Η Ευρώπη πρέπει να ζητήσει ανοιχτά τη μείωση του ελληνικού χρέους, υποστηρίζει σε χθεσινό άρθρο του στη Süddeutsche Zeitung ο οικονομικός συντάκτης Alexander Hagelüken. «Η Ε.Ε. σιωπά όσον αφορά την Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι το σχέδιο διάσωσης μπορεί να αποτύχει», τονίζει.

Ads

Οι πολιτικοί έχουν την τάση να υποβαθμίζουν τα προβλήματα. Την τακτική αυτή ακολουθούν προπάντων οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, οι οποίοι συστηματικά εξωραΐζουν καταστάσεις για να μην ενοχλήσουν κανέναν. Για το λόγο αυτό οι κυβερνήσεις της Ευρώπης σιωπούσαν επί σειρά ετών, όταν τα χρέη στραγγάλιζαν σιγά σιγά την Ελλάδα.

Το αποτέλεσμα ήταν να χρειαστεί μία διάσωση πολλών δισ. ευρώ, που θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους για πολύ καιρό. Οι εταίροι της Ευρωζώνης θα πρέπει να προσέξουν να μην επαναλάβουν τα ίδια λάθη.

Είναι πια καιρός να ειπωθούν τα πράγματα με το όνομά τους όσον αφορά την Ελλάδα. Ευρωπαίοι πολιτικοί δίνουν την εντύπωση ότι η μεγάλη κατάρρευση έχει αποφευχθεί. Παρά το σύνολο της βοήθειας που της έχει χορηγηθεί, τα προβλήματα της χώρας δεν έχουν όμως επιλυθεί. Αντιθέτως, πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι το σχέδιο διάσωσης μπορεί να αποτύχει.

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας θα αγγίξει το ερχόμενο έτος το 160% του ΑΕΠ. Η χώρα δεν μπορεί να χρηματοδοτηθεί από την αγορά κεφαλαίου, όταν αυτή ζητάει διψήφιο επιτόκιο. Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της κυβέρνησης δεν επαρκεί και οι Έλληνες διαμαρτύρονται για τις περικοπές που έχουν υποστεί στις αποδοχές τους.

Οι υποσχέσεις για αποπληρωμή των δανείων είναι κενές. Μόνο για να αποτρέψει αύξηση των χρεών, η Αθήνα θα πρέπει σε ετήσια βάση να έχει πλεονασματικό προϋπολογισμό της τάξης του 10%. Αυτό δεν το καταφέρνουν ούτε τα κράτη με παράδοση σταθερών οικονομιών.

Ελλοχεύει ο κίνδυνος οι πολιτικοί της Ευρώπης να αποκρύπτουν την πραγματικότητα από τους πολίτες τους μέχρις ότου αυτή δεν θα είναι πλέον υποφερτή και τότε θα αποφασίσουν άμεσα νέα χορήγηση βοήθειας. Με τον τρόπο αυτό θα προκύψει ένας μόνιμος μηχανισμός στήριξης, με τον οποίο τα πλούσια κράτη της Ευρωζώνης θα «διατρέφουν» τους εταίρους που ζουν πέραν των δυνατοτήτων τους. Καμία γερμανική κυβέρνηση δεν πρέπει να το επιτρέψει αυτό.

Για το λόγο αυτό πρέπει χωρίς καθυστέρηση να μελετηθεί ο τρόπος διαχείρισης του ελληνικού προβλήματος. Δημόσιο χρέος της τάξης του 160% θα στραγγαλίσει τη χώρα. Εάν η οικονομία δεν αναπτυχθεί με θαυματουργό τρόπο, αναγκαία θα είναι μία άλλη λύση: Οι ιδιώτες πιστωτές θα πρέπει να παραιτηθούν τμήματος των απαιτήσεών τους. Χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Αργεντινή, τόλμησαν το βήμα αυτό, αλλά πλήρωσαν και το τίμημα: Οι επενδυτές απομακρύνθηκαν για πολλά χρόνια.

Προκειμένου να μην υπάρξει αυτή η εξέλιξη στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι σκόπιμη η υποστήριξή της από πλευράς εταίρων. Λάθος θα ήταν, ωστόσο, να προστατεύονται πάντα οι επενδυτές και να φορτώνονται όλα στις πλάτες των φορολογουμένων.

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θα πρέπει να δηλώσουν επιτέλους ανοιχτά ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας πρέπει να μειωθεί, αντί να το μεταθέτουν για το 2013, όταν λήγει η βοήθεια της Ε.Ε.

Άνευ εναλλακτικής είναι και το δεύτερο βήμα: Η ελληνική οικονομία χρειάζεται επειγόντως ριζικές μεταρρυθμίσεις για να αποφευχθεί μία νέα καταστροφή. Η μεγάλη μάζα των ελεύθερων επαγγελματιών πρέπει επιτέλους να πληρώσει φόρους. Η προοπτική των μαύρων κερδών οδήγησε την κοινωνία στην παροχή υπηρεσιών, αντί να επενδύει στις εξαγωγές.

Και τρίτον, θα πρέπει να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της χώρας. Ούτε καν η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, που προβλέπεται στο ευρωπαϊκό Δίκαιο, δεν προχωρεί στην Ελλάδα. Το συνδικάτο, που μπλοκάρει τα πάντα, χρηματοδοτείται από την κρατική μονοπωλιακή ΔΕΗ. Όλα αυτά δεν είναι εθνικά θέματα των Ελλήνων.

Στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης, όπως προτάθηκε από τη Γερμανίδα Καγκελάριο, θα πρέπει οι Ευρωπαίοι εταίροι να μεριμνήσουν από τώρα, ώστε η Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική.