Ήταν 22 Ιουνίου 1986, ακριβώς 25 χρόνια πριν, όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα σκόραρε κόντρα στην Αγγλία το ωραιότερο γκολ στην ιστορία του Μουντιάλ λίγα μόλις λεπτά μετά το “χέρι του Θεού”… Το Sport24.gr θυμάται & θυμίζει (pics+vds)!

Ads

Εάν ένας “ποδοσφαιρικός” φίλαθλος έχει μόλις πέντε λεπτά στη διάθεσή του για να εξηγήσει για ποιό λόγο το συγκεκριμένο άθλημα είναι ο “βασιλιάς των σπορ” τότε αρκεί να φέρει στη μνήμη του ένα και μόνο ματς: τον προημιτελικό Μουντιάλ του 1986 μεταξύ της Αργεντινής και της Αγγλίας, όπου χρειάστηκαν τα ίδια ακριβώς λεπτά για να γραφτεί ιστορία.
 
Στο 51ο λεπτό του αγώνα, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα έκανε ίσως τη μεγαλύτερη “απάτη” στην 80χρονη ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου χρησιμοποιώντας το αριστερό χέρι του για να νικήσει τον Πίτερ Σίλτον και να ανοίξει το σκορ για τους Αργεντινούς, ενώ στο 55ο έκανε πάνω από 110.000 φιλάθλους στο στάδιο “Estadio Azteca” της πόλης του Μεξικού να μείνουν με το στόμα ανοιχτό και να αναρωτιούνται αν αυτό που είχαν δει ήταν πραγματικότητα ή απλά ονειρευόντουσαν!

Βλέπετε, μετά το “Χέρι του Θεού” ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έχει αναδείξει ποτέ το αργεντίνικο ποδόσφαιρο έκανε το ασύλληπτο, το αδιανόητο, το απρόβλεπτο, το απόλυτο.
 
Πήρε τη μπάλα πίσω από το χώρο του κέντρου και αφού… ξάπλωσε τη μισή Εθνική Αγγλίας και τον Πίτερ Σίλτον μέσα σε απόσταση 60 μέτρων, έστειλε την “ασπρόμαυρη Θεά” στα δίχτυα και δεκάδες εκατομμύρια Αργεντινούς στα ουράνια, παίρνοντας εκδίκηση για την ήττα στον πόλεμο των Φόκλαντς!
 
Πώς όμως φτάσαμε από την μάχη Άγγλων-Αργεντινών για την επικράτηση στα νησιά Φόκλαντς τον Ιούνιο του 1982 στο ωραιότερο γκολ του 20ου αιώνα από τον Ντιέγκο Μαραντόνα (όπως το επέλεξαν οι αναγνώστες της ιστοσελίδας της FIFA σε σχετική ψηφοφορία το 2002) τέσσερα χρόνια αργότερα;

Το Sport24.gr κάνει μία μικρή αναδρομή στο χρόνο και σας ταξιδεύει 25 χρόνια πριν, τότε που ο “Πίμπε Ντ’Όρο” έπαψε να θεωρείται κοινός θνητός από τους θαυμαστές του…
 
Βρισκόμαστε στις 22 Ιουνίου 1986, με την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα να αναμετράται με την Αγγλία του Γκάρι Λίνεκερ (ο πρώτος ολοκλήρωσε το τουρνουά παίρνοντας τη Χρυσή Μπάλα για τον MVP του Μουντιάλ και ο δεύτερος το Χρυσό Παπούτσι όντας ο πρώτος σκόρερ με 6 τέρματα), και όσο και να ήθελαν οι ψυχραιμότεροι να κάνουν λόγο για ένα κλασικό ποδοσφαιρικό ντέρμπι, για τους “εμπλεκόμενους” το παιχνίδι δεν ήταν τίποτα άλλο από “πόλεμος” για την τιμή των Φόκλαντς.

Και αυτό γιατί τέσσερα χρόνια νωρίτερα, το συγκεκριμένο σύμπλεγμα νησιών στον Νότιο Αταλαντικό Ωκεανό διεκδικήθηκε από τους Αργεντινούς (ισχυρίζονταν πως επρόκειτο για τα νησιά Μαλβίνας) και τους Άγγλους, με τα στρατεύματα των δύο χωρών να παίρνουν μέρος σε -ανεπίσημη- πολιτική σύρραξη και τους Άγγλους να βγαίνουν εν τέλει νικητές, αν μπορεί να γραφτεί πως υπήρξε “νικητής” σε μία σύρραξη με 907 νεκρούς (258 Βρετανοί και 649 Αργεντινοί).
 
Με αυτά το πολεμικό background, το Αργεντινή-Αγγλία στο “Estadio Azteca” της πόλης του Μεξικού ήταν εξ αρχής ένα παιχνίδι ιστορικό, και μετά το πρώτο ημίχρονο όπου έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα παρά την εδαφική υπεροχή των Λατίνων, στο δεύτερο μέρος φρόντισε να δικαιολογήσει απόλυτα τον χαρακτηρισμό που του είχε δοθεί…

Η αρχή έγινε στο 51ο λεπτό: ο Μαραντόνα εφόρμησε προς τη μεγάλη περιοχή των “λιονταριών” και βλέποντας όλη την άμυνα να προσαρμόζεται πάνω του έδωσε διαγώνια πάσα στον Βαλντάνο, με τη μπάλα τελικά να καταλήγει στον Χοτζ αλλά αυτόν αντί να την απομακρύνει να την πετάει ψηλά προς την μεγάλη περιοχή.
 
Έχοντας “διαβάσει” τη φάση, ο Μαραντόνα ακολούθησε σαν τρέιλερ την πορεία της μπάλας και την ώρα που ο Σίλτον βγήκε να “καθαρίσει” τη φάση με μπουνιά, εκείνος την έφτασε πρώτος με το… χέρι του (υστερούσε 20 πόντους έναντι του έμπέιρου Άγγλου γκολκίπερ…)!
 
Ο μαεστρικός τρόπος με τον οποίο χτύπησε τη μπάλα με το αριστερό χέρι του έφτασε όχι μόνο να την προωθήσει στα δίχτυα αλλά και να κατακυρωθεί το γκολ, με τον Τυνήσιο ρέφερι Αλί Μπιν Νασέρ να μην βλέπει την παράβαση.
 
Αυτό που είδε, ήταν τον Μαραντόνα να πανηγυρίζει εντελώς φυσιολογικά την επίτευξη του γκολ, δείγμα του ότι η ψυχή του Ντιεγκίτο φιλοξενούσε μέσα της τόσο τον ποδοσφαιρικό άγγελο όσο και τον ποδοσφαιρικό διάβολο…

“Περίμενα από τους συμπαίκτες μου να έρθουν να με αγκαλιάσουν και κανείς δεν ερχόταν… Τους είπα “ελάτε να με αγκαλιάσετε, ο διαιτητής δεν θα το μετρήσει”, τόνισε μετά το ματς ο Μαραντόνα, ωστόσο η φράση του που έμελε να γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στην Βίβλο του Ποδοσφαίρου ήταν εκείνη με την οποία αποκάλυψε πως πέτυχε το γκολ.
 
“Un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios”  (“Λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού”) ήταν η εξήγησή του, η οποία ακόμα και τώρα, 25 χρόνια μετά, “τρελαίνει” τους κατοίκους στο Νησί όταν την ακούν.

Φυσικά, αν το ματς είχε τελειώσει 1-0 οι Άγγλοι θα μιλούσαν ακόμα για μία από τις μεγαλύτερες αλλοιώσεις αποτελέσματος στην ιστορία του Μουντιάλ, όμως η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε λίγα λεπτά μετά το “Χέρι του Θεού” να σημειωθεί ένα γκολ που στο σενάριό του υπάρχει σίγουρα “άνωθεν παρέμβαση”.
 
Στο 55ο λεπτό για την ακρίβεια, ο Ντιέγκο Μαραντόνα έγινε κάτοχος της μπάλας δέκα μέτρα πίσω από τη σέντρα για να ακολουθήσει η σόλο κούρσα και το γκολ του αιώνα: μέσα σε 10” κάλυψε 60 μέτρα και αφού ντρίμπλαρε τους Μπίρντσλι, Ριντ, Μπούτσερ (δις) και Φένγουικ, απέφυγε και τον -37χρονο τότε- Πίτερ Σίλτον για να κάνει το 2-0 μέσα σε αποθέωση.

Υποσημείωση: στο ξεκίνημα της φάσης ο Μπουρουσάγκα ήταν δίπλα στον Μαραντόνα θέλοντας να τον “στηρίξει” στην προσπάθειά του να γίνει απειλητικός προς την εστία των “λιονταριών” όμως κάποια στιγμή έκανε στην άκρη, συνειδητοποιώντας ότι ο ηγέτης της “αλμπισελέστε” δεν ήταν ούτε κουρασμένος, ούτε είχε ανάγκη από βοήθεια.
 
“Θέλω να κλάψω”, δήλωσε κατά την μετάδοση του αγώνα ο Αργεντινός σπίκερ, Βίκτορ Ούγκο Μοράλες, ενώ λίγο μετά το τελευταίο σφύριγμα ο Μαραντόνα απέσπασε τα εύσημα από τους Μισέλ Πλατινί και Μάριο Ζαγκάλο.

“Εγώ δεν θα τα είχα καταφέρει ποτέ, η φάση αυτή θα είχε καταλήξει με εμένα να σπάω τα πόδια μου”, δήλωσε ο τότε σταρ της Εθνικής Γαλλίας με τον άλλοτε ομοσπονδιακό τεχνικό της Βραζιλίας να απορεί πως ένας τόσο κοντός παίκτης είχε κάνει κάτι το τόσο εξαιρετικό.
 
Τί είπε όμως 25 χρόνια πριν ο ίδιος ο Μαραντόνα για το γκολ σήμα-κατατεθέν στην ιστορία των Μουντιάλ; “Πήγα να τη δώσω στον Βαλντάνο αλλά ήμουν περικυκλωμένος και δεν είχα χώρο. Έτσι έπρεπε να συνεχίσω και να τελειώσω μόνος τη φάση. Δεν πιστεύω ότι θα μπορούσα να τα έχω καταφέρει απέναντι σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα επειδή όλοι κοιτούσαν να σε ρίξουν κάτω.

Αντίθετα η Αγγλία είναι πιθανότατα η πιο καθαρή ομάδα στον κόσμο”, δήλωσε ιπποτικά για τους Άγγλους, χωρίς πάντως να ξεχάσει να αφιερώσει τη νίκη στους Αργεντινούς που έχασαν τη ζωή τους το 1982 στη μάχη των Φόκλαντς (ή Μαλβίνας κατά τους Αργεντινούς).
 
“Αν και είπαμε πριν το ματς ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει καμία σχέση με εκείνον τον πόλεμο, ξέραμε ότι είχαν σκοτώσει εκεί πολλά από τα παιδιά μας, τους σκότωσαν σαν μικρά πουλιά. Και αυτό που έγινε ήταν εκδίκηση”.
 
Για το αριστουργηματικό του γκολ κόντρα στους Άγγλους, ο Μαραντόνα είχε την τιμή να δει την ανέγερση αγάλματος από τους Μεξικανούς έξω από το “Estadio Azteca” (εξέφρασαν έτσι τον θαυμασμό τους προς το πρόσωπό του), ενώ οι Άγγλοι -παρά την πίκρα τους για το πρώτο γκολ με το χέρι αλλά και την κόντρα με τους Αργεντινούς- το ψήφισαν 6ο στη λίστα με τα 100 κορυφαίες αθλητικές στιγμές, σε σχετικό γκάλοπ που έγινε το 2002.

Πώς όμως έζησε εκείνη τη μαγική και εξωπραγματική κούρσα ο Σαλβατόρε Καρμάντο, πρώην μασέρ της Νάπολι και της πρωταθλήτριας κόσμου Αργεντινής του 1986; Η μαρτυρία σε ιταλικό ραδιοφωνικό σταθμό με αφορμή την επέτειο των 25 ετών από το γκολ του Μαραντόνα είναι συγκλονιστική…
 
“Ήμουν ακριβώς εκεί, στις 22 Ιουνίου, πίσω από τις διαφημιστικές πινακίδες του “Azteca”. Το γκολ του Ντιέγκο κόντρα στην Αγγλία είναι κάτι που θα το θυμάται σε όλη τη ζωή του, που θα το θυμόμαστε και μετά από 100 χρόνια.
 
Θυμάμαι πολύ καλά τι συνέβη εκείνο το πρωί. Στις 8 το πρωί σηκωθήκαμε για να πάρουμε πρωινό και ο Μαραντόνα μου είπε ότι θα πετύχαινε με αντίπαλο την Αγγλία ένα από τα μεγαλύτερα γκολ της ζωής του.
 
Μα δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ ότι είχε στο μυαλό του να ξεχαρβαλώσει όλη την Εθνική Αγγλίας. Ο Ντιέγκο όταν έλεγε ένα πράγμα το έκανε πράξη, το ίδιο έκανε αργότερα κόντρα στη Γιουβέντους.
 
Το πρωί μου είχε πει ότι θα σκόραρε με απευθείας φάουλ και το έκανε, πετυχαίνοντας ένα θαυμάσιο γκολ. Όταν σκόραρε με την Αγγλία έκανε κούρσα προς το μέρος μου για να με αγκαλιάσει.
 
Στην τηλεόραση μπορεί να το δει κανείς, ήμουν αριστερά της εστίας του Σίλτον. Όταν πήρε τη μπάλα, κατάλαβα ότι είχε στο μυαλό να του κάνει κάτι εκπληκτικό, αλλά δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μου ότι θα περάσει όλη την αντίπαλη ομάδα.

Η Αργεντινή ήταν μία μεγάλη ομάδα αλλά ο Μαραντόνα έκανε τη διαφορά. Το να μιλάω για τον Ντιέγκο είναι σαν να μιλάω για τον Θεό του ποδοσφαίρου”.
 
Για τη δημοσιογράφο της εφημερίδας “Repubblica”, Εμανουέλα Αουντίσιο, το γκολ του Μαραντόνα ήταν κατά μία έννοια η ετεροχρονισμένη απάντηση ενός ολόκληρου λαού απέναντι στην Αγγλία της “σιδηράς κυρίας” Μάργκαρετ Θάτσερ.

“Το γκολ του Μαραντόνα ήταν έργο τέχνης, ήταν ένα τέρμα που είχε και πολιτικές προεκτάσεις. Έτσι ο Μαραντόνα ισοφάρισε τον πόλεμο των Φόκλαντ που είχαν ξανακατακτηθεί από τους Άγγλους.
 
Ο Ντιέγκο εκδικήθηκε για εκείνη την ήττα και αυτό το γκολ, σε μία Αργεντινή χαμένη μετά τη δικτατορία, ξαναέφερε λίγο την ενότητα στον νοτιοαμερικανικό λαό.

Ο Ντιέγκο σκόραρε δύο γκολ σημαντικά για το Μουντιάλ, δύο γκολ για να τονίσει ότι ακόμα και μία φτωχή χώρα μπορούσε να επιβληθεί απέναντι σε έναν πιο πλούσιο.
 
Είκοσι πέντε χρόνια μετά είναι ακόμα πάρα πολλά τα συναισθήματα που διεγείρει ένα αριστούργημα όπως εκείνο του Μαραντόνα”.

Επιμύθιο; Μετά από 1/4 αιώνα, αρκετοί έχουν στείλει τη μπάλα στα δίχτυα κάνοντας πρώτα ένα τρελό σλάλομ που παραπέμπει σε εκείνο του Ντιεγκίτο (ειδικά η γκολάρα του Λιονέλ Μέσι στο Μπαρτσελόνα-Χετάφε πριν μερικά χρόνια είναι σαν να έχει βγει σε καρμπόν), όμως η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το πρωτότυπο.
 
Γιατί όπως έχει πει ο ίδιος ο Μαραντόνα “ήταν σαν να νικήσαμε μία χώρα και όχι απλά μία ποδοσφαιρική ομάδα…”

Το φύλλο αγώνα

 
Αργεντινή: Πουμπίδο, Μπατίστα, Μπράουν, Μπουρουτσάγκα (75′ Τάπια), Κουτσιούφο, Μαραντόνα, Βαλντάνο, Ενρίκε, Τζούστι, Ολαρτικοιτσέα, Ρουτζέρι
 
Αγγλία: Σίλτον, Στίβενς, Σάνσομ, Χοντλ, Μπούτσερ, Λίνεκερ, Φένγουικ, Ριντ (64′ Γουοντλ), Στίβεν (74′ Μπαρνς), Χοτζ, Μπίρντσλι
 
Γκολ: Μαραντόνα (51′, 55′) / Λίνεκερ (81′)
 
Κίτρινες κάρτες: Μπατίστα / Φένγουικ
 
Διαιτητής: Αλί Μπιν Νασέρ (Τυνησία)
 
Θεατές: 114.580
 

Το γκολ του Μαραντόνα με το “χέρι του Θεού”

Ο Μαραντόνα και το χέρι του Θεού by texniti

Ο Μαραντόνα συζητάει με τον Λίνεκερ για το “χέρι του Θεού”

Ο Μαραντόνα μιλάει με τον Λίνεκερ για το “χέρι… by texniti

Ο Μαραντόνα πετυχαίνει το “γκολ του αιώνα”

Το γκολ του αιώνα στο Αργεντινή-Αγγλία by texniti

Το γκολ-ποίημα του Μαραντόνα κόντρα στην Αγγλία by texniti

Μαραντόνα vs Μέσι

Μαραντόνα vs Μέσι by texniti