Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων. Σήμερα, δημοσιεύουμε τις απαντήσεις του στιχουργού Φίλιππου Γράψα.

Ads

Οι αιτίες πριν γίνουν πράξεις, ήταν και είναι λέξεις που κυκλοφορούν ελεύθερες μέσα στο πλούσιο ελληνικό λεξιλόγιο.

Μας ακολουθούν από πάντα, καμιά φορά βαδίζουν δίπλα μας, άλλοτε προηγούνται.

Λέξεις που ζούνε για μας, που ζουν από μας, όπως.. κομπίνα, ρουσφέτι, χαβαλές, αλισβερίσι, μίζα, μαγκιά, ασυδοσία…

Κυκλοφορούν δε ελευθερες, γιατί τις πουλά προστασία μια λέξη κλειδί “Ατιμωρησία”.

Λέξεις κακόηχες, αντιπαθητικές, που κανένας στίχος δεν τις θέλει, κανένα τραγούδι δεν τις τραγουδά.

Τι πρέπει να κάνουμε; Να αποφασίσουμε ότι αυτές οι λέξεις θα κυκλοφορούν ισόβια μόνο σε λεξικά “Ξεχασμένης ελληνικής γλώσσας” και οι αιτίες, σε εγκυκλοπαίδιες “Ξεχασμένης ελληνικής ιστορίας”.

Για να κυριαρχήσουν επιτέλους λέξεις εύηχες, χαρά για τον στίχο και το τραγούδι.

Λέξεις που σημαίνουν το καινούργιο “πρέπει”, το καινούργιο “θέλω” την καινούργια συνείδηση.

Το φιλί της ζωής που χρωστά ο καθένας στη δικιά του ζωή.