Οι αιτίες που μας έφεραν ως εδώ και κυρίως «τι πρέπει να κάνουμε;» είναι το αντικείμενο της ακτιβιστικής έρευνας για την κρίση της Κρυσταλίας Πατούλη -από τον Αύγουστο του 2010 μέχρι σήμερα- ερωτήματα στα οποία δίνουν τη δική τους απάντηση γνωστές προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων. Μετά το πρώτο μέρος με τις απόψεις των Σ. Χατζάκη, Μ. Θεοδωράκη, Χ. Γιανναρά, Σ. Ροζάνη, Χ. Μίσσιο, Γ. Γκιζέλη, Θ. Καρακατσάνη, Σ. Κούλογλου, Γ.Ψαριανό, Ν. Ζούδιαρη κλπ, το δεύτερο με αυτές των Σ. Σεραφείμ και Θ. Χειμωνά, το τρίτο με τις απόψεις του σκηνοθέτη Μ. Ζαχαρία και το τέταρτο με τις απαντήσεις της σκηνοθέτιδος Λουκίας Ρικάκη, σήμερα δημοσιεύουμε τις απόψεις του ποιητή και συγγραφεά Νάνου Βαλαωρίτη.

Ads

Η κρίση έχει μακρά ιστορία διότι η ύπαρξή μας ως κράτος, από την αρχή της ανεξαρτησίας μας, ήταν πάντοτε εξαρτώμενη από δάνεια. Έχουμε ζήσει με δανεικά από τη στιγμή που γίναμε ανεξάρτητοι.

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μη φτάσουμε στη σημερινή κρίση εφόσον υπάρχει μακρά ιστορία περίπου 200 ετών που βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση; Γιατί είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι, ήμασταν και είμαστε σε κρίση!

Το άλλο θέμα είναι το ποιος φταίει. Πρέπει λοιπόν να πω ότι φταίνε οι έλληνες ιθύνοντες και γενικά το έθνος διότι δεν φρόντισαν να γίνουμε παραγωγικοί, άρα να αποκτήσουμε οικονομική ανεξαρτησία.

Ads

Τι πρέπει λοιπόν τώρα να κάνουμε; Μα, να γίνουμε παραγωγικοί! Να απαγκιστρωθούμε από την εξάρτηση, πράγμα καθόλου εύκολο, γιατί είναι θέμα νοοτροπίας. Η κρίση στην Ελλάδα, άλλωστε, είναι ουσιαστικά κρίση νοοτροπίας. Δεν έχουμε υπομονή, δεν έχουμε ανθεκτικότητα, αποθαρρυνόμαστε πολύ γρήγορα. Όλα αυτά είναι μέρος του χαρακτήρα μας…

Οι έλληνες υπήρξαν πάντοτε επιτυχημένοι έμποροι και πριν από την ανεξαρτησία, όμως στις παραγωγικές πτέρυγες ανέπτυξαν δράση μονό στη ναυτιλία. Για παράδειγμα, οι κορεάτες φτιάχνουν μικροτσίπ. Εμείς δεν φτιάχνουμε ούτε ένα ρολόι! Όμως κάποτε φτιάχναμε μηχανές για καΐκια που πουλιόντουσαν στη μέση ανατολή. Τι έγινε όμως; Δεν ενθαρρύνθηκαν από το κράτος και σταμάτησε αυτή η τεχνολογία. Στη θέση της είναι οι εισαγωγές. Οι εισαγωγές που ήταν πιο εύκολες και πιο προσοδοφόρες για το κράτος. Εφόσον όμως εισάγουμε τα πάντα και δεν φτιάχνουμε σχεδόν τίποτα, πως θέλουμε να είμαστε παραγωγικοί;

Ουσιαστικά λοιπόν συνεχίζουμε να είμαστε έμποροι αλλά όχι παραγωγοί. Όλες οι βιομηχανίες της Ελλάδας οι ελαφρές και οι βαριές καταργήθηκαν ή χρεοκόπησαν γιατί δεν υπήρχε καμία σύμπνοια για να φτιάχνουμε πράγματα.

Η σκέψη μου λοιπόν είναι ξεκάθαρη. Δε φταίει ο έλληνας, ο οποίος έχει και τεχνική ιδιαιτερότητα, και ευφυΐα και μαθαίνει γρήγορα (χαρακτηριστικά που έχουν αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις) αλλά το ότι δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο πρόγραμμα ούτε από ιδιωτικές πρωτοβουλίες ούτε από ιδιώτες (ούτε από πάνω με λίγα λόγια ούτε από κάτω) για να εξελιχθεί το όποιο ταλέντο του. Το ένα συμβάλει στην καταστροφή του άλλου. Η ιδιωτική πρωτοβουλία αποθαρρύνεται από το κράτος και τελικά καταρρέει από μόνη της. Ε, δεν αυξάνεται έτσι η πιθανότητα να μπορείς να ισορροπήσεις οικονομικά… –

Απαντήστε στο tvxs: *Εσείς από ποιον θα θέλατε να ακούσετε τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα; Στείλτε μας τις προτάσεις σας στο [email protected] με θέμα «Για το Τι πρέπει να κάνουμε;».