Στην αρχή θεώρησα ότι  μια εφημερίδα  που έδωσε  προ ημερών μια διαρροή του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, είχε κάνει γκάφα.

Ads

Ήταν η αρχική εκδοχή του “νομοσχεδίου Καστανίδη”, όταν για πρώτη φορά συντάχθηκε απόπειρα ενσωμάτωσης της Απόφασης – Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου. Εκείνη η πρώτη εκδοχή είχε επικριθεί εντονότατα, με πιο εμβληματικά απορριφθέντα τον όρο “εχθροπάθεια” που ενοχλούσε περισσότερο ως λόγια λέξη παρά ως οτιδήποτε άλλο (άλλωστε ήδη προβλέπεται εδώ και δεκαετίες στο άρθρο 196 ΠΚ). Ένα άλλο πρόβλημα που είχε εκείνο το νομοσχέδιο ήταν ότι πρόβλεπε άσκηση πολιτικής αγωγής μόνο για τις ΜΚΟ που είναι εγεγραμμένες στο μητρώο της ECOSOC, στενεύοντας υπέρμετρα την δυνατότητα υποστήριξης μιας μήνυσης από τρίτους. 

Τί δουλειά είχε όμως να επανέρχεται το πρωτόλειο κείμενο, όταν είχε μεσολαβήσει ήδη μια αξιόλογη (αν και όχι επαρκής) επεξεργασία του από το επιτελείο του Μιλτιάδη Παπαϊωάννου ως Υπουργού Δικαιοσύνης, οπότε και κατατέθηκε και στην Επιτροπή Δικαιοσύνης της Βουλής; Το νομοσχέδιο Παπαϊωάννου είχε απαλείψει ορισμένα λάθη και είχε βελτιώσεις τις διατάξεις του νομοσχεδίου λαμβάνοντας υπόψη τις παρατηρήσεις που είχαν διατυπωθεί τόσο από βουλευτές (οκ, αυτούς που είχαν διαβάσει το νομοσχέδιο) όσο κι από θεωρητικούς και άλλους πολίτες που ενδιαφέρονταν για την ουσία ενός σοβαρού αντιρατσιστικού νόμου. 

Κι όμως! Απ’ ό,τι διαδίδεται επίμονα, το Υπουργείο φαίνεται ότι “ξέθαψε” την αρχική εκδοχή, πριν την επεξεργασία του Παπαϊωάννου και της Επιτροπής της Βουλής!

Από εκεί και πέρα, κυκλοφορούν διάφορες απόψεις δεξιά κι αριστερά, από τις οποίες συνήθως προκύπτει ότι οι σχολιαστές όχι μόνο δεν έχουν υπόψη τους τι είναι αυτό που διαβάζουν, αλλά ούτε και την Απόφαση – Πλαίσιο που πρέπει να ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο, όπως έγινε με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Διαβάζουμε, φερ’ ειπείν το άρθρο του βουλευτή κ. Μιχελάκη, ο οποίος λέει ότι η απόφαση – πλαίσιο είναι του 2001 (αντί του 2008, που το κόμμα του μετείχε ως κυβέρνηση στο Συμβούλιο της ΕΕ) κι ότι αποτελεί “κοινοτικό δίκαιο”, ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί δίκαιο του Τρίτου Πυλώνα της ΕΕ. Η σύγχυσή του για το ευρωπαϊκό δίκαιο είναι βέβαια πρόδηλη, όταν μας λέει “ούτε βέβαια οι κοινοτικές αποφάσεις έχουν την δεσμευτικότητα Οδηγιών“, ενώ οι κοινοτικές αποφάσεις ΕΙΝΑΙ οι Οδηγίες. Όταν υποπίπτει όμως σε τόσα σφάλματα από την πρώτη κι όλας παράγραφο, δεν θα περιμένω από τον κ. Μιχελάκη να μας αναλύσει την διαφορά στο βαθμό υποχρέωσης εναρμόνισης που ενέχει μια Οδηγία σε σχέση με μια Απόφαση – Πλαίσιο, αφού ο ίδιος αποφεύγει να μας πει τελικά αν η χώρα θα οδηγηθεί ή όχι στο Δικαστήριο της ΕΕ από την τυχόν μη εφαρμογή. 

Από την άλλη πλευρά, ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας αναφέρει μεταξύ άλλων: “το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως ρητά αναφέρεται, ενσωματώνει απόφαση – πλαίσιο της ΕΕ στην οποία γίνεται λόγος για επικείμενες πρωτοβουλίες ποινικοποίησης της λαϊκής πάλης.”  Προκαλώ οποιονδήποτε να  διαβάσει την απόφαση-πλαίσιο και να μου βρει σε ποιο ακριβώς σημείο γίνεται λόγος για επικείμενες πρωτοβουλίες ποινικοποίησης της λαϊκής πάλης. 

Προβλέπεται ότι η πορεία θα είναι μακρά ακόμη. Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι τοποθετούνται όλοι για ένα νομοσχέδιο που δεν έχει καν κατατεθεί στη Βουλή και δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα από το Υπουργείο, ούτε έχει δοθεί σε δημόσια διαβούλευση. Ένα νομοσχέδιο που δεν διάβασε κανείς. 

E-Lawyer