Χθες ακόμη, ο επίσημος λόγος αντιπαρέθετε τις αρετές της δημοκρατίας στη φρίκη του ολοκληρωτισμού, ενώ οι επαναστάτες αποδοκίμαζαν τις επιφάσεις της εν ονόματι μιας πραγματικής δημοκρατίας που επρόκειτο να έρθει. Η εποχή αυτή έχει πλέον παρέλθει. Ενώ ορισμένες κυβερνήσεις επιδίδονται στην εξαγωγή της δημοκρατίας με την ισχύ των όπλων, η ιντελιγκέντσιά μας δεν σταματά να ανιχνεύει, σε όλες τις όψεις της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής, τα μοιραία συμπτώματα του «δημοκρατικού ατομικισμού» και τη λαίλαπα του «εξισωτισμού» που καταστρέφουν τις συλλογικές αξίες, σφυρηλατούν έναν νέο ολοκληρωτισμό και οδηγούν την ανθρωπότητα στην αυτοκτονία

Για να κατανοήσουμε την ιδεολογική αυτή μεταλλαγή, δεν αρκεί να την εγγράψουμε στο παρόν της παγκόσμιας διακυβέρνησης του πλούτου. Πρέπει να αναπλεύσουμε μέχρι το πρωταρχικό σκάνδαλο που αντιπροσωπεύει η «διακυβέρνηση του λαού» και να συλλάβουμε τους περίπλοκους δεσμούς μεταξύ δημοκρατίας, πολιτικής, αβασίλευτης πολιτείας και αντιπροσώπευσης. Έτσι, είναι δυνατόν να ξαναβρούμε, πίσω από τους χλιαρούς έρωτες του παρελθόντος και τα φθονερά ξεσπάσματα του παρόντος, την πάντοτε νέα και πάντοτε απειλούμενη ανατρεπτική δύναμη της ιδέας της δημοκρατίας….

Μετάφραση-επίμετρο: Βίκυ Ιακώβου
Εκδόσεις Πεδίο

Ο Συγγραφέας
O Ζακ Ρανσιέρ γεννήθηκε το 1940. Μαθητής του Αλτουσέρ, δίδαξε στο πανεπιστήμιο Paris VIII και υπήρξε ο εμψυχωτής της ομάδας “Λογικές εξεγέρσεις” που ιδρύθηκε το 1975.Μεταξύ των έργων του συγκαταλέγονται επίσης τα εξής: «Η έννοια της κριτικής και της κριτικής της πολιτικής οικονομίας από τα Χειρόγραφα του 1844 στο Κεφάλαιο», στο: Λ. Αλτουσέρ, Ε. Μπαλιμπάρ et al., Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο (1965 – Ελληνικά Γράμματα 2003), La leçon d’ Althusser (1974), Courts voyages au pays du peuple (1990), La parole muette. Essais sur les contradictions de la littérature (1998), La chair des mots. Politiques de l’écriture (1998), Le partage du sensible (2000), L’inconscient esthétique (2001), Les scènes du peuple (2003 – κείμενα δημοσιευμένα στο περιοδικό Révoltes logiques, του οποίου ο Ρανσιέρ ήταν ιδρυτής), Politique de la littérature (2007), Le spectateur émancipé (2008).