Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της τέχνης, των επιστημών και των γραμμάτων. Σήμερα, δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του συνθέτη Δημήτρη Ζερβουδάκη.

Ads

Έχοντας ζήσει στις παρυφές της γενιάς της μεταπολίτευσης, βίωσα την ουσία της πολιτικής ως «δώρο». Την συλλογικότητα ως αναγκαίο βήμα για την προσωπική μου χειραφέτηση. Την συμμετοχή δια της φυσικής μου παρουσίας, ως ικανή και αναγκαία συνθήκη. Όλα αυτά στο όνομα του όνειρου για περισσότερη, καλλίτερη μα και ουσιαστικότερη δημοκρατία. Στο όνομα ενός οράματος για μια πιο δίκαιη κοινωνία! Στο όνομα ενός υψηλού δείγματος, παγκόσμιου πολιτικού πολιτισμού,  της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973. Θυμάμαι  την Ελληνική κοινωνία, να συντονίζεται γύρω από την ανάγκη  Θεσμικών αλλαγών.  Ήταν το νεότευκτο συλλογικό αίτημα κι ήταν πραγματικά καίριο! Η συμμετοχή χάριζε ελπίδα! 

Από την άλλη πλευρά, έχουμε στον τόπο μας, την παρουσία μιας αστικής τάξης, η οποία  δεν διαθέτει καν το στοιχειώδες «πατριωτικό» φρόνημα. Η έννοια της Εθνικής Ανεξαρτησίας  της είναι παντελώς άγνωστη. Εξετάζοντας προσεκτικά τις επιλογές της, από καταβολής Ελληνικού κράτους, συμπεραίνουμε ότι αφορούν την αναζήτηση  όποιου ξένου παράγοντα  θα την διευκόλυνε στην άσκηση της κυριαρχίας της (Συμμαχικές δυνάμεις κάποτε, επενδυτές σήμερα). Δεν θέλησε ποτέ ουσιαστικά την εξέλιξη του  Ελληνικού λαού και την πραγματική συμμετοχή του στα «κοινά». Αντίθετα τον ήθελε ευνουχισμένο και στο περιθώριο!  

Αρέσκεται και ασκεί την  πολιτική «λιμοκτονίας», σε μια χώρα φτωχή, τραυματισμένη βαριά από την Μικρασιατική καταστροφή , τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στη συνέχεια τον Εμφύλιο.   Ανέχεται και χρησιμοποιεί  τις δικτατορίες  για χρόνια και χρόνια.  Ξεπουλά την Κύπρο.  Όλα  αυτά αποδείχτηκαν δικές της βασικές εθνικές,  μα και κοινωνικές επιλογές.  Ασκώντας  αδιάλειπτα την εξουσία διαχειρίστηκε δάνεια, στρατηγικές , πολιτικές συμμαχίες!

Ads

Στη συνέχεια φόρεσε το μοντελάκι της «αλλαγής»,  αλιεύοντας σε θολά νερά,  βαφτίζοντας ως «λαϊκό»  τον σύγχρονο καπιταλισμό στην πιο εκμαυλισμένη του μορφή!  Και όλοι εμείς να νοιώθουμε ηλίθιοι γιατί δεν «λογάμε» το Σκανδιναβικό μοντέλο. Διψασμένοι  για κατανάλωση, μπροστά από τις λαμπυρίζουσες «οθόνες ψυχαναλυτές», να εναποθέτουμε το όποιο εναπομείναν φως του μέσα μας, στην υποκριτική σοσιαλδημοκρατία που αβίαστα μας ορίζει και συνενόχους στο φαγοπότι της!

Σήμερα λοιπόν για ακόμη μια φορά, «λύνει»  υποκριτικά, το πρόβλημα της χώρας μέσω της φτώχειας, του φόβου,  της μαζικής  μετανάστευσης και της εξαθλίωσης.  Αποδομεί κατακτήσεις  χρόνων. Γκρεμίζει κάθε ίχνος κοινωνικής πολιτικής και κάλυψης. Στόχος  της είναι ο εξωραϊσμός  και η εξισορρόπηση ενός άδικου κοινωνικά συστήματος, που πάλι αυτήν και μόνον  θα εξυπηρετούσε ως «νικητή».

Η αλήθεια είναι πως είμαστε συνένοχοι, γιατί τους ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν στα μούτρα! Τολμούν ακόμη να μιλούν για «ανάπτυξη». Μήπως να σταματήσουμε να τους χαριζόμαστε ως αντικείμενα στυγνής εκμετάλλευσης; Μήπως να ενδιαφερθούμε πραγματικά για το ποιος ζει δίπλα μας; Μήπως να αρχίσουμε να μιλάμε πάλι από την αρχή; Μήπως να δώσουμε χώρο στην τέχνη από την ψυχή μας; Μήπως τελικά να σηκωθούμε λίγο μέσα μας; Η μόνη μας λύση, είναι η αναζήτηση και αποκατάσταση του χαμένου μας κοινωνικού ιστού και το ΟΧΙ!-

Δημήτρης Ζερβουδάκης : «Τι πρέπει να κάνουμε!». «Οι αιτίες της κρίσης» (update 2/7/2013 για την έκδοση)

Απαντήστε στο tvxs: *Εσείς από ποιον θα θέλατε να ακούσετε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα; Στείλτε μας τις προτάσεις σας στο [email protected] με θέμα «Για το Τι πρέπει να κάνουμε;».