Η Αρραβωνιστικιά του Οδυσσέα

Ads

της Άλκη Ζέη

Εκδόσεις Μεταίχμιο

«Κανείς από τη γενιά μας δεν πρόλαβε. Μας προλάβαιναν άλλα. Πόλεμος, Δεκέμβρης, εμφύλιος, δικτατορία. Όλο τα παλιά θυμόμαστε. Μας βαριούνται. Δεν λέμε να τα ξεχάσουμε, είναι όλη μας η ζωή. Πόσες φορές είπαμε να τη φτιάξουμε από την αρχή! Δεν είναι το κουράγιο που μας έλειψε…»
απόσπασμα από το βιβλίο

Με αιφνιδιαστικά καθαρό βλέμμα και κρυστάλλινη διαύγεια, η Ελένη, η γήινη αρραβωνιαστικιά του καπετάνιου Αχιλλέα, που έφτασε στα πέρατα της γης, ως την Τασκένδη, για να σμίξει μαζί του, ανακαλεί το παρελθόν της. Πετράδι πετράδι συνθέτει το ψηφιδωτό της σημαντικότερης τριακονταετίας (’40-’70) της Ελλάδας, ξύνοντας παλιές και νεότερες πληγές που άφησαν ανεξίτηλα σημάδια σε ψυχές και σώματα.

Τα Χαζά μπούτια

Δεν υπάρχει τίποτε πιο αστείο από δύο γυμνά μπούτια στο πίσω μέρος μιας μοτοσυκλέτας, διατείνεται ο Βασίλης Βασιλικός, και υπερασπίζεται την άποψή του μέσα από σπαρταριστές ιστορίες καλοκαιρινών διακοπών γραμμένες με εξαιρετική τέχνη και κομψότητα.

Καταπληκτικό βιβλίο για τις καλοκαιρινές διακοπές.

Νίκος Καββαδίας-Γράμματα στην αδερφή υου Τζένια και στην Έλγκα

Εκδόσεις Άγρα

Πέταξα το φόβο στη θάλασσα στην αρχή της Ερυθράς, και την άλλη μέρα το πακέτο με τα φάρμακα. Μόνο τις τύψεις δεν πέταξα. Έχουνε μια δική τους θάλασσα μέσα μου, πηχτή σα λάσπη και βρομάει. Οι άνθρωποι είναι περισσότερο καλοί απ’ ό,τι νομίζω. […] Ένας ναύτης μου ’πε χθες τη νύχτα ένα παραμύθι κι αποκοιμήθηκα. Δεν το θυμάμαι. Όμως θα’ταν θαυμάσιο. Δε σου ’χω πει ποτέ παραμύθια. Ίσως δεν ξέρω να τα πω. Ίσως γιατί από μικρή ήσουνα πολύ σοφή για τα παραμύθια μου. Όμως κάποτε θα πω στα παιδιά σου. Αν είχα στα χέρια μου το βιβλίο που έδωσα για τύπωμα θα το ’σκιζα όλο κι ίσως να μην το ξανάγραφα. Αν μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο θα ’ταν πολύ αλλιώτικο από κείνο. Πιο ανθρώπινο. [1953]

Οι πλοίαρχοι της Ελμές όταν πηγαίνουν καμιά επικίνδυνη αποστολή ζητάνε από τη διεύθυνση εμένα. Φοβάμαι μήπως έγινα επαγγελματίας. Εγώ δε ζήτησα παραπάνω από μια καμπίνα σ’ όλη μου τη ζωή. Αν ζήτησα ακριβώς αυτό, τότε αυτό που οι τσιγγάνες λένε «το μοίρα» μου το ‘δωσε και με το παραπάνω. [1956]

Κάρντιφ, Μασσαλία, Τζένοβα, Αλεξάνδρεια, Βηρυττός, Άντεν, Περσικός κόλπος, Ινδικός ωκεανός, Κολόμπο, Κεϋλάνη, Χονγκ-Κονγκ, Μελβούρνη, Fremantle…– Ξάνθη και Αλβανία. Ο Καββαδίας ταξιδεύει στις θάλασσες του κόσμου, περνάει τη στρατιωτική του εκπαίδευση στην Ξάνθη, είναι μουλαράς στον Αλβανικό πόλεμο το ’41: από παντού στέλνει γράμματα και κάρτες στην αδελφή του, τις πρώτες γραφές ποιημάτων, μιλάει για τη Βάρδια που ’ναι στα σκαριά, για τα ’αδέρφια και τους συγγενείς, τους Αθηναίους και ξένους λογοτέχνες και ηθοποιούς φίλους του, γράφει για τους τόπους και τις θάλασσες όπου ταξιδεύει, για αγαπημένα βιβλία, για τους ζωγράφους και τη ζωγραφική, για φευγαλέους έρωτες και γυναίκες που ξανασυναντάμε στα ποιήματα και στα πεζά του. Μελαγχολικός και βαθιά εξομολογητικός στην Τζένια, παιχνιδιάρης με τη μικρή ανιψιά του, και γενναιόδωρος στα συναισθήματά του προς τους δύο πιο αγαπημένους του ανθρώπους. Πολλά από τα γράμματα είναι σαν ποιήματα ή αφορμή για ένα θαυμάσιο αφήγημα. Ογδονταεφτά επιστολές από το 1935 ώς το 1965.

Αποσπάσματα απο τα γράμματα

«Είναι η στιγμή που οι Άραβες και οι Πέρσες εργάτες του καραβιού μας προσεύχονται. Ποτέ μου δεν είδα εξαντλητικότερη προσευχή. Εκατό μισόγυμνα κορμιά σε διάφορες στάσεις, πάνω στ’ αμπάρια, στη γέφυρα, στο κατάστρωμα. Έτσι τους παίρνει ο ύπνος. Στέκομαι και προσεύχομαι. Ποτέ μου δεν πίστεψα σ’ ένα θεό!» [1935]

«Κυριακή. Ομίχλη και βροχή. Χθές γύρισα όλη την ημέρα το Cardiff. Στους μεγάλους δρόμους, στα θαυμάσια πάρκα, τα τεράστια καταστήματα της Queen Str. και στη μαλτέζικη συνοικία όπου οι Μαλτέζες ή Πορτουγιέζες και γυναίκες του Σαν Βιτσέντζο πουλάνε για ένα Αφ-Κράουν τον έρωτα της στιγμής. Εκεί έξω από βρομερά Κοκό-Σοπ περιφέρονται μαύροι του Μαρόκου, του Άντεν, του Σενεγκάλ φορώντας σκληρά καπέλα και σπασμένα κολάρα. Σου πήρα από ένα μαλέζικο μαγαζί ένα σιδερένιο κουτί με σκαλισμένα φίδια». [1935]

«Το μεσημέρι φθάνουμε στη Singapore. Θα μείνουμε 36 ώρες. Κατόπι Colombo-Bombay-Karachi. Η Κινέζα που γράφει δίπλα μου μυρίζει. Όχι μυρωδιά του σώματος. Αρωματοπωλείο. Ο Ινδός από το άλλο μέρος μυρίζει μόνο του σώματος. Η Μαλαισιανή μυρίζει και τα δυο. Ένα κορίτσι στην ηλικία της Έλγκας αλλάζει κορδέλα στον κότσο του τέσσερες φορές την ημέρα. Ο καπετάνιος μας… Αυτά θα σας τα ιστορήσω ένα βράδυ μετά το μεσονύχτιο μεταξύ τριών κυπέλλων τεΐου Κεϋλάνης που κομίζω».[1953]

«Ολομόναχος σ’ ένα ρικσά μ’ ένα κούλη που τα μάτια του λάμπανε κι όλο με τραβούσε προς τη συνοικία των Ιθαγενών κι ήθελε να με κεράσει ποτά της Κεϋλάνης, πίστεψα περισσότερο από κάθε άλλη φορά πως τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από το ταξίδι. Οι Σιγκαλέζες! Κάτι μεταξύ κτήνους και τελειότητος. Θυμάμαι τα λόγια του Picasso: ‘Πόσα πράγματα θα ’πρεπε να καταργήσουμε!’ Να καταργήσουμε αυτούς που μας γέλασαν˙ ακόμη τους κατεργάρηδες˙ τις συνήθειες˙ τη γοητεία˙ το θέμα˙ και πόσα άλλα! Μα ο κοινός νούς θα βγει πάντα νικητής. Εναντίον του είναι που πρέπει ν’ αμυνθούμε…» [1949]

«Σ’ είκοσι μέρες θα ’μαι μαζί σας. Θ’ αργήσω να ξαναφύγω. Ίσως να μην ξαναταξιδέψω. Όμως πίστεψε με πως το mal du départ με κατέχει τώρα περισσότερο από ποτέ! Να ’στε βέβαιοι πως θα το κρύβω χωρίς θεατρικότητες. Δε θα παραστήσω ποτέ πια το θύμα, αφού αντιθέτως υπήρξατε σεις θύματά μου». [1935]

«Όσο για το δικό μας Πάσχα… Ανήμερα φτάσαμε στην Αλεξάνδρεια. Πρώτη φορά που λυπόμουνα γιατί ταξιδεύω. Δε μας έλειπε τίποτε από το τραπέζι. Μονάχα το κέφι. Πάλι, για πρώτη φορά στη ζωή μου στενοχωρήθηκα με τις αισχρές ιστορίες που συνηθίζουνε οι ναυτικοί στο τραπέζι. Ήθελα να ’μουνα στην Αθήνα να πάμε μαζί μια βόλτα στις εκκλησίες. Είχα ένα κέφι για κλάματα…»

H Δροσοσταλίδα της Συγγνώμης

του Όμηρου Αβραμίδη

Εκδόσεις Ωκεανίδα

Η μπόρα έχει χτυπήσει ξαφνικά την εύπορη οικογένεια του Μαρίνου κι ο άλλοτε καλομαθημένος νεαρός βρίσκεται στην ανάγκη να παλέψει για την επιβίωσή του. Αλλά στην πρώτη απεγνωσμένη προσπάθεια να κάνει κάτι για να σωθεί από την οικονομική καταστροφή, πέφτει θύμα απάτης κι απειλείται με φυλάκιση.

Και τότε θα βρεθεί αντιμέτωπος με κάποιες πραγματικότητες της ζωής, την καχυποψία των πολλών και τη συμπαράσταση των λίγων, την αδιαφορία κι απάθεια του καλύτερου φίλου του, τη δυσκολία τού οικονομικά αδύναμου να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Βάλσαμο στην περιπέτειά του, η αγάπη της Μίνας, που θα παλέψει με νύχια και με δόντια να τον βοηθήσει.

Κι όταν, αργότερα, από κατηγορούμενος θα γίνει κατήγορος, και θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα της εκδίκησης ή της συγγνώμης, και πάλι η Μίνα θα βρεθεί στο πλευρό του.

Ουρανός στο αίμα,

της Ελένης Σταθοπούλου

Οι ζωές δυο γυναικών, γιαγιάς και εγγονής, που ζουν η καθεμιά στη σκιά ενός κρυφού έρωτα

Η γιαγιά Μαρκέλλα θα βρει στην εγγονή Μαρκέλλα την κόρη που της στέρησαν κι η εγγονή Μαρκέλλα θα βρει στην γιαγιά Μαρκέλλα την μάνα που έχασε πριν καλά-καλά την γνωρίσει. Μοιράζονται και κάτι ακόμη πιο βαθύ: την σκιά του χαμένου έρωτα. Η μία, η γιαγιά, τον έχασε στα χρόνια του πολέμου, η άλλη, η εγγονή, τον έπνιξε μέσα στον λαβύρινθο από τα συναισθήματα και τις ιδεολογικές παρεξηγήσεις που σημάδεψαν την ζωή της.

Με φόντο την φτώχεια της Κατοχής, τα πέτρινα χρόνια μετά την απελευθέρωση, τα φοιτητικά στέκια και την μεγαλοαστική Αθήνα των χρόνων της ευμάρειας οι ζωές των δύο γυναικών χαράζουν την πορεία τους σε μια Ελλάδα που βαδίζει προς το τέλος του εικοστού αιώνα.

Πορτραίτα γνώριμα και οικεία σ’ έναν κόσμο που είναι ο δικός μας κόσμος

Οι Συγγραφείς

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα. Παντρεύτηκε τον θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Σεβαστίκογλου, που πέθανε το 1991. Απέκτησαν δύο παιδιά. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας, στο τμήμα σεναριογραφίας. Από το 1954 έως το 1964 ήταν πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Το 1964 επιστρέφει οικογενειακώς στην Ελλάδα, για να ξαναφύγουν πάλι όλοι μαζί με τον ερχομό της Χούντας το 1967, για το Παρίσι, απ’ όπου επιστρέφουν μετά τη δικτατορία. Από πολύ μικρή ασχολήθηκε με το γράψιμο. Στις πρώτες ακόμη τάξεις του Γυμνασίου άρχισε να γράφει κείμενα για το κουκλοθέατρο. Ένας από τους χαρακτήρες που δημιούργησε, ο Κλούβιος, έγινε κατοπινά ο ήρωας του γνωστού κουκλοθέατρου «Μπαρμπα-Μυτούσης», εμπνεύστρια του οποίου ήταν η Ελένη Θεοχάρη-Περάκη. Πρώτο της μυθιστόρημα είναι Το καπλάνι της βιτρίνας (1963), που το έχει εμπνευστεί από τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο και είναι σχεδόν αυτοβιογραφικό. Ακολουθεί μια σειρά μυθιστορημάτων για παιδιά, και το 1987 κυκλοφορεί το πρώτο της βιβλίο για μεγάλους Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. Έχει τιμηθεί με πλήθος βραβείων, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό, ενώ τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Το 2010 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της.

Ο Βασίλης Βασιλικός γεννήθηκε στη Θάσο το 1934. Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο και Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στη γραφή Μπράιγ. Είναι παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχει μία κόρη. Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορούν η Τριλογία Το φύλλο, Το πηγάδι, Τ’ αγγέλιασμα (οριστική έκδοση, σε φιλολογική επιμέλεια Αριστοτέλη Σαϊνη και με εισαγωγή του Άρη Μαραγκόπουλου) και το Foco d’ amor.

Ο Όμηρος Αβραμίδης γεννήθηκε στην Κύπρο, σπούδασε ελληνική και γαλλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Aθηνών και εφαρμοσμένη γλωσσολογία στη Σορβόνη κι εργάστηκε ως καθηγητής στην κυπριακή Μέση Εκπαίδευση. Tο 1975 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως μεταφραστής κι επιμελητής βιβλίων, ως διευθυντής σύνταξης σε εκδοτικές εταιρείες και ως αντιπρόσωπος ξένων εκδοτικών οίκων στην Ελλάδα. Ως συγγραφέας πρωτοεμφανίστηκε το 1997 με το μυθιστόρημα H κίτρινη σημαία. Ακολούθησαν: O δρόμος του φεγγαριού (1999), Με τα μάτια της ψυχής (2000), Ακριβή κληρονομιά (2001), Άκου το τραγούδι της βροχής (2002), Γιατί, Αλλάχ; (2004), Σαν ανοιξιάτικη μπόρα (2005), Οι δρόμοι της καρδιάς (2007), Το τρίτο πρόσωπο (2008), Ο δρόμος του φεγγαριού (2010) και η συλλογή διηγημάτων Η αγάπη είναι το μυστικό (2004). Από το 2002 ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή. Όλα τα βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα».

Η Ελένη Ανθοπούλου σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ μαζί τους. Ζει στη Θεσσαλονίκη με τον άντρα της και τα 6 παιδιά τους. Απ’ τις εκδόσεις «Αγκυρα» κυκλοφορεί το μυθιστόρημά της για εφήβους Με κόκκινη κλωστή.