Οι «Θανάσιμες Θεραπείες» είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία στα ελληνικά πράματα που επιχειρούν να διεισδύσουν πίσω από το πέπλο μυστικοπάθειας και επιστημονισμού των πολιτικών της δημόσιας υγείας και να τις αναλύσουν διεξοδικά. Με βασικές σπουδές στην Ιατρική Αθηνών, ο συγγραφέας αντλεί δεδομένα από ελάχιστα διαδεδομένες πτυχές της ειδησεογραφίας (η πλειονότητα των πλούσιων αν και συχνά δύσχρηστων παραπομπών που υποστηρίζουν το βιβλίο προέρχονται κυρίως από τους New York Times, την Washington Post, την Guardian, το BBC και το Associated Press ενώ ειδικότερες πληροφορίες προέρχονται από τα Nature, Science, New England Journal of Medicine, New Scientist και Cochrane Collaboration) και καταλήγει στο δυσάρεστο συμπέρασμα ότι οι πολιτικές δημόσιας υγείας συχνά ομοιάζουν με τις καταστροφικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί στον κόσμο της οικονομίας.

Ads

Ακριβώς όπως στο χώρο της οικονομίας οι επικυρίαρχοι χρησιμοποιούν σύνθετα και δυσνόητα οικονομικά εργαλεία και αυθαίρετα μοντέλα για να ασκήσουν πρωτοφανή έλεγχο σε αυτή και να την κατευθύνουν όπου και όπως αυτοί θέλουν, έτσι και στο χώρο της δημόσιας υγείας σύνθετα και δυσνόητα εργαλεία και αυθαίρετα μοντέλα χρησιμοποιούνται για να επιβληθούν πολιτικές με κύριο γνώμονα τα συμφέροντα πρωτίστως της οικονομικής και δευτερεύοντος και της επιστημονικής ολιγαρχίας.

Παγκόσμιοι οργανισμοί όπως ο WHO (ΠΟΥ) δείχνουν σαφή σημάδια εκφυλισμού και έχουν αρχίσει όλο και περισσότερο να μοιάζουν στις πολιτικές και τις μεθόδους τους στο IMF (ΔΝΤ) και UN (ΟΗΕ) και να λειτουργούν ως νομιμοποιημένες βιτρίνες των μεγάλων συμφερόντων, προδίδοντας οικτρά τις ιδρυτικές τους διακηρύξεις, τις αρχές και τους σκοπούς τους.

Ads

Έχοντας χάσει την πειθώ και το κύρος τους, οι οργανισμοί αυτοί καταφεύγουν στην καταστροφική μέθοδο που γνωρίσαμε πολύ καλά τις τελευταίες δεκαετίες: Στο δόγμα του Σοκ. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ακόμη και η προληπτική ιατρική έχει μετατραπεί σε μια ιατρική προληπτικών χτυπημάτων απέναντι σε απειλές που η ίδια κατασκευάζει.

Με την απομάκρυνση από τις ουμανιστικές ιδέες και την επιβολή επιβιωτικών και ατομοκεντρικών μοντέλων, η ιατρική, ως σχέση μεταξύ ανθρώπων αλλά και ως σχέση ισχύος (μην ξεχνάμε ότι σε αυτή τη σχέση το ένα μέλος είναι ο α-σθενής) θα εκφυλιζόταν και αυτή, παράγοντας πολύ πικρούς καρπούς.

Από το μικροσκόπιο της ανάλυσης του βιβλίου δε διαφεύγει η σκοτεινή ιστορία των ιατρικών πειραματισμών πάνω σε ανύποπτα ανθρώπινα πλάσματα, κάποιες φορές και σε ολόκληρους πληθυσμούς, πρακτική που έχει στιγματίσει τον πολιτισμό στον οποίο ανήκουμε και έχει προκαλέσει ανείπωτο πόνο και θάνατο σε εκατομμύρια συνανθρώπων μας.

Δε διαφεύγει ούτε η επιχείρηση μεταλλαγμένα που με τις πλάτες των κυβερνήσεων κυρίως των ΗΠΑ επιχειρεί να παύσει την παραδοσιακή γεωργία και να θέσει την γεωργία υπό τον απόλυτο έλεγχο ολιγοπωλίων.

Το σοκ στην παγκόσμια οικονομία λέγεται κρίση. Στη δημόσια υγεία λέγεται πανδημία. Στη γεωργία λέγεται σιτιστικό πρόβλημα. Και παρότι η ισχύ αυτών των σοκ οφείλεται στο ότι αυτά αναφέρονται σε πραγματικούς πιθανούς κινδύνους, στην παρούσα φάση οι κίνδυνοι αυτοί υπακούουν στους κανόνες εικονικών πραγματικοτήτων που επιδιώκουν να επιβάλλουν ολιγαρχικές πολιτικές ερεθίζοντας μαζικώς τα αντανακλαστικά του φόβου και την επακόλουθη παράλυση της λογικής.
Σε ένα ρευστό και αβέβαιο πλέον σύμπαν, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός διατηρεί τα ινία μοναχά στη δημόσια υγεία μέσω της οποίας αναντίρρητα επιβάλλει τις πολιτικές του σε όλη την υφήλιο.

Ο Αργυρίου, σε αυτήν του την ενδελεχή του σπουδή, εκθέτει τις πολιτικές του ιατρικού ιμπεριαλισμού και βρίσκει σε κάθε περίπτωση την αχίλλειο πτέρνα του. Για αυτό το λόγο, οι «Θανάσιμες Θεραπείες» παρά τις όποιες αδυναμίες τους ανάμεσα στις οποίες είναι μάλλον και ο υπερβάλλοντας ζήλος, είναι μια καλή στιγμή της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας και της κριτικής σκέψης.

Ακόμη και αυτοί που θα διαφωνήσουν με τα συμπεράσματα του Αργυρίου για τον εκφυλισμό, την ποδηγέτηση και την σκόπιμη παραποίηση των δεδομένων της ιατρικής επιστήμης, θα βρουν δύσκολο το να αμφισβητήσουν τον όγκο των δεδομένων που παρατίθενται σε σχέση με αυτά.

Όπως δηλώνει και ο ίδιος ο συγγραφέας : «Η επιστήμη δεν είναι βιομηχανικό προϊόν. Αν και σχετίζεται με τη βιομηχανία, δεν μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο. Η επιστήμη δεν είναι οικονομικό προϊόν. Αν και σχετίζεται με την οικονομία, δεν μπορεί να θεωρείται ως τέτοιο. Η επιστήμη έχει τους αυτοπροσδιορισμούς της και αυτοί πάντα αλλάζουν, δεδομένου ότι η επιστήμη είναι μια σχέση με το επιστητό και με αυτό που μπορεί να καταστεί επιστητό. Μια πολύ αυστηρή αλλά εντούτοις πολύ ανοιχτή σχέση με το όλο και το μερικό. Όταν ένα μοντέλο παράγει επιστήμη και επιστήμονες ωσάν να ήταν βιομηχανικά προϊόντα, η ανοιχτή αυτή σχέση διαταράσσεται και οι επιπτώσεις αυτής της διατάραξης είναι και πλατιές και βαθιές. Είναι αφελής αυτούς που θεωρεί ότι σε ένα ανθρωποσύμπαν που ορίζεται από προκάτ μοντέλα και κυβερνιέται από την οικονομοκρατία η επιστήμη θα παραμένει σε πείσμα των καιρών αλώβητη και ανεξάρτητη. Αυτή η αντίληψη πραγμάτων είναι εξόχως αντιεπιστημονική καθώς έρχεται σε σύγκρουση με τα δεδομένα που έχουμε.»

Οι «Θανάσιμες Θεραπείες» δεν είναι ένα μόνο ένα βιβλίο που έλειπε από την ελληνική βιβλιοπαραγωγή. Είναι παράλληλα και μια μικρή εκστρατεία για την επανάκτηση του αυτονόητου και μια έκκληση για καθαρότερη και ανεξάρτητη επιστήμη.

«Αγαπητέ Πέτρο

Μόλις τελείωσα το χειρόγραφό σας και οφείλω να ομολογήσω ότι είμαι πολύ εντυπωσιασμένος με την ουσία αυτών που λέτε και επίσης με τον τρόπο που γράφετε. Παρουσιάζετε μια πολύ στοχαστική και πράγματι πολύ βαθιά ανάλυση των παρουσών συνθηκών, αυτής της περιόδου της ιστορίας, της «αίρεσης των πολυεθνικών» και ειδικά των φαρμακευτικών εταιριών. Η έρευνα σας στη γρίπη των πουλερικών είναι συγκλονιστική.

Σας ευχαριστώ που μου επιτρέψατε να το διαβάσω. Χωρίς καμία αμφιβολία θαυμάζω το ζωηρό και καθηλωτικό τρόπο γραφής σας.»

Howard Zinn, 21 Ιουνίου 2009

Εκδόσεις Etra