Όταν πριν από έναν χρόνο εξηγούσαμε πως η Ελλάδα πρέπει να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ ή να κηρύξει πτώχευση, αρκετοί στη Δυτική Ευρώπη επέμεναν ότι η Ελλάδα πρέπει να σωθεί από την ΕΕ. Του Γκεόργκι Άγγελοφ για την βουλγαρική εφημερίδα «Pari».

Ads

Να που έναν χρόνο αργότερα βλέπουμε πως η Ευρώπη δεν κατορθώνει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ελλάδας. Κι όχι απλώς δεν κατορθώνει, αλλά στην ουσία δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα.

Οι θεσμοί της ΕΕ δεν έχουν δημιουργηθεί για να λειτουργήσουν ως πιστωτές. Κάθε μέρα κάποιος πολιτικός της ΕΕ υποστηρίζει διαφορετικά πράγματα για την Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων πάντα και των φημών ότι η Ελλάδα αναπόφευκτα θα κηρύξει πτώχευση.

Πώς θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν οι Έλληνες, ώστε να καταβάλλουν προσπάθειες και να επιλύσουν τα προβλήματά τους, όταν ο ίδιος ο πιστωτής της Ελλάδας δεν είναι σίγουρος για το τι, πότε και πώς πρέπει να γίνει;

Αν ο πιστωτής δεν ξέρει τι θέλει να πετύχει, ποτέ δεν πρόκειται να το πετύχει. Και η ΕΕ δεν ξέρει ακριβώς τη θέλει. ΕΕ και Ελλάδα πρέπει να πάψουν να σκέπτονται ότι τα ξέρουν όλα και να μάθουν κάτι από άλλες χώρες που έχουν περάσει από αυτό τον δρόμο.

Τα περισσότερα νέα κράτη – μέλη της ΕΕ χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν μακροοικονομικά ζητήματα και προβλήματα χρέους, ενώ η Βουλγαρία αντιμετώπισε τα μεγαλύτερα προβλήματα. Το δημόσιο χρέος της χώρας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 90’ του περασμένου αιώνα ήταν συγκρίσιμο ή και υψηλότερο από το ελληνικό. Επιπροσθέτως η χώρα αντιμετώπιζε τραπεζική κρίση, υπερπληθωρισμό, υποβάθμιση του νομίσματος, υπερελεγχόμενη οικονομία, αγορά εργασίας που δεν λειτουργούσε και τεράστιο αριθμό ζημιογόνων δημοσίων επιχειρήσεων.

Αν η Ελλάδα πρέπει να διδαχθεί από κάποιον, αυτή είναι η Βουλγαρία και ίσως κάποιες άλλες χώρες της ευρύτερης περιοχής. Η εμπειρία της Βουλγαρίας είναι συγκριτικά απλή. Οι ιδιωτικοποιήσεις και τα δημοσιονομικά πλεονάσματα έδωσαν τη δυνατότητα συσσώρευσης αποθεμάτων και αποπληρωμής των χρεών. Παράλληλα, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, η μείωση των φόρων, ο μεγαλύτερος ανταγωνισμός και η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, οδήγησαν σε οικονομική άνοδο.

Άλλωστε, ενόψει του Συμφώνου Σταθερότητας και του Ταμείου Στήριξης κι επειδή η εισφορά της Βουλγαρίας θα είναι η μεγαλύτερη, δεν ήρθε ο καιρός πλέον να στείλουμε αποστολή στην Ελλάδα και στην ΕΕ για να τους εξηγήσουμε τι πρέπει να κάνουν, ώστε να μην χάσουμε τα χρήματά μας; Δεν πρόκειται για αστείο. Εφόσον υποσχεθήκαμε ότι θα είμαστε μεγάλος πιστωτής πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα χρήματά μας.