Πριν λίγες μέρες είχα γράψει ένα άρθρο σχετικά με τις δυνατές ερμηνείες της αποχώρησης Κουβέλη από την κυβέρνηση (Εφημερίδα των Συντακτών 27 Ιουνίου 2013). Το ερώτημα ήταν αν επρόκειτο για μια στρατηγική στροφή, με αλλαγή πολιτικής και συμμαχιών, ή για έναν τακτικό ελιγμό, που προκλήθηκε από την απόπειρα του πρωθυπουργού να μονοπωλήσει την εξουσία στο πλαίσιο της τρικομματικής κυβέρνησης. Έκτοτε δυο γεγονότα έρχονται να φωτίσουν τις εξελίξεις.

Ads

Το πρώτο είναι η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ και οι δηλώσεις Κουβέλη, Λυκούδη, Χατζησωκράτη κλπ. Όχι μόνο δεν προχωρούν σε κριτική αξιολόγηση της κυβερνητικής πολιτικής αλλά επιβεβαιώνουν την απόλυτη προσήλωση τους στις επιλογές που έγιναν εδώ και έναν χρόνο. Η κριτική τους εστιάζει στα πρόσωπα: Σαμαράς και Βενιζέλος. Τι σημαίνει αυτό; Προφανώς ότι μόλις η συνεχιζόμενη φθορά αυτών των προσώπων θα καθιστά αδύνατη την παραμονή τους στην κυβέρνηση, το «κόμμα του Μνημονίου» θα αναζητήσει μια εναλλακτική λύση. Η προσφυγή στις κάλπες θα είναι προφανώς μια ριψοκίνδυνη ζαριά, ενώ η μνημονιακή πολιτική διαθέτει πάντα μια άνετη πλειοψηφία με περίπου 170 βουλευτές. Συνεπώς, το «κόμμα του Μνημονίου» θα ανατρέξει σε «νέα» πρόσωπα. Μην εκπλαγούμε λοιπόν αν δούμε τον Φώτη Κουβέλη να παίζει κομβικό ρόλο, σε μια επόμενη κυβέρνηση με την στήριξη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, γιατί όχι και ως πρωθυπουργό. Εκτός και αν οι αλλεπάλληλες μεταστροφές του, έχουν καταρρακώσει ανεπιστρεπτί το κύρος του και στο κεντροδεξιό κοινό στο οποίο πλέον κινείται.
 
Το δεύτερο γεγονός είναι οι δηλώσεις του κ. Βορίδη ότι για όλα φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτές οι δηλώσεις ακούγονται εκ πρώτης όψης παράφωνες, ειδικά όταν το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον το σωσίβιο που επιτρέπει στην ΝΔ να κυβερνά ακόμα. Τι επιδιώκει ο κ. Βορίδης και ανασύρει γεγονότα τριακονταετίας; Η ερμηνεία ότι πρόκειται για εκδήλωση δυσαρέσκειας, που δεν υπουργοποιήθηκε ή ότι «κλείνει το μάτι» στη βάση της ΝΔ εν μέσω συνεδρίου, ίσως έχουν ένα μέρος αλήθειας. Αλλά μόνο ένα μικρό μέρος, διότι ο κ. Βορίδης είναι έμπειρος και ψύχραιμος πολιτικός. Προφανώς η κίνησή του γίνεται σε συνεννόηση με τον κ. Σαμαρά, ο οποίος επιδεικτικά απέφυγε να αντιδράσει. Και τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Απλά προαναγγέλλει την εναλλακτική λύση του «κόμματος του Μνημονίου». Ο κ. Σαμαράς, δια στόματος Βορίδη, προειδοποιεί ότι αν η κεντρώα συμμαχία (ΠΑΣΟΚ, συν ή πλην ΔΗΜΑΡ) δεν του επιτρέψει να παραμείνει στην εξουσία, έχει και εναλλακτική λύση «από την άλλη πλευρά». Με απλά λόγια, η ΝΔ λέει στο ΠΑΣΟΚ (για να το ακούσει και η ΔΗΜΑΡ): δεν είσαστε η μοναδική μας δυνατότητα, στην επόμενη στάση υπάρχει πχ και… η ψήφος ανοχής της ΧΑ. Η δήλωση του κ. Πολύδωρα ήρθε να «βάλει υπότιτλους» για όσους δεν είχαν κάνει από μόνοι τους την ανάγνωση. Και η δήλωση του κ. Λαζαρίδη επιβεβαιώνει ότι όλα αυτά γίνονται με την συγκατάθεση του πρωθυπουργού.
 
Έτσι ανασυντάσσεται το «κόμμα του Μνημονίου» με δυο «βέλη στην φαρέτρα του, το κεντρώο και το ακροδεξιό, τα οποία θα χρησιμοποιήσει προς μια και μοναδική κατεύθυνση: τη συνέχιση της μνημονιακής νεοφιλελεύθερης πολιτικής.
Είναι σημαντικό να το συνειδητοποιεί η ελληνική κοινωνία για να μην τρέφει αυταπάτες για δήθεν «success story» και άλλα μυθεύματα.