Με την παρουσίαση τριών βιβλίων τίμησε την 58η επέτειο της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη, ο εκδοτικός οίκος Άγρα, σε μία εκδήλωση στη Στοά του βιβλίου. Ο γιος του Νίκου Μπελογιάννη, παρουσίασε τα βιβλία «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» και «Το σχέδιο για μια ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας», του Νίκου Μπελογιάννη και το βιβλίο «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου», της μητέρας του, Έλλης Παππά.

Το επίκαιρο «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα», γράφτηκε στα τέλη του μεσοπολέμου, σε μια περίοδο γεμάτη από σημαντικά οικονομικά γεγονότα.

Η συγγραφή ξεκίνησε περί τα τέλη του 30, στις φυλακές της Ακροναυπλίας, συνεχίστηκε μέσα στο νοσοκομείο «Σωτηρία», όπου νοσηλεύτηκε ο Μπελογιάννης ως φυματικός κάποια περίοδο της κατοχής, έως ότου δραπετεύσει και την ολοκλήρωσή τους αργότερα, μετά την απελευθέρωση και έως ότου ανεβεί στο βουνό με τον Δημοκρατικό Στρατό, εξηγεί ο Νίκος Μπελογιάννης, γιος του «ανθρώπου με το γαρύφαλο»

«Η υλικότητα της οικονομίας και μάλιστα το μέρος που σχετίζεται με τον δανεισμό και την διαχείριση των σχετικών πόρων,επιλέγεται ως προνομιακό πεδίο για την κορύφωση της κριτικής του Μπελογιάννη στο κυρίαρχο πολιτικοοικονομικό σύμπλεγμα και τη συμμαχία του με το ξένο κεφάλαιο,η δράση των οποίων σκιαγραφείται ως ένα αμοραλιστικό συνεχές συνωμοσιών και δολοπλοκιών εις βάρος του λαού», ανέφερε ο ιστορικός Γιάννης Αντωνίου, που υπογράφει την εισαγωγή στην παρούσα έκδοση.

Αναφερόμενος στο βιβλίο της μητέρας του, Έλλης Παππά, «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου», αποκάλυψε ότι «το βιβλίο, ένα βιβλίο πολεμικής σε “αυτοέκδοση” -σαμιζνταντ- σύμφωνα με την ορολογία της Επανάστασης του 1917,με εκτύπωση και βιβλιοδεσία σε ένα κατάστημα κομπιούτερ στου Ζωγραφου,άμα τη αφίξει του στον Περισσό,πετάχτηκε στον κάδο με τα μη ανακυκλώσιμα επικίνδυνα υλικά,σαν να ήταν τοξικό»

Σημειώνεται ότι το βιβλίο αποτέλεσε την πρόθεση της Έλλης Παππά, να συμβάλει στον διάλογο, του 13ου Συνεδρίου του ΚΚΕ(Φεβρουάριος 1991).

Στο βιβλίο της, η Έλλη Παππά γράφει «Πιστεύω ότι οι σύντροφοι που επικαλούνται τον μαρξισμό – λενινισμό και οι περισσότεροι ανήκουν στην γενιά της Αντίστασης,- φέρνουν το στίγμα της γενιάς τους: Τον Λένιν τον γνώρισαν κυρίως μέσω του Στάλιν. Δηλαδή, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, γνώρισαν τον Λένιν λογοκριμένο από τον Στάλιν… Δεν ξέρω αν θα πείσω τους συντρόφους του ΚΚΕ για το πώς σκεφτόταν και δρούσε ο πραγματικός Λένιν, απαλλαγμένος από κάθε λογοκρισία που του επιβλήθηκε λίγο πριν και αμέσως μετά τον θάνατό του, ο Λένιν έξω από την πλαστή εικόνα του από τα “Ζητήματα Λενινισμού”. Πάντως είμαι βέβαιη πως ο πραγματικός Λένιν, χωρίς λογοκρισία και έξω από τα μαυσωλείο, κερδίζει πολύ μεγαλύτερη και ποιοτικά διαφορετική εκτίμηση».