Το πόθεν έσχες οδηγεί πλέον στη φυλακή. Αυτό είναι το επιμύθιο της δίκης Ακη. Επιστροφή στον Κορυδαλλό, οκτώ χρόνια κάθειρξη και κοντά μισό εκατομμύριο πρόστιμο, διότι έλειπαν 47.000 ευρώ το 2006, 33.000 ευρώ το 2007 και 20.000 ευρώ το 2008. Α, και γιατί δεν υπήρχε στη δήλωση του 2009 η αγορά του περιβόητου ακινήτου της Διονυσίου Αρεοπαγίτου.

Ads

Φυσικά, μπρος στα ισόβια του Παπαγεωργόπουλου, η ποινή είναι ψιλολόγια. Ωστόσο η ανάγνωση της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου προσφέρεται για μια σειρά από συμπεράσματα. Οτι η Δικαιοσύνη είναι σε φάση μεγάλης αυστηρότητας θεωρείται δεδομένο. Εκείνο όμως που έχει ενδιαφέρον είναι ότι προκειμένου να υπάρξει αυστηρή τιμωρία εξαντλούνται όλες οι νομικές δυνατότητες.

Στην περίπτωση Παπαγεωργόπουλου ήταν ο μετακατοχικός νόμος 1608 που απέβλεπε τότε στην τιμωρία των καταχραστών του Δημοσίου. Χωρίς ελαφρυντικά, η ποινή είναι ισόβια.

Στην περίπτωση Ακη αξιοποιήθηκαν οι ανακρίβειες στο πόθεν έσχες. Αν όμως αναλογιστεί κανείς πώς γίνονταν παλιά τα πόθεν έσχες από τους πολιτικούς και πώς δημοσιοποιούνταν – συνήθως την πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου -, πρόκειται για θεαματική ανατροπή. Αντίστοιχα, η αρμόδια επιτροπή της Βουλής, η οποία ερεύνησε τις δηλώσεις πόθεν έσχες πολιτικών προσώπων που βρέθηκαν μεταξύ των καταθετών της λίστας Λαγκάρντ, δεν λειτούργησε ομοιόμορφα. Αλλων δέχθηκε τις δικαιολογίες. Και άλλους τους έστειλε πακέτο στις δικαστικές Αρχές. Ο πειρασμός να πει κανείς ότι μέτρησε το προφίλ είναι μεγάλος.

Σίγουρα το προφίλ του Ακη δεν βοήθησε ούτε τον ίδιο ούτε τους οικείους του. Η ευρύτερη οικογένεια Τσοχατζόπουλου έχει βρεθεί στα σίδερα ήδη λόγω εφαρμογής του μέτρου της προφυλάκισης σε σχέση με την έρευνα περί υποβρυχίων, εξοπλιστικών και άλλων δαιμονίων.

Εχει κανείς την αίσθηση ότι πρόκειται για προεξόφληση ποινής – αλλά και για ένα ενδόμυχο άγχος των δικαστών να μη θεωρηθεί ότι καλύπτουν τον κατηγορούμενο μέσα σε ένα κλίμα αφόρητης κοινωνικής πίεσης. Η ουσία, πάντως, είναι ότι η κόκκινη γραμμή έχει ξεπεραστεί.

Το πόθεν έσχες – με δεδομένη την προχειρότητα ή την αφέλεια συμπλήρωσής του από πολλούς πολιτικούς – θα μπορούσε να αποτελέσει εργαλείο για ξεκλήρισμα του πολιτικού συστήματος, όπως έγινε στην Ιταλία με τα «καθαρά χέρια». Αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνει στην παρούσα φάση, αλλά ακόμη και από μια μελλοντική κυβέρνηση με το άλλοθι της κάθαρσης. Αλλωστε, στη Δικαιοσύνη υπάρχει ένα στοιχείο μη αναστρεψιμότητας, πέρα από την πίεση της νομολογίας. Αν πέφτουν τέτοιες τιμωρίες τώρα, πώς δεν θα πέφτουν μετά;

Από την άποψη αυτή, το ενδιαφέρον της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου δεν αφορά την εξέλιξή της. Ούτε πείθεται κανείς ότι μερικές δεκάδες χιλιάδες ευρώ είναι το μείζον αμάρτημα – αν και η κατοικία της Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Φυσικά, είμαστε εν αναμονή της εξέλιξης των ερευνών για τα οπλικά και των ευρημάτων από τις δικαστικές συνδρομές, καθώς και τα ανοίγματα λογαριασμών που έχουν ζητηθεί. Ωστόσο, όποια άποψη και να έχει κανείς για το μέγεθος του παγόβουνου κάτω από το νερό, η περίπτωση Ακη έχει κριθεί.

Αυτό που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι ο Τσοχατζόπουλος ως πολιτικό-δικαστικό προηγούμενο για μελλοντικές υποθέσεις ενόψει μιας γενικής εκκαθάρισης της περιόδου της Μεταπολίτευσης.

Τα Νέα