Χωρίς προηγούμενο μέτρα λιτότητας προβλέπει για το 2011 ο προϋπολογισμός της Πορτογαλίας που ψήφισαν προχθές (σ.σ. τι σύμπτωση) οι σοσιαλιστές κυβερνώντες της χώρας.

Ads

Χωρίς προηγούμενο, όμως, για τους Πορτογάλους. Γιατί αρκεί μια απλή ανάγνωση των μέτρων, ώστε να διαπιστώσει κανείς ότι οι Ιβηρες πήραν το σκονάκι με τη συνταγή που «πιλοτικά» εφάρμοσαν ΔΝΤ και Ε.Ε. στο πειραματόζωο Ελλάδα και το αντέγραψαν αυτολεξεί.

Περικοπές μισθών και συντάξεων, κατεδάφιση του όποιου κοινωνικού κράτους, ΦΠΑ 23% και πάει λέγοντας. Στόχος, η μείωση του ελλείμματος από το 7,3% του ΑΕΠ φέτος, στο 4,6% το 2011. Για προσέξτε όμως τα νούμερα. Οι Πορτογάλοι θα υποστούν το «μαρτύριο αλά ελληνικά» με στόχο του χρόνου το έλλειμμα να κλείσει στο 4,6%. Στο μισό από το δικό μας δηλαδή.

Να, γιατί ο Γιώργος και η παρεούλα του λένε, ακόμα και τώρα που δοκιμάζεται σκληρά ο ελληνικός λαός, ψέματα για τα σχέδιά τους. Παλιά μου τέχνη κόσκινο, θα μου πείτε, αλλά φανταστείτε τι σφαγή θα ακολουθήσει αφού, ενώ έχουμε ήδη πάρει τα μέτρα που θα πάρουν οι Πορτογάλοι, το δικό μας έλλειμμα φέτος θα κλείσει σχεδόν στο 10%. Δηλαδή, θα πρέπει ο ελληνικός λαός να υποστεί κι άλλες, τις διπλές και τριπλές περικοπές από αυτές των Πορτογάλων ώστε να καταλήξει στο σημείο από το οποίο οι Πορτογάλοι τώρα ξεκινάνε το δικό τους αγώνα δρόμου. Και διανοηθείτε τι άλλο θα γίνει σε αυτή τη χώρα προκειμένου να φτάσουμε στο στόχο που είναι: έλλειμμα 3%. Αν ένα χρόνο μετά την εισβολή των τροϊκανών και των εδώ εξαπτέρυγών τους στην καθημερινότητά μας το 90% των εργαζομένων βρίσκεται στα όρια της κατάθλιψης, το 2013 το απέραντο φρενοκομείο θα φαντάζει επιεικής χαρακτηρισμός.

Το μεγάλο ζήτημα όμως είναι γιατί επιμένουν σε μια πολιτική που φωνάζει από μακριά πως είναι αδιέξοδη, σε μέτρα που εξοντώνουν λαούς και χώρες. Και όσο αυτοί επιμένουν, τόσο επιβεβαιώνονται εκείνοι που υποστήριζαν ότι τα spreads, οι αγορές, τα ομόλογα, οι κερδοσκόποι και τα πιστόλια πάνω στο τραπέζι είναι μέρος ενός γενικότερου σχεδίου, που δεν έχει στόχο την οικονομική στήριξη των χωρών αλλά την αλλαγή του status quo σε εργασιακά, κοινωνικά αλλά και εθνικά θέματα. Ο κοινωνικός ιστός αλλάζει βίαια, οι γεωπολιτικές ισορροπίες μετατοπίζονται, ο χάρτης της Ευρώπης επανασχεδιάζεται, η Ευρωπαϊκή Ενωση των πολλών ταχυτήτων είναι ορατή περισσότερο από ποτέ.

Αλλά για ποια Ευρωπαϊκή Ενωση μιλάμε. Υπάρχει; Αν υπήρχε, δεν θα δανειζόταν η μια χώρα με 1% και η άλλη με 11%. Αυτό δεν είναι ένωση, είναι γκρουπούσκουλο. Ούτε θα δάνειζε η μια χώρα την άλλη με επιτόκιο τοκογλύφων της Ομόνοιας. Υπολογίζεται ότι, μόνο από τους τόκους των δανείων στην Ελλάδα, η Γερμανία θα εισπράξει φέτος περί τα 600 εκατ. ευρώ! Αυτή είναι η Ευρώπη και η ΟΝΕ και η σύγκλιση για την οποία παραληρούσαν εκσυγχρονιστές και μη τόσα χρόνια. Πόσο αστείοι ακούγονται τώρα όλοι αυτοί που προέβλεπαν και πιπίλιζαν μέχρι πρόσφατα ότι η Ε.Ε. θα εξελιχθεί σε άλλες Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Αποδεικνύεται ένας μηχανισμός που στήθηκε για να εξυπηρετήσει τους ισχυρούς του Βορρά, οι οποίοι γιγαντώθηκαν ακόμη περισσότερο απομυζώντας τις αδύναμες οικονομίες του Νότου. Και τώρα, αφού η αφαίμαξη φαίνεται να ολοκληρώθηκε, κάνουν ό,τι μπορούν για να μετατρέψουν τις χώρες αυτές σε προτεκτοράτα και φτηνούς για την αναψυχή τους προορισμούς, με πολίτες-καφετζήδες που αμείβονται με πουρμπουάρ.

Αλλά αυτό το σχέδιο φαίνεται να βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια σε εξέλιξη. Ας πάρουμε την Ελλάδα για παράδειγμα. Γιατί η χώρα μας έφτασε στη χρεοκοπία; Οσοι βλέπουν πολλή τηλεόραση το πρώτο που θα σκεφτούν είναι ότι επειδή το κράτος είναι σπάταλο, επειδή έχουμε πολλούς δημοσίους υπαλλήλους και συμβασιούχους, επειδή οι συνταξιούχοι παίρνουν 600 ευρώ σύνταξη, ότι μαζί τα φάγαμε και άλλα τέτοια όμορφα. Οχι. Αυτά είναι δικαιολογίες για τον Πεταλωτή και τους… συνεργάτες του στα δελτία των 8.

Φτάσαμε σε αυτό το σημείο γιατί είμαστε μια χώρα που δεν παράγει τίποτα πια. Μια χώρα που κάποτε όμως παρήγε και υποχρεώθηκε από τους Ευρωπαίους εταίρους της, με τη συμφωνία πάντα των ευρω-λιγούρηδων, ή καλύτερα σκέτο λιγούρηδων, πολιτικών μας, να οδηγήσει στο μαρασμό και ουσιαστικά σε εξαφάνιση γεωργία, κτηνοτροφία και αλιεία, που ήταν η ραχοκοκαλιά της οικονομίας της. Μας επιδοτούσαν για να αυτοχειριαστούμε και εμείς πανηγυρίζαμε. Πού είναι το μπαμπάκι μας, τα καπνά μας, το λάδι μας, τα ψάρια μας, το γάλα μας και τα τυριά μας…

Φτάσαμε σε αυτό το σημείο γιατί οι κατά τα άλλα φίλοι μας Ευρωπαίοι δεν εγγυήθηκαν ποτέ τα σύνορά μας, που είναι και σύνορα της Ευρώπης, για να μπορούν να μας πουλάνε υποβρύχια που γέρνουν, τανκς που δεν στρίβουν και αεροπλάνα που είναι τυφλά. Ετσι, η Ελλάδα έγινε ένας από τους καλύτερους και μεγαλύτερους πελάτες όπλων των χωρών που τώρα μας δανείζουν με επιτόκια πιστωτικής κάρτας, για να μπορέσουμε να τους ξεπληρώσουμε τα άχρηστα οπλικά συστήματα που έχουμε ήδη αγοράσει με αστρονομικά ποσά.

Για ποια Ευρωπαϊκή Ενωση των 27 μιλάμε; Ενας πολιορκητικός κριός των Βορείων, ένας μηχανισμός εξυπηρέτησης των γεωπολιτικών παιχνιδιών και συμφερόντων των επίσης φίλων μας, από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, είναι. Και μας έχουν βάλει στη μέση. Εκείνο το παλιό συνθηματάκι που έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» πόσο επίκαιρο παραμένει…

Του Δημήτρη Παπαθανασίου στην Ελευθεροτυπία της 29/11/2010