«Η κυπριακή Βουλή ζητεί από το 1999 αντίγραφα των εγγράφων, όμως η ελληνική Βουλή αρνείται να ανταποκριθεί με τη δικαιολογία ότι θα χαλάσουν οι σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας».

Ads

Άρθρο του Μακάριου Δρουσιώτη στην εφημερίδα Πολίτης

«….Σε μια από τις ελάχιστες ομόφωνες αποφάσεις της, η Βουλή των Ελλήνων αποφάσισε να μην γίνει καμιά συζήτηση για το ζήτημα αυτό. Η κυπριακή Βουλή ζητεί από το 1999 αντίγραφα των εγγράφων, όμως η ελληνική Βουλή αρνείται να ανταποκριθεί με τη δικαιολογία ότι θα χαλάσουν οι σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας.

Ενδιαφέρεται στα σοβαρά η κυπριακή Βουλή ν’ αποκτήσει αυτό το υλικό; Κι αν το αποκτήσει, θα το δώσει στη δημοσιότητα ή θα το κλειδώσει κι αυτή σ’ ένα δωμάτιο για πολλές δεκαετίες;

Καθώς, αν δοθεί στη δημοσιότητα το περιεχόμενο του Φακέλου της Κύπρου, θα καταρρεύσουν συθέμελα όλες οι θεωρίες για το πραξικόπημα και την εισβολή. Θα αποδειχτούν, επίσης, οι ομοιότητες στο ιδεολογικό υπόβαθρο του εθνικισμού του ’60 με τον σημερινό και ίσως αρχίσουν ν’ ανοίγουν τα μάτια του κόσμου.

Γι αυτό, ειλικρινά διερωτόμαστε: Θέλουν πραγματικά ν’ ανοίξει το αρχείο για τον φάκελο, θα αντέξουν τις αλήθειες του;

Αρχικά η πεποίθηση όλων μας ήταν πως το διακύβευμα από το άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου ήταν η διατάραξη των σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι πως αυτό που διακυβευόταν ήταν το κύρος του ελληνικού στρατού, οι σχέσεις Κύπρου-Ελλάδας και η νομιμοποίηση στα μάτια των ξένων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, διότι θα τεκμηριωνόταν όχι μόνο η επέμβαση της χούντας, αλλά και ο στόχος της Ένωσης, κατά παράβαση των διεθνών συνθηκών του 1960.

Η ευθύνη των ΗΠΑ, αν και υπαρκτή, είναι δευτερογενής. Η θεωρία ότι όλα οργανώθηκαν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, με την ελάχιστη ελληνική συμμετοχή, ουδέποτε έχει τεκμηριωθεί.

Ήδη από τα μισόλογα των πρωταγωνιστών της χούντας -χωρίς καν το άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου- και οι τελευταίες απορίες έχουν επιλυθεί.

[…] Από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις και ξεκίνησε η τουρκική αρμάδα, η κακή τύχη της Κύπρου ήταν προδιαγεγραμμένη. Και μέχρι να φτάσουμε στο 1974 προηγήθηκαν δέκα χρόνια φαγούρας. Δύο φορές προκαλέσαμε την τύχη μας. Η πρώτη ήταν το 1964 και η δεύτερη το 1967. Και στις δύο οι Τούρκοι απείλησαν με εισβολή. Μας έσωσαν οι Αμερικανοί, ακριβώς για τον ίδιο λόγο που συγκράτησαν την Ελλάδα το 1974: να αποτρέψουν ε/τ πόλεμο. Την τρίτη φορά η στάμνα έπεσε και έσπασε…»