«Οι ιδέες της Μέρκελ εξευρωπαΐζονται», «Χαλαρώνουν τα λουριά στην ευρωζώνη» είναι ορισμένοι από τους τίτλους του γερμανικού Τύπου, που κάνει λόγο για ένα «ευρωπαϊκότερο» προσχέδιο του Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας.

Ads

Σύμφωνα με την Der Tagesspiegel, «Το Σύμφωνο για μια πιο ανταγωνιστική ευρωζώνη, το οποίο συμφώνησαν η καγκελάριος Μέρκελ και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί πριν τη Σύνοδο Κορυφής του περασμένου Φεβρουαρίου, αρχίζει να παίρνει μορφή.

Την προετοιμασία του είχαν επιφορτισθεί ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και ο Χέρμαν Βαν Ρομπέι, οι οποίοι παρουσίασαν τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες ένα σχέδιο το οποίο εκπόνησαν στελέχη της ΕΕ, με βάση τις αρχικές συζητήσεις με όλα τα κράτη μέλη.

Το σχέδιο αυτό αποτελεί τη βάση συζήτησης μέχρι τις 11 Μαρτίου. Στη συνέχεια, τα κράτη της ευρωζώνης και οι ηγέτες τους θα λάβουν αποφάσεις».

Η εφημερίδα προσθέτει πως «στο έγγραφο αυτό, οι αρχικές προτάσεις του ομοσπονδιακού υπουργείου οικονομικών, έχουν αποκτήσει σαφή ευρωπαϊκή κατεύθυνση. Παρά ταύτα, πυρήνας του Συμφώνου παραμένει «η επίτευξη μεγαλύτερου βαθμού πολιτικού συντονισμού για την υλοποίηση όσων εμπίπτουν στην εθνική αρμοδιότητα…».

Αλλά και η Frankfurter Rundschau, σε δημοσίευμα με τίτλο «Χαλαρώνουν τα λουριά στην ευρωζώνη», στην προσπάθεια για περισσότερη ανταγωνιστικότητα, τα κράτη μέλη πρέπει να διατηρήσουν μεγαλύτερο πεδίο χειρισμών σε εθνικό επίπεδο. Αυτό αποτελεί την κεντρική ιδέα του Σχεδίου Ανταγωνιστικότητας, που διατυπώθηκε από τον Χέρμαν Βαν Ρομπέι, και στο οποίο δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές για την επιθυμητή εξέλιξη στα συστήματα αμοιβών και δημόσιων οικονομικών. Ο ακριβής τρόπος, θα προσδιορισθεί από το κάθε κράτος ξεχωριστά.

Το σχέδιο μεταξύ άλλων, αναφέρει το δημοσίευμα, προβλέπει ότι τα κράτη μέλη καλούνται να ενισχύσουν οικονομικά τα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και συνταξιοδότησης και να κινηθούν σε κοινή γραμμή σε ότι αφορά την φορολόγηση των επιχειρήσεων και την ενίσχυση του τραπεζικού τομέα, ώστε να καταστεί ισχυρότερος στην αντιμετώπιση κρίσεων.

Δεν είναι απαραίτητο να προβούν όλα τα κράτη μέλη σε καθορισμό ως ηλικίας συνταξιοδότησης των 67 ετών, όπως η Γερμανία. Όμως θα πρέπει η οικονομική βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων να μετριέται με συγκεκριμένους δείκτες.