Σημαντικές εισοδηματικές και κοινωνικές ανισότητες μεταξύ των περιοχών της πρωτεύουσας διαπιστώνει έρευνα ειδικών που δραστηριοποιούνται σε Ελλάδα και εξωτερικό. Η έρευνα επικεντρώνεται κατά κύριο λόγο στις υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας, από τα Κάτω Πατήσια και τον Άγιο Παντελεήμονα έως τον Πειραιά, ενώ τονίζει και τη συσσώρευση πλούτου στα βόρεια και στα «νέα» βορειοανατολικά προάστια όπως το Ντράφι, το Πικέρμι, η Παλλήνη και η Καλλιτεχνούπολη.

Στην έρευνα, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Τα Νέα», ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα αντιμετωπίζουν περιοχές όπως ο Ρέντης, ο Ταύρος, το βόρειο Μοσχάτο και στην πλευρά του Πειραιά που συνορεύει με τη Νίκαια. Επιπλέον, στις υποβαθμισμένες περιοχές περιλαμβάνονται τμήματα της Καλλιθέας, περιοχές στα όρια του Δήμου Αθηναίων με το Γαλάτσι, τμήματα του Αιγάλεω, του Περιστερίου, του Περάματος, της Σαλαμίνας και της Λούτσας.

Τα χαμηλότερα εισοδήματα δεν εντοπίζονται απαραίτητα στις περισσότερο υποβαθμισμένες περιοχές, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας. οι μεγάλοι πληθυσμοί με χαμηλό εισόδημα συγκεντρώνονται σε τμήμα των Αχαρνών, του Ζεφυρίου, του Καματερού, των Άνω Λιοσίων του Ιλίου, του Ασπροπύργου, της Ελευσίνας. Ακόμη, σε μικρά τμήματα της Νίκαιας, του Πειραιά, της Αγίας Βαρβάρας, του Κορυδαλλού, του Ταύρου και σε μεγάλο τμήμα του Ρέντη, ενώ αντίθετα οι πιο υποβαθμισμένες περιοχές βρίσκονται στον νότιο- νοτιοδυτικό άξονα που συνδέει το κέντρο της Αθήνας με το κέντρο του Πειραιά.

Τα υψηλότερα εισοδήματα εντοπίζεται σε περιοχές όπως το Ψυχικό, το Νέο Ψυχικό, η Φιλοθέη, ο Χολαργός, του Παπάγου, το μεγαλύτερο μέρος της Κηφισιάς, της Πεντέλης, η Εκάλη, η Δροσιά, η Άνοιξη, ο Άγιος Στέφανος, ο Διόνυσος, ενώ μεγάλα εισοδήματα καταγράφονται και σε Πικέρμι και Παλλήνη, Ντράφι, Καλλιτεχνούπολη και Θρακομακεδόνες.

Εκτός από το Κολωνάκι στο κέντρο και μικρά τμήματα της Νέας Σμύρνης και του Παλαιού Φαλήρου, συγκέντρωση πλούτου στα νότια συναντάται στον Άλιμο, τη Γλυφάδα και περισσότερο στη Βούλα, τη Βουλιαγμένη και σε μικρό τμήμα της Βάρης.

«Η Αθήνα τώρα αγγίζει τα λειτουργικά όριά της έπειτα από μια μεγάλη περίοδο έντονης επέκτασης στα ορεινά και τις παραλιακές ζώνες πρώην δεύτερης κατοικίας. Οι ζώνες αυτές για να φιλοξενήσουν σημαντικά μεγαλύτερους πληθυσμούς θα πρέπει να γίνουν πολύ πιο πυκνοδομημένες με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας τους. Από την άλλη, μεγάλο μέρος του οικιστικού αποθέματος στον πυρήνα της πόλης διανύει την 4η ή την 5η δεκαετία ζωής του και θα χρειαστεί σημαντική επανεπένδυση για να παραμείνει λειτουργικό και να ικανοποιεί τις ανάγκες στέγασης του πληθυσμού. Επιπλέον, μεγάλες περιοχές του πυκνοδομημένου κέντρου κατοικούνται στην πλειονότητά τους από οικονομικούς μετανάστες, των οποίων η κοινωνική ενσωμάτωση αποτελεί σημαντική πρόκληση πολιτικής. Για τους λόγους αυτούς, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να δημιουργηθούν περιοχές που θα συνδυάζουν χαμηλή ποιότητα κατοικίας με ελλειμματικές κοινωνικές και λοιπές υποδομές, ενώ ταυτόχρονα θα παρουσιάζουν έντονα στοιχεία κοινωνικής υποβάθμισης. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθούν περιοχές με πληθυσμούς κοινωνικά και χωρικά αποκλεισμένους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται», τονίζουν στα «Νέα» ο διευθυντής του μεταπτυχιακού προγράμματος «Αστική Αναγέννηση» του UCL κ. Νίκος Καραδημητρίου και ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών και καθηγητής στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο κ. Θωμάς Μαλούτας.

Για τη διεξαγωγή της έρευνα πραγματοποιήθηκε επεξεργασία των δεδομένων για την ανεργία, τα εισοδήματα και το επίπεδο εκπαίδευσης καθώς και την πυκνότητα δόμησης, την παλαιότητα των κτιρίων και την κακή ποιότητα των υποδομών, π.χ. έλλειψη θέρμανσης.