που φέρνουν τα καλύτερα αποτελέσματα είναι το ρήμα: «θέλω». Γνωρίζουμε όλοι ότι ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοίδης εξαρχής ήθελε να αναλάβει το υπουργείο Ανάπτυξης, γιατί επιθυμούσε να συνδέσει τον εαυτό του -εκτός από όπλα, πιστόλια και διοικήσεις στρατιωτικού περιεχομένου- με την οικονομία, η οποία είναι το εφαλτήριο για να προχωρήσει κανείς παραπέρα. Είναι γνωστό ότι ο ίδιος έχει τη δυνατότητα να είναι μεθοδικός, να αναλύει «τον ελέφαντα σε μπουκιές» και να προσπαθεί να βάζει τα τεμάχια σε σειρά και να αρχίσει να τα «καταβροχθίζει ένα προς ένα», στοχευμένα και συστηματικά.

Το ζητούμενο είναι αν αυτό αρκεί. Γιατί η ανάπτυξη δεν είναι μόνο θέμα μεθοδικότητας και συστηματικότητας, αλλά απαιτεί και μία κινητοποίηση της ίδιας της κοινωνίας και του επιχειρηματικού κόσμου προς την ανάποδη φορά από αυτή την οποία κινείται τώρα: προς τον «πάτο του βαρελιού». Χρειάζεται να δημιουργηθεί μια άϋλη αισιοδοξία, ένας άλλος «αέρας». Όλο αυτό αποτελεί μια νέα πρόκληση για τον κ. Χρυσοχοίδη.

Η «έκπληξη» Κατσέλη

Οι δημοσκοπήσεις, οι φήμες, τα πάντα έδειχναν ότι η κ. Λούκα Κατσέλη θα έμενε έξω από το σχήμα. Από την άλλη πλευρά, τη θέση στην οποία τοποθετήθηκε τελικά σήμερα, άλλος υπουργός την είχε χαρακτηρίσει «Βαγδάτη», την εποχή των βομβαρδισμών… Βέβαια, ήδη έχουν διεκπεραιωθεί στο συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο μεγάλα θέματα, άρα επικρατεί μια «νηνεμία». Όπως και να’ χει, είναι μια νέα αρχή για την ίδια. Ουσιαστικά, θέμα υπάρχει για τον κ. Γιώργο Κουτρουμάνη, ο οποίος θα προσδοκούσε να αναλάβει ο ίδιος το συγκεκριμένο υπουργείο.

Και ο «υπερυπουργός»

Το υπουργείο Εσωτερικών, ούτως ή άλλως, είναι μεγάλο κεφάλαιο. Η ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή του κ. Γιάννη Ραγκούση, ενός ανθρώπου ο οποίος είναι επίσης μεθοδικός, στο πώς κινούνται τα «νήματα» ανάμεσα στις διυπουργικές αποφάσεις, ενδέχεται να προσφέρει πάρα πολλά πράγματα. Βέβαια, αυτό το οποίο δημιουργεί επικοινωνιακά προβλήματα είναι πως αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση υπάρχουν 3 + 1 συντονιστές. Εκείνος που όφειλε να είναι εκ θέσεως, ο πρωθυπουργός, και 3 οι οποίοι θα πρέπει καταρχήν να «αυτορυθμιστούν» και ύστερα να «ρυθμίσουν» όλους τους υπόλοιπους.

Όσο περισσότερους συντονιστές εμφανίζεις, τόσο μεγαλύτερο πρόβλημα δημιουργείς στην εικόνα σου ως κύριου συντονιστή. Αυτό διαπιστώθηκε και την εποχή του κ. Καραμανλή, ο οποίος τον Ιανουάριο του 2009 εμφάνισε ένα διευθυντήριο που θα διαχειριζόταν τα θέματα της οικονομίας και το συντονισμό όλης της υπόλοιπης κυβέρνησης. Μία κίνηση η οποία στην αρχή δημιούργησε προσδοκίες, αλλά στη συνέχεια αποδείχθηκε αναποτελεσματική. Γενικώς, οι πρωθυπουργοί της τελευταίας «κοπής» έχουν την τάση να εκχωρούν ευθύνες σε τρίτους, όμως, αν κανείς δεν βάλει «τα χέρια στη λεκάνη με τα βρώμικα», δεν συντονίζεται τίποτα.

Επιστράτευση «από τα παλιά»

Ο πρωθυπουργός χρειαζόταν στελέχη τα οποία θα μπορούσαν να «τρέξουν» πράγματα πάνω στα οποία έχουν γνώσεις. Σχεδόν δεν είχε άλλη εναλλακτική, από το να αξιοποιήσει αυτούς τους ανθρώπους. Από τη στιγμή που αυξήθηκε το προσωπικό ήταν μοιραία η τοποθέτηση στελεχών με αυτά τα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, ο κ. Τηλέμαχος Χυτήρης γνωρίζει σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ και μπορεί να διαχειριστεί καλά και πιο στοχευμένα κάποιες υποθέσεις.

Διαβάστε επίσης: Ένα βήμα μπρος, δύο πίσω (του Στ.Κούλογλου)