Τις περιπτώσεις καλλιτεχνικής λογοκρισίας και παραβίασης των πνευματικών δικαιωμάτων «κηνυγά» μέσω του Διαδικτύου μια διεθνής ομάδα από επιμελητές και ιστορικούς τέχνης. Το Artleaks όπως ονομάζεται η διαδικτυακή πλατφόρμα την οποία χρησιμοποιεί η ομάδα έχει ως σημείο αναφοράς το περίφημο Wikileaks του Τζούλιαν Ασανζ.

Ads

 
 
Σύμφωνα με τα Νέα, το Artleaks είναι μια νέα διαδικτυακή πλατφόρμα που στρέφεται εναντίον της καλλιτεχνικής λογοκρισίας και προστατεύει τα δικαιώματα των καλλιτεχνών σε όλο τον κόσμο. Κάτι σαν το Wikileaks της τέχνης καθώς όπως και αυτό αποστρέφεται το τρίπτυχο «Μην βλέπεις, μην ακούς, μη μιλάς».

 
Καλωσορίζει τους χρήστες στην διαδικτυακή σελίδα του με το σλόγαν «Καιρός να σπάσετε την σιωπή». Η ομάδα αποτελείται από ακαδημαικούς, ιστορικούς και καλλιτέχνες ενώ οι ιδρυτές της νέας αυτής πλατφόρμας είναι η Κορίνα Απόστολ, επιμελήτρια εκθέσεων και υποψήφια διδακτορικού για την Ιστορία της Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς του Νιου Τζέρσι, οι Ντμίτρι Βιλένσκι και Ντέιβιντ Ριφ της ρωσικής καλλιτεχνικής κολεκτίβας «Chto Delat?» και ο Ζαν Μπατίστ Νοντί της γαλλικής κολεκτίβας «Societe Realiste».

 
Η Aποστόλ γράφει για τον στόχο του Artleaks, ότι πρόκειται κυρίως για το δικαίωμα των καλλιτεχνών να πληρώνονται για τη δουλειά τους και να εργάζονται σε συνθήκες ελευθερίας και όχι λογοκρισίας.

 
Μέσα σε ένα μήνα έχουν δημοσιευτεί στο Artleaks τρεις περιπτώσεις, όπως η καταγγελία για το Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης και Πολιτισμού που διατηρεί η τράπεζα UniCredit στο Βουκουρέστι. Τον περασμένο Μάρτιο οι ρουμανικές κολεκτίβες «Postspectacle» και «The Bureau of Melodramatic Research» έλαβαν από μία πρόσκληση για την έκθεση του κέντρου με τίτλο «Just do it – Biopolitical Branding». Η παραγωγή των 1.000 ευρώ που πρότειναν, ωστόσο, θεωρήθηκε «υπερβολική» από τη διεύθυνση και κόπηκε στα εγκαίνια. 
 

Μια δεύτερη περίπτωση ήταν αυτή ενός Γερμανού καλλιτέχνη η υποτροφία του οποίου στη Νέα Υόρκη αποσύρθηκε μόλις εξέφρασε την επιθυμία να «προσεγγίσει το ζήτημα του Γκουαντάναμο με καλλιτεχνικό τρόπο», ενώ η τρίτη περίπτωση είναι του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης της Βιέννης που ενημέρωσε έναν καλλιτέχνη από τη Σλοβενία ότι η συμμετοχή του σε μια έκθεση του ιδρύματος ήταν η ύψιστη τιμή στην οποία μπορούσε να φτάσει, οπότε ποιαδήποτε χρηματική διεκδίκηση ήταν εκτός συζητήσεως.