Χαιρέκακη διάθεση μπορούσε εύκολα κανείς να διακρίνει στα άρθρα, τις αναλύσεις και τα ρεπορτάζ του ευρωπαϊκού Τύπου αναφορικά με την είσοδο στο κοινοβούλιο της Σουηδίας του ακροδεξιού, εχθρικού προς τους μετανάστες, κόμματος «Δημοκράτες της Σουηδίας» με 5,7% των ψήφων κατά τις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής.

Ads

Του Γιώργου Δελαστικ στο Έθνος της 22.09.2010

«Ευρωπαϊκή στροφή για τη Σουηδία» ήταν π.χ. ο τίτλος του πρώτου κύριου άρθρου των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. «Οι εκλογές δείχνουν ότι η χώρα είναι λιγότερο ξεχωριστή από όσο νομίζουν πολλοί», πρόσθετε ο υπότιτλος. «Βήμα προς την Ευρώπη» ανέφερε σε έναν τίτλο της και η γαλλική «Μοντ», αναφερόμενη σε δήλωση προς την εφημερίδα του ακροδεξιού Δανού βουλευτή Σέρεν Εσπερσεν, ο οποίος ισχυρίστηκε πως «η νίκη των Δημοκρατών της Σουηδίας σημειώνει την έναρξη της ομαλοποίησης στη Σουηδία. Η Σουηδία έκανε ένα βήμα προς την Ευρώπη».

Η αλήθεια είναι πως οι εξελίξεις στη Σουηδία απαιτούν πιο ψύχραιμη ανάλυση των στοιχείων, καθώς σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εξαπολύθηκε μια τεράστια προπαγανδιστική εκστρατεία που αποσκοπεί να δείξει τη Δεξιά ως παντοδύναμη, διογκώνοντας σε βαθμό παραμόρφωσης πραγματικά γεγονότα.

Εν πρώτοις έχουμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι για πρώτη φορά στη σουηδική ιστορία ένας δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός κατόρθωσε να επανεκλεγεί. Αξιοσημείωτο γεγονός, αλλά όχι δα και κοσμοϊστορικό. Πόσω μάλλον που η σουηδική κεντροδεξιά αύξησε την εκλογική της απήχηση μόλις κατά μία εκατοστιαία μονάδα – από 48,2% που είχε πάρει το 2006 πήγε στο 49,3%.

Αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι οι σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι από το 1932 μέχρι σήμερα έχουν κυβερνήσει το… 83% (!) του χρόνου, υπέστησαν την ευρύτερη ήττα της ιστορίας τους: σημείωσαν το χειρότερο ποσοστό τους από το… 1914 (!), αλλά πάντως με 30,9% έναντι 30% του σημαντικότερου δεξιού κόμματος παρέμειναν, έστω και οριακά, το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας.

Επιπροσθέτως, ο κεντροαριστερός συνασπισμός με τους οικολόγους και τους πρώην κομμουνιστές του οποίου ηγούνται μειώθηκε μεν, αλλά δεν έχασε ούτε καν τρεις ποσοστιαίες μονάδες – από το 46,1% έπεσε στο 43,7%. Αναντίρρητα συνιστά ήττα η απώλεια αυτού του 2,4%, αλλά δεν πρόκειται και για καταβαράθρωση.

Οσο για την είσοδο της Ακροδεξιάς στη Βουλή με 5,7%, αποτελεί σίγουρα δυσάρεστο γεγονός, αλλά όχι και πρωτοφανές. Και το 1991 είχε κατορθώσει να μπει θριαμβευτικά στο κοινοβούλιο το ακροδεξιό κόμμα με την ονομασία… Νέα Δημοκρατία (!) και μάλιστα με ποσοστό 6,7%, αλλά πολύ σύντομα διαλύθηκε και αποσυντέθηκε, χωρίς να αφήσει πίσω του άλλο ακροδεξιό κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Με όσα προαναφέρθηκαν, δεν επιθυμούμε να υποβαθμίσουμε την εμφανέστατη στροφή προς τα δεξιά της σουηδικής κοινωνίας, αλλά να της προσδώσουμε τις πραγματικές της διαστάσεις. Ούτως ή άλλως η κατάσταση στη χώρα – υπόδειγμα του Βορρά είναι πολύ σοβαρή.

Μπορεί το αποτέλεσμα των Δημοκρατών της Σουηδίας να υπολείπεται εκείνου της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αυτή τη φορά η σουηδική Ακροδεξιά κρατάει το κλειδί του σχηματισμού κυβέρνησης! Κανένας συνασπισμός δεν έχει πλειοψηφία στην αποτελούμενη από 349 έδρες σουηδική Βουλή. Απαιτούνται 175 έδρες, αλλά η κεντροδεξιά έχει 172, η Κεντροαριστερά 157 και η Ακροδεξιά 20 έδρες.

Ο,τι και να γίνει, ο σχηματισμός κυβέρνησης θα ωθήσει ακόμη πιο δεξιά το πολιτικό σκηνικό. Αν η Κεντροδεξιά στηριχτεί στην ανοχή της Ακροδεξιάς, τόσο το χειρότερο. Αν ο δεξιός πρωθυπουργός Φρέντρικ Ράινφελντ κατορθώσει να πείσει τους Πράσινους να τον στηρίξουν αποσπώντας τους έτσι από τον κεντροαριστερό συνασπισμό, θα οδηγηθούμε σε ακόμη πιο σκοτεινή προοπτική, αφού πια η Κεντροαριστερά θα καταστεί ανίκανη να ξανακερδίσει την Κεντροδεξιά στο ορατό μέλλον, με δεδομένο ότι οι Πράσινοι πήραν το 7,2% των ψήφων και παράλληλα ήταν το μοναδικό κεντροαριστερό κόμμα που σημείωσε άνοδο στις εκλογές.

Οσο κι αν ακούγεται παράδοξο, λοιπόν, καθώς η είσοδος της Ακροδεξιάς στη Βουλή αφαίρεσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία από την Κεντροδεξιά, ενδέχεται ο σχηματισμός κυβέρνησης να συνεπιφέρει μεγαλύτερη δεξιά στροφή από αυτή καθαυτή την κοινοβουλευτική επιτυχία των ακροδεξιών.

ΣΕ ΑΝΟΔΟ
Ο σκανδιναβικός υφέρπων ρατσισμός

Αιχμάλωτη των ακροδεξιών, ρατσιστικών κομμάτων καθίσταται η πολιτική ζωή της μιας σκανδιναβικής χώρας μετά την άλλη. Η Σουηδία ήταν η τελευταία χώρα που έπεσε. Εχουν προηγηθεί η Δανία και η Νορβηγία. Στη Δανία, ήδη από το 2001 το ακροδεξιό κόμμα του Δανικού Λαού στηρίζει δεξιές κυβερνήσεις μειοψηφίας υπαγορεύοντάς τους την πολιτική του στα θέματα της μετανάστευσης και μετατοπίζοντας ολόκληρο το πολιτικό φάσμα προς τα ακροδεξιά. Στη Νορβηγία, το Κόμμα της Προόδου, επίσης ακροδεξιό, έχει τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα της αντιπολίτευσης. Η φιλελεύθερη, ανοιχτή στους πρόσφυγες και τους μετανάστες Σκανδιναβία που έχουμε στο μυαλό μας, δεν υπάρχει πια.