Η ενδεχόμενη μετάβαση από την εποχή του Σωκράτη Κόκκαλη σε αυτή του Βαγγέλη Μαρινάκη κλείνει έναν κύκλο 17 ετών όσον αφορά τη θέση του προέδρου στον Ολυμπιακό.

Η θητεία του 70χρονου επιχειρηματία υπήρξε η μακροβιότερη στην 85χρονη ιστορία του συλλόγου, την οποία σημάδεψαν μορφές όπως ο Μιχάλης Μανούσκος (πρώτος πρόεδρος της ομάδας), οι Γιάννης και Γιώργος Ανδριανόπουλος και άλλοι.

Από τον Γουλανδρή στο… χάος

Η κληρονομιά του αείμνηστου Νίκου Γουλανδρή που άφησε μια ομάδα η οποία επί προεδρίας του πήρε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1973, 1974, 1975) και δύο νταμπλ, έπεσε βαριά στους άμεσους διαδόχους του.

Από το 1975 μέχρι λοιπόν το 1979 ο Ολυμπιακός έπεσε σε αγωνιστική και διοικητική ανυποληψία, έχοντας βραχύχρονες διοικήσεις. Πρόεδροι των ερυθρολεύκων σε αυτή την «πέτρινη» πενταετία διετέλεσαν οι Περικλής Λαναράς (1975), Κώστας Θανόπουλος (1975, 1976-78) και Ηρακλής Τσιτσαλής (1978-79).

Η έλευση Νταϊφά

Το καλοκαίρι του 1979 το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα έγινε επαγγελματικό και τότε εμφανίστηκε ο εφοπλιστής Σταύρος Νταϊφάς αναλαμβάνοντας την προεδρία της νεοσυσταθείσας ΠΑΕ.

Ο Ολυμπιακός με τον Σταύρο Νταϊφά στη διοίκηση κατέκτησε 4 σερί πρωταθλήματα (1980, 1981, 1982, 1983), άλλο ένα το 1987 και ένα νταμπλ (1981).

Ο Σταύρος Νταϊφάς συνολικά διοίκησε την ερυθρόλευκη ΠΑΕ για 9 χρόνιές, σε τρεις διαφορετικές περιόδους. Η τελευταία ήταν το 1992 πριν παραδώσει την ομάδα στον Σωκράτη Κόκκαλη.

Αξίζει να σημειωθεί πως το αρχικό μετοχικό κεφάλαιο με το οποίο μπήκε ο Νταϊφάς το 1979 ήταν 110 εκατομμύρια δραχμές. Την προεδρία του σημάδεψαν θρίαμβοι (το 4-0 επί του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο το 1983, το αήττητο επί 8 χρόνια στην έδρα του «αιώνιου» αντίπαλου) αλλά και η τραγωδία της Θύρας 7 το 1981.

Η «λαίλαπα» Κοσκωτά

Τα διοικητικά προβλήματα στον Ολυμπιακό ξεκίνησαν στην αρχή της σεζόν 1987-88 και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τις εξελίξεις πυροδότησε και η κακή πορεία της ομάδας.

Η συντριβή με 1-4 από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ στις 8 Νοεμβρίου του 1987 έμελλε να μην είναι το μοναδικό γεγονός που συντάραξε την ομάδα. Λίγες ημέρες μετά ήρθε άλλο ένα νέο – βόμβα… Ο ιδιοκτήτης της Τράπεζας Κρήτης και μεγαλοεκδότης, Γιώργος Κοσκωτάς κατέθεσε πρόταση για την αγορά του Ολυμπιακού!

Το ενδιαφέρον του Κοσκωτά (ιδιοκτήτης και πρόεδρος της “Τράπεζας Κρήτης” καθώς και ιδιοκτήτης και πρόεδρος της εκδοτικής επιχείρησης “Γραμμή Α.Ε.” που αποτελούταν από πέντε περιοδικά, τρεις εφημερίδες και έναν ραδιοφωνικό-τηλεοπτικό σταθμό) ήταν υπαρκτό και μέσα σε ελάχιστες ημέρες το «deal» είχε κλείσει και χαρακτηρίστηκε ως «ο γάμος του αιώνα».

Ο Κοσκωτάς, μιας και ο νόμος περί επαγγελματικού ποδοσφαίρου απαγόρευε σε ένα φυσικό πρόσωπο να κατέχει το 51% των μετοχών μιας ΠΑΕ (ο επιχειρηματίας είχε αγοράσει το 68%) χρειάστηκε να σπάσει στα τρία αυτό το μετοχικό πακέτο για να μην έχει πρόβλημα με τη Δικαιοσύνη και το μεταβίβασε στον αδελφό του, Σταύρο και σε τρίτους.

Μέλος του Παναθηναϊκού

Τα… κουτσομπολιά της εποχής έλεγαν πως εκτός από ότι ήταν γνωστός για τα «πράσινα» αισθήματα του, ήταν μέλος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού και πολύ πρόσφατα είχε κάνει δωρεά 1.000.000 δραχμών!

Οι αγωνιστικές αλλαγές ήταν πράγματι σαρωτικές κι άμεσες! Καζιμιέρσκι, Σάντμπεργκ, Χαρδαλιάς, Χάβος, Κωστίκος, Παπαχρήστου, Ψεύτης, Παπαμιχαήλ, Σεμερτζίδης, Τόγιας, Βαΐτσης, Αρβανίτης και Ζελιλίδης αποτέλεσαν παρελθόν. Προπονητής ανέλαβε ο επιτυχημένοςΟλλανδός Τάϊς Λίμπρεχτς, μέχρι πρότινος τεχνικός του ΠΑΟΚ (κάτι που έφεραν βαρέως οι Θεσσαλονικείς), ενώ τον Δεκέμβριο έγιναν 15 μεταγραφές!

Το καλοκαίρι του 1988 ο Κοσκωτάς είχε κλείσει και τον Κώστα Αντωνίου απ’τον Παναθηναϊκό ο οποίος μάλιστα έκανε και προετοιμασία με τον Ολυμπιακό, αλλά η μεταγραφή κρίθηκε παράτυπη και ο παίκτης πήγε πίσω στον Παναθηναϊκό!

Επίσης, λέγεται πως είχε έρθει σε συμφωνία για τo ερχόμενο καλοκαίρι (1989) με το Δημήτρη Σαραβάκο (έκλεινε πενταετία) έναντι του αστρονομικού για την εποχή ποσού των 600.000.000 δραχμών (δίνοντας του 100.000.000 μετρητά!), ενώ υπάρχουν και φήμες οτι τα είχε βρει για την επόμενη σεζόν και με τον Στέλιο Μανωλά!

Εν ολίγοις, τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Λίγους μήνες μετά ξέσπασε το σκάνδαλο, ο Κοσκωτάς μπήκε φυλακή και η αντίστροφη μέτρηση για την προεδρία του Αργύρη Σαλιαρέλη ξεκίνησε…

«Ο βασιλιάς των ρουμπινιών»…

Τον Νοέμβριο του 1988 ο Αργύρης Σαλιαρέλης, ο αποκαλούμενος «βασιλιάς των ρουμπινιών», ανέλαβε την προεδρία. Ο Σαλιαρέλης, που φερόταν να είναι ο άνθρωπος που φυγάδευσε τον Κοσκωτά, παρουσίασε ένα ιδιωτικό συμφωνητικό σύμφωνα με το οποίο φαινόταν ότι ο Κοσκωτάς του μεταβίβαζε το 68% των μετοχών του Ολυμπιακού. Το συμφωνητικό αυτό δεν το αναγνώρισε ούτε ο ίδιος ο Κοσκωτάς, ο οποίος αρνήθηκε με δηλώσεις του από τις ΗΠΑ τον Δεκέμβριο του 1988 ότι είχε κάνει κάτι τέτοιο!

Το καλοκαίρι του 1989 ο Ολυμπιακός ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση καθώς υπήρχε η ασφυκτική πίεση από πλευράς Τράπεζας Κρήτης ώστε να εξασφαλιστούν οι τρόποι με τους οποίους θα έπαιρνε πίσω τα χρήματα που ο Κοσκωτάς υπεξαίρεσε.

Ο Σαλιαρέλης αποφυλακίστηκε (είχε φυλακιστεί για υπόθαλψη εγκληματία) και προσέφυγε στο Πρωτοδικείο για να μπορέσει να διοικήσει τον Ολυμπιακό. Με απόφασή του Πρωτοδικείου ο Αργύρης Σαλιαρέλης διορίστηκε πρόεδρος και επίσημα.

Στην πρώτη γενική συνέλευση μετά τον διορισμό του, ο Σαλιαρέλης αποφάσισε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΠΑΕ από τα 210.000.000 στα 420.000.000. Αυτή η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου έκανε το Σαλιαρέλη κάτοχο του 70% του Ολυμπιακού. Την αύξηση αυτή προσέβαλε με αγωγή ο εφοπλιστής Νίκος Ευθυμίου, αντιπρόεδρος παλαιότερων διοικήσεων Νταϊφά και πρόεδρος του Ολυμπιακού για λίγους μήνες το 1986 και ο πατέρας του Βαγγέλη Μαρινάκη, ο Μιλτιάδης Μαρινάκης.

Στις αρχές της σεζόν 1990-91 ο κλοιός άρχισε να σφίγγει γύρω από τον Σαλιαρέλη… Ο τρόπος που διοικούσε την ομάδα, αλλά και οι συχνές δηλώσεις του οτι… «το ταμείον είναι μείον», τον έχουν κάνει αντιπαθή στους οπαδούς. Η αντιπάθεια έγινε οργή, όταν στην “πρώτη” της ομάδας για τη νέα σεζόν έγινε γνωστό πως ο Λάγιος Ντέταρι πουλήθηκε στη Μπολόνια.

Η κόντρα με τους οργανωμένους

Η κόντρα του Σαλιαρέλη με τους οργανωμένους έφτασε στα άκρα τη σεζόν 1991-92. Ο Σαλιαρέλης είχε χαρακτηρίσει με βαριές εκφράσεις τους οργανωμένους και σε μια πρωτοφανή κίνηση, είχε κλείσει τη Θύρα 7 βάζοντας καγκελόπορτες!

Η κόντρα έπαιρνε ανεξέλεγκτες διαστάσεις και οι οργανωμένοι απαιτούσαν να πουλήσει το μερίδιο του ο Σαλιαρέλης και να σηκωθεί να φύγει απ’τον Ολυμπιακό.

Με τα πολλά, ο Σαλιαρέλης τον Ιανουάριο του 1992 επιχείρησε.. ηρωική έξοδο και μεταβίβασε τις μετοχές του στο Γιώργο Μπανασάκη.Ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού αγόρασε το μετοχικό μερίδιο του Αργύρη Σαλιαρέλη όχι από τον ίδιο αλλά από… Ελβετούς τραπεζίτες από τους οποίους ο Σαλιαρέλης είχε πάρει δάνειο, βάζοντας υποθήκη τις μετοχές του Ολυμπιακού και τον πύργο του στην Αίγινα!

Κόκκαλης και Νταϊφάς

Ως επικεφαλής ομίλου επιχειρηματιών, ο Σταύρος Νταϊφάς, συνεπικουρούμενος από τον Σωκράτη Κόκκαλη, πήρε στα χέρια του τον έλεγχο της ΠΑΕ. Τον Μάρτιο του 1992 το πρωτοδικείο Πειραιά όρισε διοικητικό συμβούλιο στην ΠΑΕ Ολυμπιακός με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά ενώ ο Σ. Κόκκαλης συμμετείχε σε αυτό ως μέλος του Δ.Σ.

Η νέα εποχή

Στην πρώτη γενική συνέλευση μετά τον διορισμό της διοίκησης από το Πρωτοδικείο, οι οκτώ από τους εννέα διαχειριστές που διόρισε το Πρωτοδικείο έβαλαν τα χρήματα που χρειάζονταν για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου ώστε να αποκτήσει ο Ολυμπιακός διοίκηση. Η αύξηση που έγινε τότε ξεπέρασε το 1,3 δισ. δρχ. και είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ένα χρόνο αργότερα (15/03/1993), ο Νταϊφάς αποχώρησε και ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε επισήμως πρόεδρος του Ολυμπιακού, έχοντας παράλληλα και την προεδρία του μπασκετικού τμήματος, με τη θητεία του να συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Οι πρόεδροι του Ολυμπιακού από τον Γουλανδρή έως σήμερα

Νικόλαος Γουλανδρής (1972-75)
Κώστας Θανόπουλος (1975, 1976-78)
Περικλής Λαναράς (1975)
Ηρακλής Τσιτσαλής (1978-79)
Σταύρος Νταϊφάς (1979-85, 1986, 1992-94)
Νίκος Ευθυμίου (1986)
Γιώργος Κοσκωτάς (1987-88)
Αργύρης Σαλιαρέλης (1988-92)
Γιώργος Μπανασάκης (1992)
Σωκράτης Κόκκαλης (1993-σήμερα)

Πηγή: sportdog.gr