Εν μέσω της εφαρμογής της έκτακτης εισφοράς στα ακίνητα και της σχετικής συζήτησης για τις εξαιρέσεις της εκκλησίας, 5 προσωπικότητες σχολιάζουν στο tvxs.gr και την Κρυσταλία Πατούλη τη στάση της πολιτείας απέναντι στον κλήρο.

Ads

 

image

Περικλής Κοροβέσης, συγγραφέαςδημοσιογράφος

Ads

Η εκκλησία είναι πνευματικό ίδρυμα που σκοπός του είναι η σωτηρία της ανθρώπινης ψυχής. Στο σημείο όμως, που γίνεται «κτηματομεσίτης» αποκτά τις ίδιες υποχρεώσεις όπως όλοι οι πολίτες. Τα κτίρια δεν είναι αγιασμός ή πνευματική δύναμη, είναι κι αυτά με πέτρες φτιαγμένα, όπως όλα τα υπόλοιπα. Άρα στο σημείο που η εκκλησία έχει περιουσία, είναι ίδια με όλους τους άλλους. Σε αντίθετη περίπτωση, έχουμε ένα άλλο είδος ειδωλολατρίας που ανακηρύσσει αυθαίρετα ότι τα κτίρια είναι… άγια. Αλλά δεν είναι. Κι αυτά γκρεμίζονται και αυτά καίγονται όπως και οι πιστοί.

image

Γιάννης Μακριδάκης, συγγραφέας

Καμιά διαφορά από ότι συνέβαινε έως και 500 χρόνια πριν. Ούτε οι Τούρκοι τολμούσαν να φορολογήσουν την εκκλησία και γι’ αυτό γέμισε η Ελλάδα ξωκλήσια. Ο καθένας έχτιζε ένα μες στο χωράφι του και έγραφε όλη του τη γη πάνω στο εκκλησάκι. Σαν πεθαίνανε οι πρώτοι ιδιοκτήτες όλη την περιουσία την έπαιρνε βέβαια η εκκλησία αφού την είχαν γραμμένη σ’ αυτήν και έτσι οι απόγονοι βρήκαν άλλο κόλπο για να μπορούν να νέμονται κι αυτοί τα χωράφια των προγόνων τους. Εβαζαν το πρώτο τους παιδί ως καλόγερο ή καλογριά στο κοντινό μοναστήρι και είχαν πρόσβαση στα κτήματά του, πρώην κτήματα της οικογένειάς τους.

Οι μοναχοί και οι μοναχές βέβαια που προέκυψαν από αυτή τη μέθοδο, μόνο άνθρωποι του Θεού και της προσευχής δεν ήταν αφού μπήκαν στο κελί αναγκαστικά και από μικρά παιδιά ακόμη. Ετσι προέκυψαν τα εξής: Πρώτον η εκκλησία βρέθηκε με τεράστια κτηματική περιουσία και δεύτερον εμφανίστηκαν στη λαϊκή μας παράδοση οι εξής παροιμίες: «Καλογριά στο μοναστήρι το μουνί της εργαστήρι» και «φοβού τα πισινά του μουλαριού και τα μπροστινά του καλογέρου».

image

Χρόνης Μίσσιος, συγγραφέας

Κατά αρχήν μακάρι να εξαιρούνταν όλη η Ελλάδα από τις έκτακτες εισφορές για τα ακίνητα και το ξεπούλημα. Όσο για την εκκλησία εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί πληρώνουμε τους παπάδες. Ποιος τους διόρισε αντιπρόσωπους του Θεού; Δεν καταλαβαίνω… Γιατί να τον πληρώνω εγώ τον παππά;

Ο παππάς θα βγάλει τα έξοδά του από τους πιστούς, από τη λειτουργία που κάνει και τα ρέστα. Είναι εντελώς τρελό… Η εκκλησία κατά την άποψή μου δεν πρέπει καν να έχει περιουσία! Ο θρησκευόμενος είναι ασκητής. Και οι καλόγεροι και οι παπάδες ζούσαν από την ελεημοσύνη των πιστών. Τώρα μου γίνανε με χρυσά άμφια και κορώνες χρυσές, έχουν και βατοπέδια έχουν και περιουσίες, και εταιρείες… Ε, αυτό πια στον 21ο αιώνα είναι τουλάχιστον ρεζίλι.

image

Πέτρος Τατσόπουλος, συγγραφέας

Eίναι φανερό ότι το νέο “έκτακτο” εισπρακτικό μέτρο -“τίποτε πιο τακτικό του εκτάκτου”, θα λέμε εφεξής- πάρθηκε υπό καθεστώς πανικού και, από πρακτικής πλευράς, θυμίζει γιουρούσι του λήσταρχου Γιαγκούλα στη μεσοπολεμική Θεσσαλία: την πέφτουμε νύχτα στο χωριό, αρπάζουμε ό,τι ζωντανά βρούμε, καίμε και κανένα καλύβι προς παραδειγματισμό, αλλά -προς Θεού- δεν ενοχλούμε ούτε τους προύχοντες ούτε τη χωροφυλακή. Ο,τι προλάβουμε να μαζέψουμε από τα “κορόιδα”. Η κυβέρνηση θέλει να κλείσει παλιές τρύπες, δεν θέλει ν’ ανοίξει νέα μέτωπα -εξ ου και φροντίζει να μην τσιγκλήσει τους μεγαλοφοροφυγάδες (εκτός και αν είναι ήδη νεκροί, πτωχευμένοι ή… το ίδιο το κράτος) ή το υπέρτατο νεοελληνικό ταμπού, την ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας. Θεωρεί ότι αρκετά τραβάει με τις αλογόμυγες -τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τον Πειραιώς, τον Καλαβρύτων κ.ο.κ.-, δεν χρειάζεται ν’ αρχίσουν να χτυπούν στα καλά καθούμενα και οι καμπάνες.

Εικάζω ότι είναι μέρος της άτυπης συμφωνίας Ιερώνυμου-Βενιζέλου (ο σημερινός Τσάρος της οικονομίας είχε πάντοτε αγαστές σχέσεις με τον Μέγκα-Κλήρο, από τον καιρό του Χριστόδουλου ακόμη). Η κυβέρνηση θεωρεί επίσης ότι το λεμόνι των μικρομεσαίων διατηρεί ακόμη περιθώριο για στύψιμο. Θα δικαιωθεί από το ύψος των λύτρων… συγνώμη… των εσόδων; Πολύ αμφιβάλλουμε, αλλά -όπως θα έλεγε και ο μειλίχιος Αρχιεπίσκοπος στον μελίρρυτο υπουργό Οικονομίας- “Κοντός ψαλμός αλληλούια”.

image

Πατήρ Φιλόθεος Φάρος, ψυχοθεραπευτής

Φυσικά και δεν νομίζω ότι πρέπει να εξαιρεθεί. Αντιθέτως μάλιστα, πιστεύω ότι η εκκλησία, με δική της πρωτοβουλία, θα έπρεπε να ζητάει να πληρώσει και περισσότερα! Ακόμη κι αν το κράτος την εξαιρέσει από το να πληρώσει εκείνη να μην δεχτεί! Γιατί να εξαιρεθεί η εκκλησία; Δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή, να κάνουνε «ρουσφέτι» στην εκκλησία; Ίσα – ίσα, όπως είπα, η εκκλησία θα έπρεπε να δώσει το καλό παράδειγμα, προσφέροντας περισσότερα από οποιονδήποτε άλλον για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης που περνάει η χώρα και να το κάνει με δική της πρωτοβουλία, χωρίς καν να της το ζητήσουν.

Ποιος θα το δώσει το καλό παράδειγμα σε αυτή τη χώρα, αν όχι η εκκλησία; Δεν ξέρω ποιος μπορεί να το δώσει… Για μένα, υπάρχει αυτή η ανάγκη, να βρεθούν άνθρωποι που θα δείξουν ένα παράδειγμα διαφορετικό από εκείνο που κυριαρχεί. Ένα παράδειγμα προσφοράς! Το πνεύμα που επικρατεί είναι ποιος θα αρπάξει πιο πολλά από το κράτος, το οποίο κοιτάνε όλοι πως θα το ληστέψουνε. Είναι ανάγκη, λοιπόν, να υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι θα δώσουν το αντίθετο παράδειγμα και όχι μόνο να μην έχουν την πρόθεση να το ληστέψουν, αλλά να δείξουν τη διάθεσή τους να το στηρίξουν! Αυτό αν δεν το περιμένει κανείς από την εκκλησία, δεν ξέρω από ποιον –πια!- μπορεί να το περιμένει!