Ο Ζαν Κοκτό προς τον Φρανσουά Μοριάκ: «Σε κατηγορώ ως υποκινητή στην υπόθεση του Αϊ-Βασίλη που ομοίωμά του κάηκε στην πυρά σε δημόσια πλατεία της Ντιζόν.

Το να καίμε Αϊ-Βασίληδες είναι σαν να καίμε παιδιά, είτε πιστεύουν είτε όχι, σαν να καίμε τα όνειρά τους».

Ο Κλοντ Λεβί-Στρος στο περιοδικό Les temps Modernes το 1952: «Είναι τόσο ωραίο να πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη. Αυτή η πίστη δεν κάνει κακό σε κανέναν, τα παιδιά χαίρονται πολύ και εξασφαλίζουν ωραίες αναμνήσεις για αργότερα. Στην πραγματικότητα, εμείς οι μεγάλοι αποφεύγουμε το ερώτημα αντί να το απαντήσουμε, γιατί το θέμα δεν είναι γιατί ο Αϊ-Βασίλης αρέσει στα παιδιά, αλλά για το ποιοι είναι οι λόγοι που ώθησαν τους ενήλικες να τον επινοήσουν. Η Εκκλησία δεν έχει άδικο όταν καταγγέλλει τον Αϊ Βασίλη ως ένα ισχυρό προπύργιο του παγανισμού για τον σύγχρονο άνθρωπο. Απομένει όμως να μάθουμε, αν ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί ή όχι να υπερασπιστεί κι αυτός το δικαίωμά του να είναι παγανιστής».

Ο Guilbert Cesbron έλεγε: «Η μόνη ενοχή μου, με τη δολοφονία του Αϊ-Βασίλη, είναι ότι έτσι στερούνται το εποχιακό μεροκάματό τους οι εργαζόμενοι σαν Αϊ-Βασίληδες στα μεγάλα εμπορικά καταστήματα. Μπορούν όμως να παίξουν κάποιο ρόλο σε “tableaux vivants” που κανένα μαγαζί δεν φρόντισε να μας προσφέρει. Είναι προτιμότερη μια ταπεινή αλήθεια από ένα φανταχτερό ψέμα».

Ο Ρενέ Μπερζαβέλ: «Υπήρξε μια εποχή, όπου στη γη κατοικούσαν διαμεσολαβητές ανάμεσα στους ανθρώπους και στον Θεό, γιατί τότε οι άνθρωποι ήταν όμοιοι με τα παιδιά. Τα παιδιά γνωρίζουν πως όλα είναι δυνατά και όλα θαυματουργά. Πως ένα βότσαλο πετά, πως τα ζώα μιλούν, πως η βρόμικη και στενή καπνοδόχος είναι ένας δρόμος προς τα αστέρια, πως με το τηλέφωνο των μεγάλων καταστημάτων επικοινωνείς με τον ουρανό και πως εκεί επάνω κάποιος γνωρίζει το καθένα παιδί προσωπικά και ασχολείται με αυτό. (…) Ας αφήσουμε λοιπόν τα παιδιά να θαυμάζουν τον γέρο μάγο με τη γενειάδα. Εχει μια περιορισμένη και καλοπροαίρετη θέση στη ζωή μας. Το να επιτίθενται στον Αϊ-Βασίλη οι ανόητοι ψυχίατροι, οι κακοποιοί πολιτικοί, οι σοφοί που είναι πιο χαζοί από όλους, είναι φυσικό! Αλλά το να εμπλέκεται η Εκκλησία σε αυτήν την υπόθεση, είναι ό,τι πιο θλιβερό. Φοβάται τον “ανταγωνισμό”; Μήπως αυτή δεν είναι που έχει την τάση να κάνει τον ίδιο τον Θεό ένα είδος γενειοφόρου παππούλη καθισμένου πάνω σε ένα σύννεφο, έχοντας δίπλα του έναν αστυνομικό; Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Ας μείνουμε όμως στον Αϊ-Βασίλη. Ας του επιτιθέμεθα, δεν πρόκειται να πεθάνει. Και, αν κατέχει μεγάλη θέση στην καρδιά των παιδιών μας, ας μην παραπονιόμαστε γιατί είναι ένα από τα πρόσωπα της αγάπης».

Τη σκυτάλη πήραν αργότερα κι άλλες προσωπικότητες για να εκφράσουν τις απόψεις τους. Στη δεκαετία του 1960, το ερώτημα ήταν, αν πρέπει να λέμε ψέματα στα παιδιά. Η ψυχαναλύτρια, Φρανσουάζ Ντολτό, ανέλαβε η ίδια να απαντήσει, σε συμφωνία με το Γαλλικό Ταχυδρομείο, στα γράμματα παιδιών που έστελναν στον Αϊ-Βασίλη. Σε εκείνο το κείμενο διαβάζουμε: «Αγαπημένο μου παιδί, χάρηκα για το γράμμα σου. Είδες που ο ταχυδρόμος με βρήκε; Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να σου φέρω ό,τι μου ζήτησες. Θα προσπαθήσω, αλλά είμαι πολύ γέρος και πολλές φορές μπερδεύομαι. Σε παρακαλώ να με συγχωρήσεις. Να είσαι φρόνιμο παιδί και να διαβάζεις. Σε φιλώ πολύ. Αγιος Βασίλης».

Η πρώτη απάντηση της Ντολτό το 1962 στάλθηκε σε 5000 αντίτυπα, αλλά το 2008 ο Αϊ-Βασίλης έλαβε 1,4 εκατομμύρια γράμματα και 200.000 ηλεκτρονικά μηνύματα. Σήμερα το Γαλλικό Ταχυδρομείο προσλαμβάνει περίπου 60 γραμματείς του Αϊ-Βασίλη σε μια ειδική υπηρεσία που έχει δημιουργηθεί για να απαντούν στα γράμματα.

Το 2009, το Γαλλικό Ταχυδρομείο ομολογεί πως οι προσπάθειές του για τη διευκόλυνση της αλληλογραφίας με τον Αϊ-Βασίλη έχει έναν στόχο: «Να δείξουν στα παιδιά την αξία του γραπτού μηνύματος, και να αποκτήσουν την συνήθεια της αλληλογραφίας. Το να πιστεύεις στον Αϊ-Βασίλη σημαίνει πως πιστεύεις και στο μήνυμα, στη δύναμη της γραφής για να επικοινωνήσεις αισθήματα και να μεταφέρεις παραδόσεις».

Σήμερα, αντικαπιταλιστές και άλλοι έχουν βρει στο πρόσωπο του Αϊ-Βασίλη τον ιδανικό στόχο: το σακούλι του είναι υπερβολικά φορτωμένο με παιχνίδια, κατασκευασμένα σε χώρες με φτηνά εργατικά χέρια. Μετά την Κοπεγχάγη, οι οικολόγοι θα μπορούσαν να είναι πιο επιθετικοί με τον Αγιο των Χριστουγέννων αλλά η κριτική τους παραμένει περιορισμένη. Ωστόσο, ένας δημοσιογράφος οικολογικού ραδιοφωνικού σταθμού είχε το κουράγιο να υπολογίσει σοβαρά το διοξείδιο του άνθρακα που εκπέμπει ο Αϊ-Βασίλης: το κόστος για τα μεταφορικά 5 δισ. κιλών δώρων από το χωριό του στη Λαπωνία, την εκπομπή μεθανίου 36 εκατομμυρίων ταράνδων (απαραίτητων για το μοίρασμα των δώρων σε όλον τον πλανήτη)…. Συνολικά ο Αϊ-Βασίλης δημιουργεί ένα εκατομμύριο τόνους διοξείδιο του άνθρακα σε μια εργάσιμη ημέρα…

Πηγή: Ελευθεροτυπία