Η εμβληματική φιγούρα του Παναθηναϊκού Φραγκίσκος Αλβέρτης ξετυλίγει το κουβάρι των αναμνήσεών του και μοιράζεται αξέχαστες στιγμές με τους αναγνώστες του Sport24.gr.

Ads

Οι πέντε ευρωπαϊκοί τίτλοι, οι (δύο) οδυνηρές ήττες, ο «Γκαστόνε» Ζέλικο Ομπράντοβιτς και το μήνυμα που αποστέλλει στους Πράσινους εν όψει του Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης…

Τα φάιναλ-φορ του Φράγκι

Παρίσι 1996

«Οσα χρόνια και αν περάσουν, θα θυμάμαι εκείνα τα δύο δευτερόλεπτα, τρία, πέντε, δεν θυμάμαι πόσα ήταν. Από τη μια έχεις το κύπελλο στα χέρια σου και από την άλλη λες δεν είναι δυνατόν. Σταματάει ο χρόνος, ένα τέτοιο πράγμα. Εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα σου φαίνονται αιώνας. Ηταν και ο τρόπος, που εξελίχθηκε ο τελικός, ήταν και η πρώτη φορά, ήμασταν και πιο μικροί και τα βλέπαμε εντελώς διαφορετικά.

Για μας το Φάιναλ Φορ του 1996 ήταν κάτι σαν λύτρωση. Το κυριότερο, όμως, ήταν ότι αποτέλεσε την απαρχή για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα. Το 1996 δεν ήταν μια φωτοβολίδα. Ο Παναθηναϊκός κατέκτησε άλλα τέσσερα ευρωπαϊκά τρόπαια, έχει φτάσει στα πέντε και μπορεί να τα αυξήσει. Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό;»…

Θεσσαλονίκη 2000

«Η στιγμή που έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ είναι όταν έχουμε ήδη πάρει το ευρωπαϊκό και βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Βλέπουμε μπροστά μας δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες Ισραηλινούς και ενώ η ομάδα τους η Μακάμπι έχει χάσει στον τελικό και είναι όλοι στενοχωρημένοι, αρχίζουν ξαφνικά μια άνευ προηγουμένου αποθέωση στον Κάτας.

Αφού, θυμάμαι, τον είχαν σηκώσει στα χέρια και τον πετούσαν στον αέρα, ένα τέτοιο πράγμα. Ηταν πολύ σημαντική χρονιά για μας. Η πρώτη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που συνοδεύτηκε από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού και του ελληνικού πρωταθλήματος και η πρώτη δική μου ως αρχηγού της ομάδας. Ολα αυτά αποτελούν πανίσχυρες αναμνήσεις, που θα τις διηγείσαι για χρόνια».

Μπολόνια 2002

«Οπως είχα πει και τότε, ήταν μαγκιά αυτό που κάναμε στην Μπολόνια. Δεν σας κρύβω ότι είχαμε προσβληθεί από κάποια δημοσιεύματα του τύπου… ‘έλα μωρέ, κατά τύχη προκρίθηκαν’ ή ‘τι θέλουν τώρα; Αφού στην Ιταλία θα φάνε τα μούτρα τους’. Αυτά τα πράγματα καμιά φορά λειτουργούν θετικά, ξυπνούν τον εγωισμό σου και βγάζεις τον καλύτερό σου εαυτό στο γήπεδο. Δεν μας υπολόγιζε κανένας και εννοώ εδώ, στην Ελλάδα, γιατί στην Ιταλία ήταν περισσότερο υποψιασμένοι.

Το θέμα είναι ότι ήταν περίεργες εκείνες οι μέρες για μας τους Ελληνες. Ηταν Μεγάλη Παρασκευή ο ημιτελικός και Κυριακή του Πάσχα ο τελικός. Δεν είχαμε κανένα άγχος, πήγαμε και στην εκκλησία θυμάμαι, κάναμε και τις βόλτες μας, γενικά στην αποστολή υπήρχε εξαιρετικό κλίμα και ήμασταν όλοι έτοιμοι για δύο μάχες. Στον τελικό κάναμε μεγάλη ανατροπή και ήμασταν θριαμβευτές. Ολοι βοήθησαν. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον παίκτη από το σύνολο. Ο Λάζος (Παπαδόπουλος) ήταν, πάντως, από τους μεγάλους πρωταγωνιστές».

Αθήνα 2007

«Είναι εντελώς διαφορετικό γιατί παίζαμε στο γήπεδο, όπου τόσα χρόνια κάναμε προπόνηση. Τεράστιο γήπεδο, πάρα πολύς κόσμος στο ΟΑΚΑ, συναρπαστικός τελικός με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η αίσθηση ότι έπρεπε να πάρουμε το τρόπαιο, όπως και τα καταφέραμε. Και στη Θεσσαλονίκη το 2000 παίξαμε ουσιαστικά στην έδρα μας, μόνο που το 2007 η διαφορά ήταν ως προς την αίσθηση του χώρου.

Αλλιώς να είσαι… σπίτι σου, σπίτι σου και αλλιώς στη γειτονιά σου, ας το πούμε έτσι. Και στη Θεσσαλονίκη, πάντως, ήταν φοβερά. Πολλοί φίλοι με ρωτούν αν είχαμε άγχος επειδή παίζαμε στη χώρα μας, αλλά τους απαντώ ότι το άγχος έφυγε μετά τα πρώτα Φάιναλ Φορ. Ειδικά, μετά τον ερχομό του Ζέλικο, μπήκαμε πια… στο καλούπι, της αποβολής του άγχους. Είναι πολύ ωραίο, πάντως, να πανηγυρίζεις μέσα στο σπίτι σου. Εχει τη δική του γλύκα».

Βερολίνο 2009

«Η στιγμή της απονομής στο Βερολίνο ήταν, όπως έχω ξαναπεί, πολύ ξεχωριστή για μένα, σε προσωπικό επίπεδο. Ηταν η τελευταία χρονιά μου και δεν είχα αγωνιστεί σχεδόν καθόλου, ωστόσο είχα προσαρμοστεί στον καινούργιο ρόλο μου. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο, αλλά από την άλλη εξακολουθείς να αποτελείς μέλος της ομάδας και από τη στιγμή που είσαι μέλος της ομάδας, σε όποιο πόστο και αν βρίσκεσαι, οφείλεις να είσαι θετικός, να βγάζεις θετικά συναισθήματα και να βοηθάς με όποιο τρόπο μπορείς.

Θυμάμαι το σουτ του Σισκάουσκας στην τελευταία φάση του τελικού. Οσο πιο μακριά από το παρκέ είσαι, τόσο πιο δύσκολο είναι, τόσο περισσότερο άγχος υπάρχει και αγωνία. Οταν παίζεις, είναι πολύ διαφορετικά, η αντιμετώπιση είναι διαφορετική. Θέλω να πω ότι άλλη αντίδραση θα είχα πριν από δέκα χρόνια και άλλη είχα στο Βερολίνο. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν ότι ο Παναθηναϊκός κατέκτησε τον πέμπτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία του. Ο σύλλογος είναι πάνω από όλους, πάνω από τα ονόματα».

Το σύνθημα του Αλβέρτη

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έδωσε, μέσω της κάμερας του Sport24.gr το σύνθημα για το… 6ο αστέρι.

Ο Φραγκίσκος Αλβέρτης στο Sport24.gr by sport24tv

Οι χαμένοι τίτλοι και ποιος «πόνεσε» περισσότερο;

«Ας μην γελιόμαστε. Οι ήττες που με πόνεσαν περισσότερο ήταν στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα. Οταν χάνεις από τον Ολυμπιακό δύο φορές στον ημιτελικό, ό,τι και να λέμε, είναι πολύ δύσκολο. Από την άλλη, είναι σημαντικό που ήμασταν εκεί. Και στο Τελ Αβίβ και στη Σαραγόσα και αργότερα, στο Παρίσι και στη Μόσχα, όπου χάσαμε τους τίτλους. Δεν υπάρχει ομάδα με 100% επιτυχία στα Φάιναλ Φορ, παγκοσμίως. Πώς θα γίνει; Ειδικά το ποσοστό του Παναθηναϊκού είναι πολύ καλό. Και εύχομαι να το μεγαλώσουμε…

Για το Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης

«Το μεγαλύτερο παιχνίδι είναι πάντα το πρώτο. Τελειώνει την Παρασκευή, τελειώνουν όλα, δεν έχει μετά. Αν καταφέρεις να φτάσεις στον τελικό, έχεις την ευκαιρία να διεκδικήσεις το 50% των πιθανοτήτων που σου αναλογούν. Η ομάδα που θα μπορέσει να είναι συγκεντρωμένη και σταθερή στους δύο αγώνες, θα έχει και τις περισσότερες πιθανότητες».

Για την παρουσία του ρέκορντμαν Ομπράντοβιτς

«Οι τίτλοι δεν είναι απλά τίτλοι. Είναι απόρροια δουλειάς, μελέτης, επιμονής και φοβερής υπομονής. Τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ούτε τα ‘Γκαστόνε’, ούτε οι μ…κίες αυτές, που έχουν ακουστεί κατά καιρούς. Ο άνθρωπος είναι μπροστά, κάθε μέρα για αυτόν είναι ίδια και έχει γνώσεις. Χώρια που είναι ένας χαρακτήρας, που έχει τη δυνατότητα και να σε πιέζει και να σε αποφορτίζει. Με λίγα λόγια να σε κάνει να είσαι έτοιμος εκεί που πρέπει. Είναι τεράστια μορφή».

Το μήνυμα του Αλβέρτη προς τους Πράσινους

«Δεν έχω να πω πολλά σε αυτά τα παιδιά. Οι περισσότεροι έχουν κατακτήσει πρωταθλήματα, κύπελλα, ευρωπαϊκά, ξέρουν τι να κάνουν και πώς να διαχειριστούν όλο αυτό στη Βαρκελώνη. Οταν καμιά φορά μιλάω στα αποδυτήρια, δεν έχω σκοπό να κάνω τον πονηρό, απλά όταν είσαι απέξω, βλέπεις πιο καθαρά ορισμένα πράγματα. Ετσι και τώρα, λοιπόν, θα πω δυο πραγματάκια, όπως τα σκέφτομαι με το δικό μου το μυαλό, και πιστεύω ότι θα βοηθήσουν».