Σε μια ιδιαίτερη διαμαρτυρία προχώρησαν την περασμένη Τρίτη 28 εικαστικά μοντέλα της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, λόγω της καθυστέρησης της πρόσληψής τους. Πρόκειται για εργαζόμενους οκτάμηνων συμβάσεων που δουλεύουν κατά μέσο όρο 5 ώρες την ημέρα και πληρώνονται 9,90 ευρώ την ημέρα μεικτά.

Ads

της Κατρίν Αλαμάνου

Κρατώντας ένα πανό στο οποίο αναγραφόταν «Μην πυροβολείτε τα μοντέλα», ντυμένοι στα μαύρα, και κλείνοντας τα στόματά τους με μονωτική ταινία, το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης τα μοντέλα της Α.Σ.Κ.Τ διαμαρτυρήθηκαν ακριβώς όπως έχουν συνηθίσει να λειτουργούν στη δουλειά τους: καλλιτεχνικά. Η σιωπή τους τονιζόταν ακόμα περισσότερο από τον ρυθμικό ήχο τυμπάνων. Φιγούρες διαφορετικές, που καμία σχέση δεν έχουν με τα μοντέλα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα περιοδικά και στις καμπάνιες οίκων μόδας. Δεν είναι πλαστικές κούκλες με παγωμένα χαμόγελα, δεν κλαίνε από χαρά επειδή κέρδισαν στέμμα καλλιστείων. Είναι εργαζόμενοι χωρίς την παρουσία των οποίων δεν είναι δυνατόν οι φοιτητές στης Σχολής να μάθουν να αποτυπώνουν την ανθρώπινη φυσιογνωμία. «Εμείς ούτε πασαρέλα κάνουμε, ούτε ντεφιλέ, ούτε καλλιστεία, ούτε διαφημίσεις για εσώρουχα ή ρούχα μεγάλων μόδιστρων. Εμείς δίνουμε έμπνευση στους καλλιτέχνες. Αυτή είναι η δουλειά μας», αναφέρει ο Μίλτος Τζώρτζης στο tvxs, εικαστικό μοντέλο στην Α.Σ.Κ.Τ. από το 1999. Διαχωρίζοντας το επάγγελμα του εικαστικού μοντέλου από τα μοντέλα μόδας εξηγεί ότι «μπορεί κάποιος να είναι αρκετά παχουλός, κάποιος μπορεί να είναι υπερβολικά αδύνατος, να έχει ζυγωματικά πολύ έντονα ή να είναι σε προχωρημένη ηλικία..»

Μέχρι πρόσφατα η πρόσληψη εικαστικών μοντέλων στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών διεξαγόταν με κοινή υπουργική απόφαση τριών υπουργείων (Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης, Εσωτερικών, Οικονομικών). Η επιλογή των μοντέλων γινόταν από τη διεύθυνση της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών με κριτήριο να πληρούν τις καλλιτεχνικές και εκπαιδευτικές προϋποθέσεις. Ωστόσο, η διαδικασία «μεταφοράς» των προσλήψεων, από το ένα υπουργείο στο άλλο, δεν ξέφευγε από τον κανόνα της χρονικής καθυστέρησης λόγω της γραφειοκρατίας. Η Σχολή δηλαδή κατέθετε αρκετούς μήνες νωρίτερα το αίτημα πρόσληψης στο υπουργείο Παιδείας αλλά «κρατάει πολύ καιρό αυτή η διαδικασία, μέχρι να φύγει από το έναν υπουργείο να πάει στο επόμενο κτλ, μέχρι ν’ αποφασίσουν ν’ ανοίξουν το φάκελο ,γιατί καμιά φορά δεν ξέρουν που είναι κι ο φάκελος..», τονίζει ο κ. Τζώρτζης.

Τον Ιούνιο 2010 η σχολή είχε ήδη καταθέσει αίτημα προσλήψεων μοντέλων στο υπουργείο Παιδείας. Όμως τον Δεκέμβριο ανακοινώθηκε ότι οι ωρομίσθιες προσλήψεις οκτάμηνης διάρκειας θα γίνονταν στο εξής μέσω ΑΣΕΠ. Το θέμα έλαβε δημοσιότητα από τα τέλη Γενάρη κι έπειτα. Να σημειωθεί ότι η Α.Σ.Κ.Τ. είχε ήδη μειώσει από τον τακτικό της προϋπολογισμό τον αριθμό των μοντέλων από 36 σε 28. Οι εργαζόμενοι, όταν έμαθαν την πρόθεση να εμπλακεί το ΑΣΕΠ εξεπλάγησαν. «Φοβηθήκαμε, δεν ξέραμε τι ακριβώς θα γίνει. Αναρωτιόμασταν κι εμείς τι θα πει το ΑΣΕΠ, αυτό είναι ένα επάγγελμα που δεν μπορεί να έχει σχέση με το ΑΣΕΠ έτσι κι αλλιώς», αναφέρει ο κ. Τζώρτζης.

Ενώ η διαδικασεία τελικά διαχωρίστηκε από το ΑΣΕΠ, εδώ και ένα μήνα το ζήτημα έχει κολλήσει στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, όπου βρίσκεται για έλεγχο. Στη συνέχεια αναμένεται να μεταβιβαστεί στον υπουργό Εσωτερικών και ίσως χρειαστεί η υπογραφή και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Θεόδωρου Πάγκαλου.

Η διοίκηση της Α.Σ.Κ.Τ., με έγγραφο της προς το υπουργείο Παιδείας και Δια Βίου Μάθησης, στις 14 Φεβρουαρίου, ζήτησε να ρυθμιστεί το ζήτημα με αυτόνομη πρόσληψη των μοντέλων από τη Σύγκλητο της Σχολής, καθώς υπάρχει κονδύλι για τα μοντέλα στον προϋπολογισμό της. Για την προοπτική αυτή ο κ. Τζώρτζης σχολιάζει: «Σίγουρα δεν θα έπαιρνε τόσο πολύ καιρό. Δεν μπορώ να ξέρω, αν αποφασίζει μόνο η σχολή, τι θα γίνει. Αλλά ακόμη και να συνεχίσει η προσληψη να υπαγεται στα τρία υπουργεία, θα μπορούσε η διαδικασία να γίνεται πιο γρήγορα…Πάντως ο προυπολογισμός της σχολή περιλαμβάνει και τη δική μας μισθοδοσία..»

Οι εργαζόμενοι ως εικαστικά μοντέλα καλούνται να μείνουν ακίνητοι πέντε περίπου ώρες καθημερινά, με διαλείμματα 10 λεπτών, για να ξεκουράζονται. Οι πόζες δεν είναι εύκολες ώστε να μπορούν όλοι να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός τέτοιου επαγγέλματος. Μπορεί να χρειαστεί το ένα χέρι να είναι στον αέρα και το ένα πόδι να ακουμπάει στις μύτες ή να πρέπει να σπάει ο γοφός. Η ακινησία με το πέρασμα του χρόνου μπορεί να προκαλέσει προβλήματα κυρίως στα πόδια, στον αυχένα και στην σπονδυλική στήλη. «Αρκετοί συνάδελφοι αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους προβλήματα, και εγώ προσωπικά, αλλά παλεύεται..», δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Τζώρτζης.