Η μία μέρα απεργίας τί σημαίνει; Σημαίνει ότι χτυπάει ένα καμπανάκι: Κράτος, άκου! Το κράτος ή είναι κουφό, ή κάνει το κουφό, ή λέει, ναι, περάστε να το συζητήσουμε (σπάνιο αυτό το τελευταίο…). Αλλά, η πείνα -που είπαν και οι πιο σοφοί από εμάς- είναι το μέγα κίνητρο, που θα κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους…” Ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr με αφορμή την σημερινή γενική απεργία.

Ads

Ν.Κ.:  Αυτό που έχει κάποια σημασία, που θεωρώ εγώ, ότι έχει, είναι πως όλες οι επαναστάσεις, που ξέρουμε από ολόκληρο τον κόσμο π.χ. η Γαλλική Επανάσταση ή η Σοβιετική επανάσταση, γίνανε, διότι η πείνα έσπρωξε το λαό στο δρόμο.

Η πείνα, η πείνα, η πείνα. Δέκα φορές θα το πω, για να το καταλάβουμε όλοι. Αυτή ήταν που έσπρωξε το λαό να κατέβει στο δρόμο με αιτήματα.

Ούτε η θεωρητική πλευρά, ούτε ότι η δημοκρατία λειτουργεί έτσι ή αλλιώς, ή ότι είναι αντιδημοκρατικό αυτό το κράτος, ή ετούτο ή το άλλο. Όχι! Ο πεινασμένος λαός, είναι που κατεβαίνει πάντα στους δρόμους.
 
Και εδώ δεν κατέβηκε ακόμα ο λαός! Ας ψάξουν να βρούνε γιατί δεν κατέβηκε. Μπορεί να κατέβει σε έξι μήνες…

Η μία μέρα απεργίας τί σημαίνει; Σημαίνει ότι χτυπάει ένα καμπανάκι: Κράτος, άκου! Το κράτος ή είναι κουφό, ή κάνει το κουφό, ή λέει, ναι, περάστε να το συζητήσουμε(σπάνιο αυτό το τελευταίο…). Αλλά, η πείνα -που είπαν και οι πιο σοφοί από εμάς- είναι το μέγα κίνητρο, που θα κατεβάσει τον κόσμο στους δρόμους…

Όταν λέμε π.χ. ότι έχουμε χιλιάδες πλέον άνεργους, και ο καθένας από αυτούς έχει μια φαμίλια από 2 ή 3 ανθρώπους…
 
Κρ.Π.: Η ανεργία τον περασμένο Νοέμβριο έφτασε στο 27%, και από ότι λέγεται το 2013 θα φτάσει το 30%., άρα οι άνεργοι θα αγγίξουν και θα ξεπεράσουν τα 3 εκατ.

Ν.Κ.: Φτάνουμε, λοιπόν, στην απλή λογική, την οποία προανέφερα. Αυτό σημαίνει πείνα! Και η πείνα είναι το μέγα κίνητρο, το οποίο τους τελευταίους αιώνες κατέβασε τον κόσμο στα πεζοδρόμια. Το μέγα! Δεν υπάρχει άλλο. Ούτε ιδεολογίες ίσχυαν εκεί πέρα, ούτε σκέψεις, ούτε φιλοσοφίες, ούτε τίποτα. 

Στη γειτονιά μου είναι ένας κάδος σκουπιδιών. Περνάω χτες το απογευματάκι και βλέπω μια γριούλα να έχει σκύψει και να ξεχωρίζει τα σκουπίδια με προσοχή περίεργη. Ξεχώριζε κάτι και το μάγκωνε. Εγώ ταράχτηκα. Έκανα μια βόλτα το τετράγωνο και ξαναεπέστρεψα σε 10 λεπτά στο ίδιο σημείο. Η γριούλα έψαχνε πάντα, και ξεχώριζε κομματάκι κομματάκι την τροφή… Ποιος ξέρει, τώρα, έχει εστιατόρια γύρω γύρω, κι έβρισκε…

Αυτό το γεγονός με άφησε άναυδο. Γιατί αυτό σημαίνει πείνα. Είναι το τελευταίο σκαλί της πείνας. Δεν είναι μια… θεωρητική πείνα, που στο σπίτι υπάρχει ένας γιος, ένας πατέρας, ο αδελφός, η μάνα, που μαζεύουν τον άνεργο μέχρι να δει τι θα κάνει…

Κρ.Π.: Όταν φτάνει ο κόσμος στο σημείο να βγει στους δρόμους λόγω πείνας, όμως, δεν βγαίνει… χαλαρά. Η πείνα είναι η χειρότερη βία, κι αν κάποιος αποφασίσει να αμυνθεί δεν το κάνει με γαρύφαλλα…
 
Ν.Κ.: Άρα; Συμπέρασμα; Θα περιμένουμε. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην απελπισία. Είμαστε μισό σκαλί πριν, ή δύο σκαλιά ή τρία. Δεν μπορώ να εκτιμήσω.

Αλλά η απελπισία ενεδρεύει. Στη γωνιά του δρόμου είναι. Ακούς γύρω τους ανθρώπους… και βλέπεις ότι είναι στο όριο, είναι σ’ αυτό που είπαμε πριν: Το όπλο, και στους δρόμους!

Κρ.Π.: Μία γενική απεργία μόνο μιας μέρας είναι ένα γεγονός πάρα πολύ σημαντικό, αλλά στην κατάσταση που έχει φτάσει η Ελλάδα, βγαίνει κάτι;

Ν.Κ.: Δεν βγαίνει! Βεβαίως, είναι ένα καμπανάκι, δεν συζητιέται… Είναι ένα καμπανάκι στην εξουσία!

Να σου πω και κάτι άλλο. Έχεις εμπιστοσύνη εσύ ότι αυτά που κάνουν αυτοί οι κύριοι είναι σωστά καμωμένα; Ρωτάω αν έχεις εμπιστοσύνη…
 
Κρ.Π.: Ποιούς εννοείτε;
 
Ν.Κ.: Πού ξέρεις ότι είναι σωστές οι κινήσεις του κυρίου Στουρνάρη…; Μπορεί και να μην είναι. Και οι αντιπαλότητες ανάμεσα στους πολιτικούς, βεβαιώνουν αυτό που σου λέω, ακριβώς: Ότι είναι υπό αμφισβήτηση! Όλοι τους!-